Osiek Łużycki
| Artykuł | 51°4′57″N 14°59′51″E |
|---|---|
| - błąd | 39 m |
| WD | 51°5'N, 15°0'E |
| - błąd | 2312 m |
| Odległość | 209 m |
| wieś | |
 Kościół i szkoła podstawowa w Osieku Łużyckim | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Wysokość | 195-210[1] m n.p.m. |
| Liczba ludności (III 2011) | 317[2] |
| Strefa numeracyjna | 75 |
| Kod pocztowy | 59-900[3] |
| Tablice rejestracyjne | DZG |
| SIMC | 0193341 |
Położenie na mapie gminy wiejskiej Zgorzelec _location_map.png "Mapa lokalizacyjna gminy wiejskiej Zgorzelec") | |
Położenie na mapie Polski  (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu zgorzeleckiego  | |
 51°04′57″N 14°59′51″E/51,082500 14,997500 | |
Osiek Łużycki (niem. Wendisch Ossig[4], gł. Osěk[5]) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie zgorzeleckim, w gminie Zgorzelec.
Położenie
Osiek Łużycki to średniej wielkości wieś o długości około 1,2 km, leżąca na Pogórzu Izerskim, w południowej części Równiny Zgorzeleckiej, na wysokości około 195-210 m n.p.m.[1]
Podział administracyjny
W latach 1975−1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa jeleniogórskiego.
Nazwa
Nazwa prawdopodobnie wywodzi się od łużyckiego słowa oznaczającego "siekanie" i związana jest z deforestacją - wysiekaniem lasu[6]. Heinrich Adamy w swoim dziele o nazwach miejscowych na Śląsku wydanym w 1888 roku we Wrocławiu wymienia formę nazwy - Ossek podając jej znaczenie "Waldhau" - "Wykarczowany las"[6].
Śląski pisarz Konstanty Damrot w swojej pracy o znaczeniu nazw na Śląsku wydanej w 1896 roku w Bytomiu wymienia nazwę wsi w obecnym polskim brzmieniu "Osiek", a także niemiecką Wendisch Ossig (pol. Wendyjski Ossiek), która wywodzi się od Wendów jak Niemcy nazywają w Niemczech Serbów łużyckich potomków Słowian połabskich. Damrot podaje także dwie wcześniejsze nazwy zanotowane w dokumentach średniowiecznych: z 1385 roku "Ozzek" oraz 1340 "Wendiss Ossigk"[4].
Zabytki
Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są[7]:
- kościół ewangelicki, obecnie rzymskokatolicki parafialny pw. Narodzenia Najświętszej Marii Panny, z 1532 r., przebudowany w XVII w. (stiuki). Późnorenesansowy ołtarz i barokowe epitafia z XVIII w.[8]
- cmentarz przy kościele, ewangelicki, obecnie rzymskokatolicki, z XVII w.
Przypisy
- ↑ a b Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 2: Pogórze Izerskie. Cz. 2: M-Ż. Wrocław: Wydawnictwo I-BiS, 2003, s. 164-168. ISBN 83-85773-61-4.
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 893 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ a b Konstanty Damrot: Die älteren Ortsnamen Schlesiens, ihre Entstehung und Bedeutung: mit einem Anhange über die schlesisch-polnischen Personennamen: Beiträge zur schlesischen Geschichte und Volkskunde. Beuthen: Verlag von Felix Kasprzyk, 1896, s. 130.
- ↑ Wiktor Wenzel, Der Slawengau Besunzane im Licht der Ortsnamen, 2014.
- ↑ a b Heinrich Adamy, Die schlesischen Ortsnamen, ihre Entstehung und Bedeutung. Ein Bild aus der Vorzeit, wyd. 2, Breslau: Verlag von Priebatsch’s Buchhandlung, 1888, s. 40, OCLC 456751858 (niem.).
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 259. [dostęp 2012-11-12].
- ↑ Janusz Czerwiński, Ryszard Chanas, Dolny Śląsk - przewodnik, Warszawa: Wyd. Sport i Turystyka, 1977, s. 357.
Bibliografia
- Słownik geografii turystycznej Sudetów. Marek Staffa (redakcja). T. 2: Pogórze Izerskie (M-Ż). Wrocław: Wydawnictwo I-BiS, 2003, ISBN 83-85773-61-4.
Media użyte na tej stronie
(c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de
Location map of Poland
Autor: SANtosito, Licencja: CC BY-SA 4.0
Location map of [[:en:Lower Silesian Voivodeship]Lower Silesian Voivodeship]], Poland. Geographic limits of the map:
- N: 51.9134 N
- S: 49.9809 N
- W: 14.7603 E
- E: 17.9091 E
Flaga województwa dolnośląskiego
