Osiedle Albertyńskie
_Albertynskie%2c_view_from_N%2c_Nowa_Huta%2c_Krak%c3%b3w%2c_Poland.jpg) Osiedle widziane z północy. | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miasto | |
| Dzielnica | |
| Poprzednia nazwa | Osiedle Bieńczyce E |
| Data budowy | 1962–1967 |
| Architekt | Jadwiga Guzicka z zespołem |
Położenie na mapie Krakowa  | |
Położenie na mapie Polski  (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de | |
Położenie na mapie województwa małopolskiego  | |
 50°04′54″N 20°01′09″E/50,081667 20,019167 | |
Osiedle Albertyńskie (powstało jako osiedle Bieńczyce E następnie nosiło nazwę, do roku 1991, osiedle XX-lecia PRL) – osiedle w Krakowie wchodzące w skład Dzielnicy XVI Bieńczyce, niestanowiące jednostki pomocniczej niższego rzędu w ramach dzielnicy.
Historia
Osiedle Albertyńskie stanowi część Bieńczyc Nowych – założenia architektoniczno-urbanistycznego, w zamierzeniu stanowiącego rozbudowę dzielnicy Nowa Huta w kierunku północno-zachodnim. W 1959 roku w wyniku konkursu na projekt założenia wybrano koncepcję autorstwa warszawskiej architekt Jadwigi Guzickiej z zespołem w którym za projekt urbanistyczny odpowiadali Anna Basista i Jan Lewandowski, a za architekturę budynków Kazimierz Chodorowski, Stefan Golonka oraz konstruktor dr inż. Tadeusz Kantarek[1][2][3]. Całe założenie było projektowane dla ok. 30 tys. mieszkańców – ok. 5,5 tys. na jednym osiedlu[1]. Cechuje je luźna zabudowa budynkami wolnostojącymi z przeważającą zabudową 5- i 11-kondygnacyjną. Główną osią zespołu urbanistycznego jest park Planty Bieńczyckie, wzorowane na Plantach Krakowskich, który spaja osiedla wchodzące w skład zespołu w jedną urbanistyczną całość. Wzdłuż parkowej osi zaplanowano obiekty użyteczności publicznej – szkoły, przedszkola, domy handlowe, domy kultury, biblioteki[1][3]. Oprócz Osiedla Albertyńskiego w skład Bieńczyc Nowych wchodzą jeszcze osiedla Strusia, Kalinowe, Na Lotnisku, Wysokie, Kazimierzowskie, Jagiellońskie, Przy Arce, Niepodległości oraz Złotej Jesieni[1][3]. Realizacja zespołu urbanistycznego odbyła się w latach 1962–1979[3].
Było to pierwsze osiedle powstałe za linią ulicy Kocmyrzowskiej, po jej zachodniej stronie, poza tzw. „starą Nową Hutą”. Chociaż wcześniej od niego zaczęły powstawać osiedla na Wzgórzach Krzesławickich[4]. Jego budowę rozpoczęto w 1962 roku. Zbudowano je w odległości ok. 1 kilometra od dzisiejszego Ronda Kocmyrzowskiego a między nim a osiedlem Spółdzielczym znajdowały się wówczas bazy firm budowlanych. Ukończone zostało w 1967 roku.
Usytuowanie
Osiedle sąsiaduje:
- od północy z os. Kazimierzowskim i al. gen. Andersa,
- od wschodu z os. Niepodległości,
- od południa z nowo powstałym osiedlem City Towers Czyżyny,
- od zachodu z osiedlami Dywizjonu 303 oraz Kościuszkowskim i ul. Dąbrowskiej.
Na osiedlu znajduje się Szkoła Podstawowa nr 100 im. Adama Mickiewicza oraz dwa przedszkola, przychodnia i hotel.
Wschodnia strona osiedla, bloki 13, 14, 15 i przychodnia
Wnętrze osiedla, po lewej blok 16
Bloki czteropiętrowe 19 i 18, na dalszym planie blok 16
Wnętrze osiedla, zieleniec, blok 29, w tle – dziesięciopiętrowy blok 30
Wnętrze osiedla,
os. Albertyńskie 22 i 24
Widok od strony al. Andersa,
os. Albertyńskie 14 i 15
Przypisy
- ↑ a b c d Nowa Huta Architektoniczny portret miasta drugiej połowy XX wieku. Kraków: Ośrodek Kultury im. Cypriana Kamila Norwida, 2018, s. 107, 110. ISBN 978-83-948244-3-3.
- ↑ Bieńczyce - założenie urbanistyczne. W: Krakowski Szlak Modernizmu [on-line]. [dostęp 2019-06-28].
- ↑ a b c d Bieńczyce osiedla mieszkaniowe i Planty Bieńczyckie. W: Stowarzyszenie Architektów Polskich Oddział Kraków [on-line]. [dostęp 2020-05-02].
- ↑ Nowa Huta Architektoniczny portret miasta drugiej połowy XX wieku. Kraków: Ośrodek Kultury im. Cypriana Kamila Norwida, 2018, s. 124. ISBN 978-83-948244-3-3.
Bibliografia
- Ryszard Dzieszyński, Jan L. Franczyk Encyklopedia Nowej Huty, Wydawnictwo Towarzystwa Słowaków w Polsce 2006, ISBN 978-83-7490-060-7.
- Tadeusz Binek Służby inwestycyjne Nowej Huty, Wydawnictwo Towarzystwa Słowaków w Polsce 2009, ISBN 978-83-7490-280-9.
- Jerzy Sulimski Kraków w procesie przemian (Cracoviana), Wydawnictwo Literackie, Kraków 1976
Media użyte na tej stronie
Autor: SANtosito, Licencja: CC BY-SA 4.0
Mapa lokacyjna miasta Kraków. Punkty graniczne mapy:
- N: 50.15 N
- S: 49.95 N
- W: 19.76 E
- E: 20.26 E
(c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de
Location map of Poland
Autor: SANtosito, Licencja: CC BY-SA 4.0
Location map of Lesser Poland Voivodeship, Poland. Geographic limits of the map:
- N: 50.59 N
- S: 49.07 N
- W: 18.92 E
- E: 21.55 E
Autor: Mach240390, Licencja: CC BY 4.0
Osiedle Albertyńskie w Krakowie, wschodnia strona osiedla - bloki 13, 14, 15 i przychodnia, widok od południa.
Autor: Zygmunt Put Zetpe0202, Licencja: CC BY-SA 4.0
Osiedle Albertyńskie (widok z płn), Nowa Huta, Kraków
Autor: Mach240390, Licencja: CC BY 4.0
Osiedle Albertyńskie w Krakowie w Dzielnicy XVI Bieńczyce. Widok od alei Andersa, od strony wschodniej, bloki 14 i 15.
Autor: Mach240390, Licencja: CC BY 4.0
Osiedle Albertyńskie w Krakowie, w Dzielnicy XVI Bieńczyce. Wnętrze osiedla, bloki 22 i 24, widok na północ.
Autor: Mach240390, Licencja: CC BY 4.0
Osiedle Albertyńskie w Krakowie, w Dzielnicy XVI Bieńczyce. Wnętrze osiedla, zieleniec, widok w kierunku zachodnim, wzdłuż widocznego po prawej bloku 29, w tle widoczny blok 30.
Autor: Mach240390, Licencja: CC BY 4.0
Osiedle Albertyńskie w Krakowie, w Dzielnicy XVI Bieńczyce. Wnętrze osiedla, widok w kierunku wschodnim, po lewej blok 16.
Autor: Mach240390, Licencja: CC BY 4.0
Osiedle Albertyńskie w Krakowie, w Dzielnicy XVI Bieńczyce. Wnętrze osiedla, widok w kierunku północnym, po lewej blok 19, po prawej blok 18, w tle blok 16.