Oskórek

Schemat budowy wewnętrznej dwóch metamerów skąposzczeta.
(4) – oskórek

Oznaczenia wszystkich liczb:

1 – światło jelita,
2 – tyflosolis,
3 – szczecinki,
4 – oskórek,
5 – naczynia krwionośne,
6 – nabłonek,
7 – mięśnie okrężne,
8 – przegroda międzysegmentowa,
9 – kanalik zakończony otworem wydalniczym,
10 – metanefrydium,
11 – segmentalny zwój nerwowy.

Oskórek, kutykula, kutikula (łac. cuticula) – zbudowany w dużej części z chityny zewnętrzny szkielet (chitynowy pancerz) lub warstwa skóry pokrywająca ciało wielu zwierząt bezkręgowych (m.in. skorupiaków, owadów i pajęczaków) lub wyścielająca ektodermalne narządy wewnętrzne^[1]. Jest wytworem nabłonka i zawiera jego wydzieliny w postaci związków chemicznych. Oskórek chroni narządy wewnętrzne, jest miejscem przyczepu mięśni, ogranicza wzrost organizmu. Oskórek jest co jakiś czas zrzucany i tworzy się nowy. Zjawisko to nosi nazwę linienia. Do momentu stwardnienia nowego oskórka organizm rośnie.

Zobacz też

• kutykula w botanice

Przypisy