Order Orła Białego
Order Orła Białego (OB) – najstarsze i najwyższe odznaczenie państwowe Rzeczypospolitej Polskiej nadawane za znamienite zasługi cywilne i wojskowe dla pożytku Rzeczypospolitej Polskiej, położone zarówno w czasie pokoju, jak i w czasie wojny. Nie dzieli się na klasy. Nadawany jest najwybitniejszym Polakom oraz najwyższym rangą przedstawicielom państw obcych.
Order Orła Białego noszony jest na wstędze błękitnej przewieszonej przez lewe ramię do prawego boku. Gwiazdę Orderu, niegdyś haftowaną, nosi się na lewej piersi.
Historia
Lata 1705–1795
Order Orła Białego ustanowił król August II Mocny 1 listopada 1705[1][2] na zamku w Tykocinie, małym mieście na Podlasiu, położonym nad rzeką Narew, gdzie bywali królowie, magnaci i książęta polscy. Otrzymywali go w czasie I Rzeczypospolitej głównie magnaci, którzy wsparli króla w wolnej elekcji: Karol Stanisław Radziwiłł, Hieronim Lubomirski, Michał Kazimierz Ogiński, Ignacy Krasicki, Stanisław Kostka Potocki, Stanisław Małachowski, ale także hetman Iwan Mazepa. W czasach Augusta III stracił nieco renomę, gdyż minister Henryk Brühl masowo go sprzedawał. Za panowania Stanisława Augusta Poniatowskiego Order Orła Białego nadawano na rozkaz cesarzowej Katarzyny II jej niemieckim i rosyjskim faworytom z Potiomkinem na czele[3]. Order przestał być nadawany po III rozbiorze Polski.
Lata 1807–1917
Ponownie został ustanowiony w 1807 jako najwyższe odznaczenie Księstwa Warszawskiego[4] i później kongresowego Królestwa Polskiego. Po upadku powstania listopadowego w 1831 wraz z Orderem Świętego Stanisława i Orderem Virtuti Militari został zniesiony jako order Królestwa Polskiego ukazem cara. W jego miejsce został ustanowiony Cesarski i Królewski Order Orła Białego[5]. Order ten był nadawany przez carów Rosji w latach 1831–1917 (do rewolucji lutowej i upadku caratu w marcu 1917). Ustanowienie oznaczenia Imperium Rosyjskiego, przejmującego elementy orderu Królestwa Polskiego, było jedną z represji po powstaniu listopadowym, gdy wbrew traktatowi wiedeńskiemu car uznał Królestwo Polskie za terytorium podbite, a nie odrębne państwo, związane jedynie unią personalną z Rosją. Z tego względu nie jest w tej formie i w tym okresie traktowany jako kontynuacja polskiego orderu rycerskiego.
Lata 1921–1939
Został odnowiony przez Sejm Rzeczypospolitej ustawą z dnia 4 lutego 1921 jako najwyższe odznaczenie państwowe[6]. Otrzymał wówczas także nowy wygląd i odmienną dewizę Za Ojczyznę i Naród. W okresie międzywojennym nadany został 24 obywatelom polskim i 88 cudzoziemcom (w tym 33 monarchom i prezydentom, 10 premierom, 12 członkom rodzin panujących, 15 ministrom).
Lata 1939–1990
Od wybuchu II wojny światowej order nadawany był rzadko i tylko przez rząd RP na obczyźnie (poza prezydentami RP otrzymującymi go z urzędu, uhonorowano nim 6 Polaków m.in. Tadeusza Tomaszewskiego, Eustachego Sapiehę i Michała Tokarzewskiego-Karaszewicza oraz 4 cudzoziemców m.in. kard. Carlo Chiarlo), choć oficjalnie w PRL nigdy tego odznaczenia nie zniesiono. Dekret PKWN z 22 grudnia 1944 o orderach, odznaczeniach oraz medalach wymieniał Order Orła Białego jako jedno z odznaczeń państwowych, nadawanych przez Prezydium KRN, lecz nie był on nadawany, a w 1949 jako najwyższe odznaczenie zastąpił go Order Budowniczych Polski Ludowej. Ustawa z 17 lutego 1960 o orderach i odznaczeniach już nie wymieniała Orderu Orła Białego.
Od 1992 roku
23 grudnia 1992 został restytuowany ustawą z dnia 16 października 1992 r. o orderach i odznaczeniach (Dz. U. Nr 90, poz. 450 ze zmianami). Projekt obecnej wersji orderu wykonał wybitny polski rzeźbiarz, medalier, twórca wielu polskich odznaczeń państwowych i wojskowych – Edward Gorol[7]. Order obecnie nadawany jest przez Prezydenta RP.
Pierwszymi osobami, które otrzymały go po restytucji orderu w 1992, z rąk prezydenta Lecha Wałęsy w 1993, byli Jan Paweł II (papież odebrał swój order dopiero w czasie pielgrzymki do kraju 22 maja 1995) i król Szwecji Karol XVI Gustaw.
20 maja 2008 Gimnazjum Nr 28 we Wrocławiu otrzymało imię Kawalerów Orderu Orła Białego. To jedyna szkoła w Polsce nosząca takie imię.
12 września 2018 prezydent Andrzej Duda otworzył Salę Orderu Orła Białego w Pałacu Prezydenckim w Warszawie[8] oraz ogłosił nazwiska 25 osób, które w dniu 11 listopada 2018 w setną rocznicę odzyskania niepodległości przez Polskę pośmiertnie zostaną uhonorowane Orderem Orła Białego[9].
Wygląd insygniów
Krzyż Orderu
Wizerunek Orderu Orła Białego na kolumnie zamku w Pillnitz
Order Orła Białego z 1780
Krzyż i Wielka Wstęga Orderu prezydenta RP na obczyźnie Ryszarda Kaczorowskiego
Gwiazda Orderu
Gwiazda Orderu Orła Białego gen. Józefa Hallera
Gwiazda Orderu Orła Białego (wzór 1921)
Łańcuch Orderu
Łańcuch Orderu Orła Białego cara Mikołaja I na koronację na króla Polski w 1829 r.
Strój orderowy
Początkowo miał formę owalnego medalu czerwonego koloru z jasnobłękitną wstęgą oraz hasłem Pro Fide, Rege et Lege (łac. Za Wiarę, Króla i Prawo). Na oznakach przyznawanych monarchom słowo Rege zmieniano na Grege (łac. trzodę rozumianą jako naród-poddanych). Królowi polskiemu przysługiwał przywilej noszenia insygniów orderowych, którymi był wysadzany szlachetnymi kamieniami krzyż zawieszony na łańcuchu Orderu Orła Białego. Monarchowie z dynastii Wettynów, August II Mocny i jego syn August III Sas mieli poza tym cały zestaw klejnotów, który nazywano garniturem orderowym. W 1709 order dla wszystkich kawalerów otrzymał formę krzyża maltańskiego. Do 1713 noszony był na szyi z dodatkową gwiazdą.
Łańcuch Orderu Orła Białego pochodzący z czasów panowania króla Stanisława Augusta Poniatowskiego oraz miecz orderowy jako klejnoty Rzeczypospolitej przechowuje się w kaplicy Zamku Królewskiego w Warszawie.
Lata 1921–1990
Po restytucji orderu w 1921 roku zmieniono jego hasło na Za Ojczyznę i Naród. Na nowy wygląd orderu złożyły się złoty krzyż maltański z białą emaliowaną obwódką i złotymi promieniami między ramionami, dalej biały, emaliowany i ukoronowany orzeł z rozpostartymi skrzydłami z głową skierowaną w prawo (heraldycznie) umieszczony w centrum krzyża. Order noszono na gładkiej, jasnobłękitnej szarfie z lewego ramienia na prawy bok.
Gwiazda była ośmioramienna z prostymi ramionami. Na niej osadzono złoty, maltański krzyż emaliowany na czerwono z białą emaliowaną obwódką i złotymi promieniami pomiędzy ramionami. Nowe hasło zostało wypisane na ramionach krzyża. Na centralnym dysku emaliowanym na biało umieszczono monogram RP (Rzeczpospolita Polska) otoczony emaliowanym zielono wizerunkiem wieńca wawrzynowego.
Od 1992 roku
Obecnie oznaką Orderu Orła Białego jest krzyż maltański, równoramienny, złocony, o wymiarach 70 × 70 mm, zakończony na rogach ramion kulkami. Ramiona krzyża pokryte są czerwoną emalią z białymi brzegami w złoconym obramowaniu, nałożoną na fakturowane podłoże[a]. Między ramionami krzyża umieszczone są pęki złoconych promieni. W środku krzyża biało emaliowany orzeł według wzoru określonego w ustawie z dnia 1 sierpnia 1919 o godłach i barwach Rzeczypospolitej Polskiej, ze złoconymi żyłkami, koroną, dziobem i szponami. Na odwrotnej stronie ramiona krzyża są złocone z biało emaliowanym obramowaniem i wypukłym napisem: ZA OJCZYZNĘ I NARÓD. W środku krzyża na okrągłej biało emaliowanej tarczy w otoku ze złoconych liści dębowych pokrytych zieloną emalią umieszczony jest złocony monogram: RP. Krzyż zawieszony jest na błękitnej wielkiej wstędze szerokości 100 mm i noszony z lewego ramienia na prawy bok.
Oznaką Orderu jest ponadto gwiazda orderowa srebrzona o średnicy 80 mm z ośmiu pęków promieni. Na gwieździe umieszczony jest złocony krzyż Orderu, o wymiarach 50 × 50 mm, lecz bez orła i bez kulek na rogach ramion. Między ramionami krzyża złociste płomyki, na ramionach krzyża złocony napis: ZA OJCZYZNĘ I NARÓD. W środku krzyża na okrągłej, biało emaliowanej tarczy w otoku ze złoconych liści dębowych pokrytych zieloną emalią umieszczony jest złocony monogram „RP”.
Kapituła Orderu Orła Białego
Statystyki nadań Orderu Orła Białego od 1705 (1703) r.
Lata 1703–1990
Źródło: Krzysztof Filipow, Order Orła Białego, Białystok 1995, s. 61; skorygowane według: Marta Męclewska, Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705-2008, Arx Regia Ośrodek Wydawniczy Zamku Królewskiego, Warszawa 2008, ISBN 978-83-7022178-2[10][11][12][13][14][15][16].
Od 1992 roku
Epoka | Wielki Mistrz Orderu | Lata urzędowania | Liczba odznaczonych | Dane szczegółowe | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Polacy | Cudzoziemcy | Żyjącym | Pośmiertnie | |||||||
III Rzeczpospolita | Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej | Lech Wałęsa | 1990–1995 | 40[17] | 32 | 8 | 27 | 13 | ||
III Rzeczpospolita | Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej | Aleksander Kwaśniewski | 1995–2005 | 68[17] | 27 | 41 | 61 | 7 | ||
III Rzeczpospolita | Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej | Lech Kaczyński | 2005–2010 | 29[18] | 22 | 7 | 16 | 13 | ||
III Rzeczpospolita | Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej | Bronisław Komorowski | 2010–2015 | 37[19] | 23 | 14 | 35 | 2 | ||
III Rzeczpospolita | Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej | Andrzej Duda | od 2015 | 54 | 47 | 6 | 25 | 29 | ||
Razem | 228 | 152 | 76 | 164 | 64 |
Odznaczeni
I Rzeczpospolita (1705–1795)
Chronologicznie:
Alfabetycznie:
Księstwo Warszawskie (1807–1815)
Chronologicznie:
Alfabetycznie:
Królestwo Polskie (1815–1831)
Chronologicznie:
Alfabetycznie:
II Rzeczpospolita (1921–1939)
Chronologicznie:
Alfabetycznie:
Władze RP na Obczyźnie (1939-1990)
Chronologicznie:
Alfabetycznie:
III Rzeczpospolita (od 1992 r.)
Chronologicznie:
Alfabetycznie:
Żyjący Polacy, Damy oraz Kawalerowie Orderu Orła Białego
Wśród 45 żyjących osób narodowości polskiej odznaczonych Orderem jest 40 mężczyzn i 5 kobiet.
- Odznaczeni według daty nadania
- Lech Wałęsa, 23 grudnia 1992 (ex officio)
- Aleksander Kwaśniewski, 23 grudnia 1995 (ex officio)
- Leszek Balcerowicz, 11 listopada 2005
- Andrzej Gwiazda, 3 maja 2006
- Bogusław Nizieński, 25 sierpnia 2008
- Bronisław Komorowski, 6 sierpnia 2010 (ex officio)
- Jan Krzysztof Bielecki, 10 listopada 2010
- Aleksander Hall, 10 listopada 2010
- Adam Michnik, 10 listopada 2010
- Andrzej Wielowieyski, 10 listopada 2011
- Władysław Findeisen, 3 maja 2012
- Jerzy Buzek, 11 listopada 2012
- Adam Strzembosz, 11 listopada 2012
- Norman Davies, 11 listopada 2012
- ks. Michał Heller, 3 maja 2014
- Hanna Suchocka, 5 czerwca 2014
- Andrzej Duda, 6 sierpnia 2015 (ex officio)
- Michał Kleiber, 28 kwietnia 2016
- Michał Lorenc, 28 kwietnia 2016
- Wanda Półtawska, 28 kwietnia 2016
- Zofia Romaszewska, 28 kwietnia 2016
- Bronisław Wildstein, 28 kwietnia 2016
- Ryszard Gryglewski, 26 stycznia 2017
- kard. Stanisław Dziwisz, 28 stycznia 2017
- Adam Bujak, 3 maja 2017
- Jan Krzysztof Kelus, 3 maja 2017
- ks. Bernard Czernecki, 11 listopada 2017
- Władysław Siemaszko, 3 maja 2019
- Czesław Bielecki, 3 maja 2019
- Wincenty Kućma, 3 maja 2019
- Andrzej Nowak, 11 listopada 2019
- Grażyna Świątecka, 11 listopada 2019
- Andrzej Kułakowski, 3 maja 2020
- Wojciech Roszkowski, 3 maja 2020
- Leszek Długosz, 11 listopada 2021
- Joanna Duda-Gwiazda, 11 listopada 2021
- Adam Macedoński, 11 listopada 2021
- ks. Stanisław Małkowski, 11 listopada 2021
- Jan Polkowski, 11 listopada 2021
- Antoni Lenkiewicz, 3 maja 2022
- Antoni Libin-Libera, 3 maja 2022
- Mirosław Chojecki, 23 września 2022
- Antoni Macierewicz, 23 września 2022
- Piotr Naimski, 23 września 2022
- Jacek Salij, 11 listopada 2022
Osoby, które odmówiły przyjęcia Orderu Orła Białego
W 1792 roku Stanisław August Poniatowski chciał nadać Kościuszce order. Ten jednak, jako republikanin z przekonania, miał odmówić jego przyjęcia[20][21][22]. W III RP jedyną dotychczas osobą, która odmówiła przyjęcia Orderu Orła Białego był Jerzy Giedroyc, 1994[23]. Od tamtej pory nikt nie zwrócił Orderu Orła Białego[24].
Zobacz też
Uwagi
- ↑ Zapis o fakturowaniu dodano w 2016 r. (Dz.U. z 2016 r. poz. 1777).
Przypisy
- ↑ Pierwszy Order Orła Białego nadał August II Mocny hetmanowi Iwanowi Mazepie już 22 października 1703 roku, order został w 1705 ustanowiony pod pozorem odnowienia, patrz: Marta Męclewska: Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705-2008, Arx Regia Ośrodek Wydawniczy Zamku Królewskiego, Warszawa 2008, s. 137, ISBN 978-83-7022178-2
- ↑ Michał Sierba: Tykocińskie początki Orderu Orła Białego, [w:] „Vade Nobiscum” nr VI, Łódź, 2013, s. 151–158.
- ↑ Jerzy Besala, Tyrani i błaźni. Od cezarów rzymskich i Henryka VIII Tudora do Stalina i Hitlera. Bellona Warszawa 2013, s. 361.
- ↑ Wg art. 85 Konstytucji Księstwa Warszawskiego: Ordery cywilne i wojskowe, będące dawniej w Polsce, utrzymują się, a król jest naczelnikiem tych orderów..
- ↑ Статут Императорского и Царского ордена Белого Орла [zarchiwizowane z adresu 2008-02-27] (ros.).
- ↑ Ustawa z dnia 4 lutego 1921 r. o ustanowieniu orderu „Orła Białego” (Dz.U. z 1921 r. nr 24, poz. 136).
- ↑ Odznaczenia. pgorol-medalierstwo.pl. [dostęp 2015-07-21].
- ↑ Sala Orderu Orła Białego w Pałacu Prezydenckim. prezydent.pl, 2018-09-12. [dostęp 2018-09-12].
- ↑ Wybitni Polacy zostaną uhonorowani Orderem Orła Białego. prezydent.pl, 2018-09-12. [dostęp 2018-09-12].
- ↑ Zarządzenie o nadaniu Orderu Orła Białego., isap.sejm.gov.pl [dostęp 2021-09-20] .
- ↑ Zarządzenie o nadaniu Orderu Orła Białego, isap.sejm.gov.pl [dostęp 2021-09-20] .
- ↑ Zarządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej o nadaniu Orderu Orła Białego Marszałkowi Polski Edwardowi Śmigłemu - Rydzowi., isap.sejm.gov.pl [dostęp 2021-09-20] .
- ↑ Zarządzenie o nadaniu Orderu Orła Białego., isap.sejm.gov.pl [dostęp 2021-09-20] .
- ↑ Zarządzenie o nadaniu Orderu Orła Białego, isap.sejm.gov.pl [dostęp 2021-09-20] .
- ↑ Zarządzenie o nadaniu Orderu Orła Białego, isap.sejm.gov.pl [dostęp 2021-09-20] .
- ↑ Order Orła Białego / Ordery / Ordery i odznaczenia / Kompetencje / Prezydent / Oficjalna strona Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, www.prezydent.pl [dostęp 2021-09-20] .
- ↑ a b Lista osób odznaczonych w latach 1992–2005. prezydent.pl. [dostęp 2012-04-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-24)].
- ↑ Lista osób odznaczonych przez Lecha Kaczyńskiego. prezydent.pl. [dostęp 2012-04-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].
- ↑ Wykaz odznaczonych Orderem Orła Białego przez Prezydenta RP Bronisława Komorowskiego. prezydent.pl. [dostęp 2015-10-18].
- ↑ Franciszek Rychlicki, Tadeusz Kościuszko i rozbiór Polski, Kraków 1871.
- ↑ Karol Falkenstein, Tadeusz Kościuszko, czyli dokładny rys jego życia, Wrocław 1827, s. 8.
- ↑ Jedyna znana wzmianka o nadaniu orderu w: Korespondent Warsz. nr 38 z dn. 28.07.1792 (przedruk w pracy Kościuszko 1893-1896, Kościuszkowska seria wznowień, Kraków 1994, s. 39.); inne wykazy, biografie i portrety Kościuszki Orderu Orła Białego nie wykazują – zob: Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705-2008, 2008, s. 268.
- ↑ Marek Henzler: Orła cień. 2005-11-02. [dostęp 2005-11-02].
- ↑ Nie chciał orderu od Lecha Kaczyńskiego. Pójdą za nim następni? Najwięcej medali zwrócono Komorowskiemu, „naTemat.pl” [dostęp 2017-11-28] (pol.).
Bibliografia
- Za Ojczyznę i Naród. 300 lat Orderu Orła Białego, Marta Męclewska (red.) i inni, Warszawa: ARX Regia Ośrodek Wydawniczy Zamku Królewskiego w Warszawie, 2005, ISBN 83-7022-151-3, OCLC 69475573 .
- Wanda Bigoszewska , Polskie ordery i odznaczenia, Adam Jońca (ilust.), Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1989, ISBN 83-223-2287-9, OCLC 69449613 .
- Stefan Oberleitner, Polskie ordery odznaczenia i niektóre wyróżnienia zaszczytne 1705-1990, Zielona Góra: Wydawnictwo „Kanion”, 1992, OCLC 836298607 .
- Zbigniew Puchalski, Dzieje polskich znaków zaszczytnych, Wydawnictwo Sejmowe, Warszawa 1998, ISBN 83-7059-388-7.
- Zbigniew Puchalski, Ireneusz J. Wojciechowski, Ordery i odznaczenia polskie i ich kawalerowie, Krajowa Agencja Wydawnicza RSW „Prasa-Książka-Ruch”, Warszawa 1987, ISBN 83-03-02143-5.
- Jerzy Besala: Tyrani i błaźni. Od cezarów rzymskich i Henryka VIII Tudora do Stalina i Hitlera. Warszawa: Bellona, 2013. ISBN 978-83-11-12581-0.
Linki zewnętrzne
- Order Orła Białego. prezydent.pl. [dostęp 2016-01-21].
- Lista osób odznaczonych w latach 1992–2005 (.pdf). prezydent.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-24)]. – prezydent.pl
- Lista osób odznaczonych przez Lecha Kaczyńskiego 2006-2010 (.rtf). prezydent.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. – prezydent.pl
- Lista osób odznaczonych przez Bronisława Komorowskiego 2010-2015 (.rtf) – prezydent.pl
- Jan Pruszyński , Order Orła Białego w Rzeczypospolitej, wrotapodlasia.pl [dostęp 2009-10-18] [zarchiwizowane z adresu 2010-01-04] .
- Mustimus (Z. Puchalski „Dzieje polskich znaków zaszczytnych” i E. Potkowski „Zakony rycerskie. Polskie dzieje”) „Order Orła Białego”. polskiedzieje.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-09-26)]. (dostęp 18.10.2009)
- Krzysztof Filipow: Order Orła Białego. Białystok: Wyd. „Łuk”, 1995 „Podlaska Biblioteka Cyfrowa”
- Order Orła Białego. W: Kazimierz Sejda: Ordery, odznaczenia i medale Rzeczypospolitej Polskiej. Warszawa: 1932, s. 13–19.
- Jacek Burdowicz-Nowicki. Czy Order Orła Białego ustanowiono dla rosyjskich generałów? O początkach odznaczenia 1698/1701-1705. „Kwartalnik Historyczny”. R. 117 nr 2 (2010). s. 5–29.
Media użyte na tej stronie
Autor: Лобачев Владимир. Base colors: File:Tapestry with the coats of arms of Poland (White Eagle) and Lithuania (Vytis, Pahonia) and a figure of Victory.jpg, Licencja: CC BY-SA 3.0
Rekonstrukcja herbu Rzeczypospolitej
Autor: Marcello Bacciarelli , Licencja: CC BY-SA 4.0
Fryderyk August (1750-1827)
Godło Polski z lat 1919 - 1927.
Godło Rzeczypospolitej Polskiej ustalone Rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach (Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980)
Godło Rzeczypospolitej Polskiej
Autor: Author: Olek Remesz (wiki-pl: Orem, commons: Orem), Licencja: CC-BY-SA-3.0
Herb Rzeczypospolitej Obojga Narodów - ogólny wzorzec, nie związany z konkretnym przedziałem czasowym, szczególnie w odniesieniu do postaci orła
Order of White Eagle_Poland. Order Star. The Highest Civilian Order in Poland. Official Pattern
Stanisław Wojciechowski
Autor: unknown-anonymous, Licencja: GFDL 1.2
Były prezydent RP na emigracji Stanisław Ostrowski (1972-1979)
Ignacy Mościcki
Autor: Poll, Willem van de, Licencja: CC BY-SA 3.0 nl
Władysław Raczkiewicz
Autor: Cezary_p, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Ryszard Kaczorowski (ur. 26 listopada 1919 w Białymstoku) – ostatni prezydent RP na Uchodźstwie od śmierci swego poprzednika Kazimierza Sabbata, zmarłego nagle 19 lipca 1989 w Londynie, do 22 grudnia 1990, gdy przekazał insygnia władzy prezydenckiej Lechowi Wałęsie w dniu jego zaprzysiężenia na prezydenta III RP. Równolegle z Ryszardem Kaczorowskim funkcję prezydenta (w kraju) pełnił generał armii Wojciech Jaruzelski.
Autor: Kancelaria Prezydenta RP, Licencja: GFDL
Order Orła Białego, Zbigniew Religa, Lech Kaczyński, Jarosław Kaczyński
Autor: Popik, Licencja: CC BY-SA 4.0
Herb mały Księstwa Warszawskiego (1807-1815)
Autor: shakko, Licencja: CC BY-SA 3.0
Цепь ордена Белого Орла. Принадлежала Николаю I. 1829. Санкт-Петербург. Мастер И.В. Кейбель. Гохран России. Цепь изготовлена для коронации по католическому обряду на Царство польское 18 мая 1829 года в Варшаве.
Autor: image taken by Mathiasrex, Maciej Szczepańczyk, Licencja: CC BY-SA 4.0
Star of the Royal Rubingarnitur of the Order of White Eagle of Augustus II the Strong
Car Aleksander I w polskim mundurze generalskim
Autor: image taken by Mathiasrex. Maciej Szczepańczyk, Licencja: CC BY-SA 4.0
Star of the Royal Diamantrosengarnitur of the Order of White Eagle of Augustus II the Strong
Autor: Maciej Szczepańczyk, Licencja: CC BY 3.0
Cross of Order of the White Eagle from 1780
Tsar Alexander I. from russia, painted by en:George Dawe in 1824 (part, version with less environment of low interest at the topside.
Cropped image of Gabriel Narutowicz, Switzerland, 1915
Autor: Image taken by User:Mathiasrex Maciej Szczepańczyk, Licencja: CC BY 3.0
Cross of the Order of White Eagle (XVIII century).
Order of the White Eagle of King Augustus II the Strong
Order of White Eagle, Poland. The Highest Civilian Order in Poland. Official Pattern
Autor: Oficjalny serwis Prezydenta RP www.prezydent.pl, Licencja: GFDL 1.2
Adam Michnik, Bronisław Komorowski, Anna Komorowska, Aleksander Hall, Jan Krzysztof Bielecki. Prezydent wręczył Ordery Orła Białego
Prent van een Ridder in de Orde van de Witte Adelaar in de ordekleding.
Autor: Chancellery of the President of the Republic of Poland, Licencja: GFDL 1.2
Były Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej Lech Kaczyński
Autor: Jakubkaja, Licencja: CC BY-SA 4.0
Wtórnik gwiazdy Orderu Orła Białego gen. J. Hallera, ze zbiorów w kolekcji Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie
Józef Piłsudski z córkami. Na kolanach marszałka siedzi Jadwiga, obok stoi Wanda. Wilno, 1923 rok.
Autor: Image taken by User:Mathiasrex Maciej Szczepańczyk, Licencja: CC BY 3.0
Collar of the Order of the White Eagle of King Stanisław August Poniatowski. Displayed in the Royal Chapel.
Autor: Image taken by User:Mathiasrex Maciej Szczepańczyk, Licencja: CC BY 3.0
Coat of Arms of Stanisław August Poniatowski with collana of Order of White Eagle
Autor: Image taken by User:Mathiasrex Maciej Szczepańczyk, Licencja: CC BY 3.0
Star of the Order of the White Eagle from XVIII centur
Kazimierz Sabbat, prezydent RP na emigracji w latach 1986-1989
Herb Rzeczypospolitej Polskiej obowiązujący od 8 grudnia 1956 r. (Dz. U. z 1956 r. Nr 3, poz.1)
Edward Raczyński (-1939)
Autor: Jakub Szymczuk & Adobe Photoshop, Licencja: CC BY-SA 4.0
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej Andrzej Duda. Fot. Jakub Szymczuk
Godło Rzeczypospolitej Polskiej
Grafika ta została pobrana ze strony Prezydenta RP, a następnie wygładzona przy użyciu filtru Gaussa zastosowanym na czerwonym tle. Można przypuszczać, że obrazek ten jest zgodny z oficjalną specyfikacją zawartą w "Ustawie o godle, barwach i hymnie Rzeczypospolitej Polskiej oraz o pieczęciach państwowych" (Dz.U.05.235.2000), a w szczególności z załącznikiem nr 1 do tejże.
Autor: Maciej Szczepańczyk, Licencja: CC BY 3.0
Star of Order of the White Eagle
Autor: Ta ^specifik^ z W3C grafika wektorowa została stworzona za pomocą Inkscape przez Avalokitesvara ., Licencja: CC BY-SA 3.0
Uwaga! Jest to współczesna rekonstrukcja średniego herbu Królestwa Kongresowego
Autor: Maciej Szczepańczyk, Licencja: CC BY 3.0
Gross with Cordon Bleu of Order of the White Eagle
Autor: image taken by Mathiasrex, Maciej Szczepańczyk, Licencja: CC BY-SA 4.0
Star of the Royal Rubingarnitur of the Order of White Eagle of Augustus II the Strong
Autor: image taken by Mathiasrex, Maciej Szczepańczyk, Licencja: CC BY-SA 4.0
Cross of the Royal Brillantgarnitur of the Order of White Eagle of Augustus II the Strong
(c) Bundesarchiv, Bild 102-11032 / CC-BY-SA 3.0
Der polnische Aussenminister Zaleski, auf dessen Erklärungen über die deutsche Beschwerde beim Völkerbundesrat man sehr gespannt sein darf.
Autor: Wojciech Grzędziński, Licencja: CC BY-SA 3.0 pl
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej Bronisław Komorowski
Autor: Cezary Piwowarski, Licencja: CC BY-SA 4.0
Trumna Prezydenta Ryszarda Kaczorowskiego wystawiona w Belwederze
Autor: Mariusz Paździora, Licencja: CC BY-SA 3.0
Zamek w Pillnitz, kartusz ozdobny z wyobrażeniem Orderu Orła Białego