Orla Baszta

Orla Baszta

Orla Baszta, widok ze Skrajnego Granatu
Państwo	Polska
Pasmo	Tatry Wysokie, Karpaty
Wysokość	2175 m n.p.m.
Pierwsze wejście	26 sierpnia 1902 Janusz Chmielowski
Położenie na mapie Tatr Orla Baszta
Położenie na mapie Karpat Orla Baszta
49°13′38,3″N 20°02′08,7″E/49,227306 20,035750

Orla Baszta (słow. Orlia bašta, niem. Adlerbastei, węg. Sas-orom^[1]) – położony na wysokości 2175 m szczyt w długiej wschodniej grani Świnicy w polskich Tatrach Wysokich. W grani tej Orla Baszta znajduje się pomiędzy Orlą Przełączką Niżnią (ok. 2150 m) a Buczynowym Karbem, za którym znajdują się Buczynowe Turnie^[2].

Opis szczytu

Orla Baszta ma charakterystyczny, łatwo rozpoznawalny kształt. Na południową stronę jej ściany opadają do Dolinki Buczynowej, na północną do Pańszczycy^[2].

Szczyt nazwany tak został przez poetę Franciszka Henryka Nowickiego ok. 1901 r. Nazwa wywodzi się od kształtu turni przypominającej ruinę baszty. W 1903 r. ks. Walenty Gadowski poprowadził południowymi stokami szczytu Orlą Perć. Na odcinku pod Orlą Basztą do 2004 r. zdarzyły się 2 wypadki śmiertelne^[3].

Pierwsze wejścia turystyczne:

• latem – Janusz Chmielowski, 26 sierpnia 1902 r. (samotnie, przed liczniejszą grupą^[4]),
• zimą – Aleksander Litwinowicz i Mariusz Zaruski, 14 marca 1910 r.^[5]

Widok ze szczytu Orlej Baszty jest ciekawy, choć nieco ograniczony przez stoki Koziego Wierchu i Buczynowych Turni^[5].

• 

  Od lewej: Skrajny Granat, Granacka Przełęcz, Orle Turniczki, Orla Baszta, Pościel Jasińskiego, Buczynowe Czuby, Przełęcz Nowickiego, Wielka Buczynowa Turnia

• 

  Orla Baszta wśród opisanych obiektów

• 

  Orla Baszta po lewej stronie

• 

  Wielka Orla Turniczka i Orla Baszta (po lewej)

Szlaki turystyczne

– szlak Orlej Perci prowadzi z Granackiej Przełęczy przez północne ściany Orlich Turniczek, Orlą Przełączką Niżnią i podchodzi pod wierzchołek Orlej Baszty, omijając go od południa, dalej schodzi w dół na Pościel Jasińskiego (bardzo trudny, częściowo przewieszony komin). Orla Perć należy w tym rejonie do najtrudniejszych technicznie szlaków turystycznych (podobnie jak wejście na Kozi Wierch od strony Koziej Przełęczy), wymaga obycia z ekspozycją i dobrego przygotowania turystycznego^[3].

Taternictwo

Rejon Orlej Baszty dopuszczony jest do uprawiania wspinaczki skalnej, ale tylko od strony Dolinki Buczynowej^[6]. Drogi wspinaczkowe:

• Granią z Orlej Przełączki Niżniej; II stopień trudności w skali tatrzańskiej, czas przejścia 10 min,
• Od północnego zachodu; II, kilka min,
• Prawym filarem północnej ściany: VI, 3 godz.,
• Prawą częścią północnej ściany; IV, 2 godz.,
• Lewą częścią północnej ściany; IV+, 2 godz.,
• Lewym skrajem północnej ściany; IV+, 3 godz.,
• Północno-wschodnim żebrem; V+, 4 godz.,
• Wschodnią granią z Pościeli Jasińskiego; III, 30 min,
• Prawą połacią południowej ściany; III, 1 godz. 15 min,
• Południową ścianą; II, 1 1/2 godz.,
• Środkiem południowej ściany; V, 2 1/2 godz.,
• Południowo-zachodnią grzędą; II, 1 1/2 godz.^[2]

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Archiwalne widoki góry w bibliotece Polona