Osiec korówkowy

osiec korówkowy

Aphelinus mali
(Haldeman, 1851)
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	owady
Rząd	błonkoskrzydłe
Nadrodzina	bleskotki
Rodzina	oścowate
Podrodzina	Aphelininae
Rodzaj	Aphelinus
Gatunek	osiec korówkowy

Osiec korówkowy (Aphelinus mali) – gatunek błonkówki z rodziny oścowatych i podrodziny Aphelininae.

Opis

Ciało długości około 1,5^[1] lub 2 mm^[2], czarne z żółtym pasem z przodu odwłoka^[1]. Nogi długie, ciemnej barwy, przednie golenie, oraz biodra tylnych nóg (trzeciej pary) są zółtawe. Skrzydła szkliste, tęczowo mieniące się, o silnie zredukowanym użyłkowaniu. Larwa długości około 1,5mm.^[3]

Biologia

Błonkówka ta jest parazytoidem monofagicznym bawełnicy korówki (Eriosoma lanigerum) lub oligofagicznym rodzaju Eriosoma, należącego do mszyc^[1]. Samica składa jaja do ciała mszycy^[2], przebijając jej odwłok pokładełkiem. Larwa żeruje wewnątrz żywiciela, a po jego śmierci przepoczwarcza się, nie opuszczając jego ciała. Imagines wygryzają się przez jego ciało jako zdolne do rozrodu. Cykl życiowy trwa 19 do 43 dni^[1], a w ciągu roku pojawia się 5 do 8 pokoleń^[2].

Rozprzestrzenienie i znaczenie

Tereny naturalnego występowania tego ośca znajdują się w Ameryce Północnej. W związku z jego, odkrytą już pod koniec XIX wieku, skutecznością w zwalczaniu szkodliwej dla sadów bawełnicy korówki, został on celowo introdukowany do Europy, a także Afryki Południowej, Nowej Zelandii, Urugwaju, Brazylii i Argentyny. Do Polski trafił po raz pierwszy w 1923 roku^[1].

Przypisy