Osiek (powiat ostrowski)
Artykuł | 51°40′58.37″N 18°5′55.43″E |
---|---|
- błąd | 0 m |
WD | 51°40'58"N, 18°5'55"E |
- błąd | 38 m |
Odległość | 15 m |
wieś | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Liczba ludności (2022) | 174[1] |
Strefa numeracyjna | 62 |
Kod pocztowy | 63-460[2] |
Tablice rejestracyjne | POS |
SIMC | 0204731 |
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de | |
51°40′58,37″N 18°05′55,43″E/51,682881 18,098731 |
Osiek – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie ostrowskim, w gminie Nowe Skalmierzyce, nad Prosną, w Kaliskiem, ok. 8 km od Nowych Skalmierzyc, ok. 9 km od Kalisza.
Przynależność administracyjna
Miejscowość przynależała administracyjnie przed 1793 do powiatu kaliskiego w województwie kaliskim, przed 1887 do powiatu odolanowskiego. W latach 1975–1998 do województwa kaliskiego, w latach 1887–1975 i od 1999 do powiatu ostrowskiego.
Historia
Ślady osadnictwa tego terenu pochodzą z epoki brązu, świadczą o tym znalezione w Osieku przedmioty z okresu kultury łużyckiej m.in. naszyjnik, bransolety, siekierki z tulejką i uszkiem[3]. W Osieku rozpoznano ślady dwóch grodzisk z IX–X i XII–XIII wieku[3].
W źródłach od 1348 roku, zapisywany jako Ossyek, Ossek, własność kościelna i domena[4].
W latach 1580–1620 wieś była własnością Stanisława Łopateckiego[5].
Osiek należał do rodziny Żurowskich, a później Łubieńskich od których nabyła go Franciszka Pruska wraz z pobliskim Józefowem, Stobnem i Borkiem[5].
Na początku XIX w. wieś usytuowana była na pograniczu Królestwa Polskiego i należała do Ignacego Parczewskiego[5] (mąż Ludwiki z d. Pruskiej, ojciec Franciszka Parczewskiego i Walentego Parczewskiego). Przez kilka lat w Osieku przebywał poeta Roman Zmorski, który poślubił wnuczkę Franciszki Pruskiej[5]. Według Słownika geograficznego Królestwa Polskiego z 1886 roku w Osieku było 7 domów i 38 mieszkańców a obszar dworski liczył 8 domów i 126 mieszkańców[5].
Zabytki
Obiekty wpisane do rejestru zabytków nieruchomych województwa wielkopolskiego[6]:
- dwór (1844)
Inne:
- zespół zadrzewiony o charakterze parkowym[7]
Komunikacja publiczna
Dojazd autobusami MZK Ostrów Wielkopolski, linia podmiejska nr 20.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych, Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-06] .
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 893 [zarchiwizowane 2022-10-26] .
- ↑ a b Ostrów Wielkopolski - dzieje miasta i regionu, Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 1990, s. 51-66, ISBN 83-210-0851-8 .
- ↑ Warta, www.wbc.poznan.pl, 19 grudnia 1886 [dostęp 2017-06-21] (pol.).
- ↑ a b c d e Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, Tom VII, 1886 [dostęp 2017-06-21] .
- ↑ Rejestr zabytków - Wojewódzki Urząd Ochrony Zabytków w Poznaniu, poznan.wuoz.gov.pl [dostęp 2017-06-21] (pol.).
- ↑ Parki krajobrazowe – Gmina i Miasto Nowe Skalmierzyce, noweskalmierzyce.pl [dostęp 2017-10-08] .
Media użyte na tej stronie
Autor:
Mapa gminy Nowe Skalmierzyce, Polska
(c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de
Location map of Poland
Autor: SANtosito, Licencja: CC BY-SA 4.0
Location map of Greater Poland Voivodeship. Geographic limits of the map:
- N: 53.70 N
- S: 51.05 N
- W: 15.68 E
- E: 19.19 E
Autor:
Mapa powiatu ostrowskiego, Polska
Ikona ze wzoru znaku informacyjnego umieszczonego na zabytkach nieruchomych wpisanych do rejestru zabytków w Polsce
Adres wydawniczy: Poznań : L. Durczykiewicz w Czempiniu, 1912 (Poznań : "Praca")
Opis fizyczny: 42 s., [121] s. fot. ; 36 cm