Orzeszków (województwo dolnośląskie)
| Artykuł | 51°23′53″N 16°30′27″E |
|---|---|
| - błąd | 38 m |
| WD | 51°24'N, 16°30'E |
| - błąd | 2308 m |
| Odległość | 595 m |
| wieś | |
 Szkoła | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (III 2011) | 438[1] |
| Strefa numeracyjna | 71 |
| Kod pocztowy | 56-160[2] |
| Tablice rejestracyjne | DWL |
| SIMC | 0882773 |
Położenie na mapie gminy Wińsko _location_map.png "Mapa lokalizacyjna gminy Wińsko") | |
Położenie na mapie Polski  (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu wołowskiego  | |
 51°23′53″N 16°30′27″E/51,398056 16,507500 | |
Orzeszków (przed 1945 niem. Pronzendorf) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie wołowskim, w gminie Wińsko.
Historia
Polska nazwa wsi najprawdopodobniej pochodzi od orzechów leszczyny, która często rośnie w okolicznych lasach[3]. We wczesnym średniowieczu tereny te były pokryte puszczą rosnącą często na terenach bagnistych. Przez wieś przebiegał szlak handlowy łączący Wrocław i Głogów (stolice plemienia Ślężan i Dziadoszan). Pierwsze wzmianki o Orzeszkowie pojawiły się w roku 1452 pod nazwą Bruntzelndorff. Nazwa zmieniła się w 1787 r. na Pronzendorff. W roku 1946 nadano wsi nazwę Brunciłów (utworzoną z nazwy niemieckiej), ostatecznie zmienioną w 1947 r. na nazwę obecną.
Orzeszków wraz z okolicami znajdował się kolejno pod władaniem dynastii Piastów, Habsburgów i Hohenzollernów. Pierwszym znanym piastowskim władcą wsi był Przemko ścinawski. Następnymi władcami byli: Konrad VII Biały, książęta czescy Podiebradowie, książę żagański Jan II Szalony i inni.
W ostatniej ćwierci XVIII wieku oraz w XIX wieku wieś była własnością pruskiego Królewskiego Urzędu Dominialnego w Wołowie i zaliczała się wówczas do dużych wsi (w 1737 r. liczyła 316 mieszkańców, w tym 11 kmieci i 16 zagrodników). W tym czasie we wsi istniały młyny wodne, wietrzne, cegielnia i dwa folwarki. W latach 80. XIX wieku wzniesiono we wsi dwór oraz budynki mieszkalne dla bezrolnych pracowników majątku ziemskiego.
W styczniu 1945 r. Armia Czerwona zajęła wieś, która następnie weszła w skład Polski.
Podział administracyjny
W latach 1975–1998 miejscowość należała do województwa wrocławskiego.
Demografia
Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczył 438 mieszkańców[1]. Jest czwartą co do wielkości miejscowością gminy Wińsko.
Obiekty zabytkowe
We wsi m.in. budynki mieszkalno-gospodarcze z przełomu XIX/XX wieku i kaplica cmentarna śś. Piotra i Pawła z 1914 r. (do 1945 r. ewangelicka, obecnie kościół katolicki, filia parafii w Małowicach).
Turystyka
Część wsi obejmuje Park Krajobrazowy Dolina Jezierzycy. Wieś jest popularnym celem turystycznym, znajduje się tu węzeł kilku szlaków turystycznych.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ a b GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 892 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ [1] dostęp 16.05.2014
Media użyte na tej stronie
(c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de
Location map of Poland
Autor: SANtosito, Licencja: CC BY-SA 4.0
Location map of [[:en:Lower Silesian Voivodeship]Lower Silesian Voivodeship]], Poland. Geographic limits of the map:
- N: 51.9134 N
- S: 49.9809 N
- W: 14.7603 E
- E: 17.9091 E
Flaga województwa dolnośląskiego