Orest Dżułyński
 pułkownik dyplomowany piechoty | |
| Data i miejsce urodzenia | 5 października 1890 |
|---|---|
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1914 |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | |
| Stanowiska | dowódca pułku |
| Główne wojny i bitwy | |
| Późniejsza praca | sekretarz PZPN |
| Odznaczenia | |
   _3r_BAR.svg){kind=small}  | |
Orest Teodor Dżułyński (ur. 5 października 1890 w Jarosławiu, zm. ?) – pułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego II RP, kawaler Orderu Virtuti Militari, pierwszy w historii sekretarz Polskiego Związku Piłki Nożnej, piłkarz Pogoni Lwów.
Życiorys
Urodził się 5 października 1890 w Jarosławiu[1].
W czasie I wojny światowej walczył w szeregach Legionów Polskich. 7 marca 1917 został awansowany na chorążego w 1 pułku piechoty[2]. Po zakończeniu wojny z bolszewikami dowodził batalionem w 31 pułku Strzelców Kaniowskich. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 442. lokatą w korpusie oficerów piechoty. W tym samym roku został powołany do służby Sztabu Generalnego. Pełnił wówczas służbę w Oddziale III Sztabu Dowództwa Okręgu Korpusu Nr IV w Łodzi. 6 czerwca 1925 został przesunięty z Kursu Doszkolenia 1924–1925 na I rocznik Kursu Normalnego 1924–1926 Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie[3]. 28 października 1927, po ukończeniu kursu i uzyskaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, pozostał w uczelni w charakterze asystenta[4]. 23 stycznia 1928 został mianowany podpułkownikiem ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928 i 41. lokatą w korpusie oficerów piechoty[5]. Jesienią 1931 został przeniesiony z WSWoj. do 26 pułku piechoty na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[6]. Latem 1933 objął dowództwo tego oddziału[7] i pełnił je do początku marca 1936, gdy został przeniesiony do Sztabu Głównego w Warszawie[8]. Od 11 października 1937 do 22 czerwca 1939 dowodził 71 pułkiem piechoty w Zambrowie[9][10], po czym leczył się w szpitalu[11]. Według autorów monografii Łódzki OZPN 80 lat. 1920–2000. Ludzie, fakty, kluby prawdopodobnie zginął we wrześniu 1939 w okolicach Kutna.
Działalność sportowa
Jako uczeń III Gimnazjum we Lwowie uprawiał od 1905 sport w ramach kółka gimnastyczno-sportowego, a następnie był zawodnikiem Lechii Lwów. Z ramienia Lechii został jednym z założycieli Pogoni Lwów, następnie był zawodnikiem (w drużynie piłki nożnej) i działaczem tego klubu, m.in. sekretarzem klubu (1910–1911) i członkiem zarządu (1911–1914). W 1912 opracował projekt boiska klubu, otwartego w 1913[12][13]. Był także czynnym sędzią piłkarskim, 15 lutego 1914 został sekretarzem działającego w Galicji Związku Polskiego Piłki Nożnej, a 8 marca 1914 prezesem Sparty Lwów[14]. Na założycielskim zgromadzeniu PZPN 20 grudnia 1919 został wybrany sekretarzem tej organizacji i pełnił tę funkcję do 14 kwietnia 1920[15]. 4 lutego 1923 został prezesem Łódzkiego Okręgowego Związku Piłki Nożnej i pełnił tę funkcję faktycznie do listopada tegoż roku, formalnie do lutego 1924, należał także organizatorów okręgowego związku lekkoatletycznego w Łodzi[16]. Od stycznia 1928 do lutego 1929 był wiceprezesem PZPN[17][18]. W okresie II Rzeczypospolitej był członkiem wydziału honorowego klubu sportowego LKS Pogoń Lwów[19].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 7095 – 17 maja 1922[20][17]
- Krzyż Niepodległości – 15 czerwca 1932 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[21]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski – 11 listopada 1935 „za zasługi w służbie wojskowej”[22][23]
- Krzyż Walecznych trzykrotnie[17]
- Złoty Krzyż Zasługi – 19 marca 1931 „za zasługi na polu organizacji i wyszkolenia wojska”[24]
Przypisy
- ↑ Wojskowe Biuro Historyczne, wbh.wp.mil.pl [dostęp 2020-07-08]..
- ↑ Stefan Pomarański, Zarys historii wojennej 1-go Pułku Piechoty Legionów s. 104.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 61 z 6 czerwca 1925, s. 307.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 25 z 31 października 1927, s. 296.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 28 stycznia 1928, s. 19.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 23 października 1931, s. 328.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 28 czerwca 1933, s. 127.
- ↑ Wieści z prowincji. Pożegnanie dowódcy 26 p.p.. „Gazeta Lwowska”, s. 2, Nr 51 z 3 marca 1936.
- ↑ Dobroński i Filipow 1996 ↓, s. 24.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 9, 631.
- ↑ Zbijewski 1940 ↓, s. 1a.
- ↑ Zakrzewski 2019 ↓, s. 26.
- ↑ Księga pamiątkowa poświęcona 35-leciu działalności Lwowskiego Klubu Sportowego „Pogoń” 1904–1939, wyd. Lwów 1939, s. 14–15, 45–46, 50, 58, 349.
- ↑ Piotr Chomicki, Leszek Śledziona Rozgrywki piłkarskie w Galicji do roku 1914, wyd. Mielec 2015, według indeksu.
- ↑ Andrzej Gowarzewski z zespołem Polski Związek Piłki Nożnej 1919–2009, wyd. gia, Katowice 2010, s. 241.
- ↑ Mariusz Goss, Bożena Lidia Szmel oraz zespół Łódzki OZPN 80 lat. 1920–2000. Ludzie, fakty, kluby, wyd. gia, Katowice 2000, s. 18.
- ↑ a b c Zakrzewski 2019 ↓, s. 27.
- ↑ Andrzej Gowarzewski z zespołem Polski Związek Piłki Nożnej 1919–2009, s. 45–46.
- ↑ Lwowski klub sportowy „Pogoń” w roku 1937. Lwów: 1937, s. 2.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 4 stycznia 1923, s. 5.
- ↑ M.P. z 1932 r. nr 140, poz. 172.
- ↑ M.P. z 1935 r. nr 258, poz. 308.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 11 listopada 1935, s. 121.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 64, poz. 101.
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2021-01-07].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Adam Dobroński, Krzysztof Filipow: Strzelcy kresowi z Zambrowa : 71 Pułk Piechoty. Białystok: Muzeum Wojska Polskiego w Białymstoku, 1996.
- Stefan Pomarański, Zarys historii wojennej 1-go Pułku Piechoty Legionów, Warszawa 1931.
- Mariusz Goss, Wojciech Filipiak, Bożena Lidia Szmel oraz zespół Łódzki OZPN 80 lat. 1920–2000. Ludzie, fakty, kluby, wyd. gia, Katowice 2000, s. 18 (tam biogram).
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Bartosz Zakrzewski. Orest Dżułyński (1890–1939),. „„Dyskobol” Magazyn Muzeum Sportu i Turystyki w Warszawie””. 6/2, 2019. Warszawa. ISSN 2545-0107.
- Adam Zbijewski: Sprawozdanie wojenne z działań 71 pułku piechoty i 18 D.P.. [w:] B.I.14e [on-line]. IPMS, 1940-04-25. [dostęp 2021-09-08].
Linki zewnętrzne
- Zdjęcie Oresta Dżułyńskiego. mjp.najlepszemedia.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-09-18)].
Media użyte na tej stronie
Naramiennik pułkownika Wojska Polskiego (1919-39).
Orzełek legionowy
.png)
Lesser coat of arms of the Austrian Empire form the Congress of Vienna in 1815 until the Austro-Hungarian Compromise of 1867. It then represented the Cisleithanian territories of Austria-Hungary in the Reichsrat until 1915.
It shows the arms of Habsburg-Lorraine encircled by the chain of the Order of Golden Fleece, surmounted on the crowned Austrian imperial double-headed eagle clutching in its claws the Imperial orb, sceptre and sword, with the Imperial Crown of Rudolf above.
After 1915 the inescutcheon only displayed the red-white-red arms of Austria.