Ansgar

Święty
Ansgar (OSB)
Anscharius
biskup
apostoł Północy
Ilustracja
Witraż ze św. Ansgarem w kościele parafialnym Św. Anny w Schwerin.
Data i miejsce urodzenia

8 września 801
Amiens

Data i miejsce śmierci

3 lutego 865
Brema

Czczony przez

Kościół katolicki
ewangelicznych chrześcijan
wspólnotę anglikańską
Cerkiew prawosławną

Wspomnienie

3 lutego[a]
3/16 lutego[b]

Patron

Skandynawii i archidiecezji hamburskiej

Szczególne miejsca kultu

Kościół św. Ansgara w Hamburgu

Misjonarz Ansgar naucza pogańskich Szwedów (Hugo Hamilton, 1830).

Ansgar, również: Oskar[1], Anscharius, Ansgar, Anskarius, Ansger (ur. 8 września 801 w Amiens, zm. 3 lutego 865 w Bremie) – średniowieczny mnich benedyktyński, arcybiskup Hamburga i Bremy, misjonarz i apostoł Północy (rozumianej jako Skandynawia), święty Kościoła katolickiego, ewangelickiego, anglikańskiego i prawosławnego.

Życiorys

Wiadomości o Ansgarze pochodzą z jego biografii Vita Ansgarii (Żywot Świętego Ansgara) napisanej przez Rimberta (Rymberta bądź Ramberta), jego ucznia, następcę na stanowisku arcybiskupa.

W wieku siedmiu lat Ansgar miał widzenie, po którym poczuł powołanie do służby Bogu. Wychowując się w klasztorze, kiedy miał dwanaście lat złożył śluby zakonne. Był najpierw mnichem w Corbie w Pikardii, a następnie w Nowej Korbei (Corvey) w Westfalii. Kolejne objawienia skłoniły go do prowadzenia wyjątkowo ascetycznego życia, a później do skierowania swych kroków na północ Europy, aby głosić Słowo Boże wśród pogan szerząc chrześcijaństwo.

W 826 Ansgar razem z mnichem Aubertem, pojawił się w Danii z misją chrystianizacji. Panujący wówczas król Harald Klak, jako pierwszy władca skandynawski, przyjął z jego rąk chrześcijaństwo (826). Inna wersja zakłada, że wkrótce go stamtąd wygnano. W 829 mnich udał się do Birki w Szwecji, gdzie udało mu się założyć misję oraz przy pomocy zarządcy miasta Herigara wybudować kościół. Ansgar opuścił miasto w 831. Po powrocie wyświęcono go na biskupa Hamburga. Przez Grzegorza IV został mianowany legatem papieskim na kraje skandynawskie, od którego otrzymał paliusz metropolity z władzą mianowania biskupów. Jako „Apostoł Północy” ewangelizował Europę Północną. Zwalczał handel niewolnikami[2].

Po spustoszeniu przez Duńczyków Hamburga w 845 roku otrzymał biskupstwo w Bremie. Wkrótce, na pewien czas, powrócił do Szwecji, a potem ponownie do Danii, gdzie zastał już nieco korzystniejsze warunki do głoszenia Ewangelii.

Po powrocie do Danii swoją misję Ansgar wznowił jako doradca władcy duńskiego Eryka I Starego[3]. Eryk zezwolił na wybudowanie kościoła w Hedeby, wczesnej miejskiej osadzie nordyckiej[4]. Z Hedeby wyruszyła pierwsza chrześcijańska misja w Danii. Jej efektem było zbudowanie pierwszego duńskiego kościoła w Ribe.

Święty odznaczał się gorliwością i gotowością cierpienia w imię wiary w Chrystusa. Nie został jednak męczennikiem i zmarł śmiercią naturalną w wieku 64 lat. Działalność misyjna na terenach Skandynawii zaniknęła po jego śmierci na prawie dwieście lat.

Ansgar w sposób szczególny troszczył się o przesiedleńców, wdowy i sieroty. Według przekazów, jeszcze za życia uczynił wiele cudownych uzdrowień, jednak z pokory uważał siebie za grzesznika. Dobre uczynki oraz cuda dokonywał w tajemnicy.

Cześć oddawana mu była na tyle duża, że w dwa lata po śmierci papież Mikołaj I zaliczył go do grona świętych[5]. Jego nieuległe rozkładowi relikwie do czasów reformacji były przechowywane w Hamburgu. Później złożono je w ziemi. Do dziś zachowały się tylko ich cząstki.

Obecnie kult świętego znacznie przygasł. Czczony jest przede wszystkim w Europie Zachodniej, podczas gdy w Cerkwi prawosławnej pozostaje praktycznie nieznany.

Patronat

Jest patronem Skandynawii, archidiecezji hamburskiej[6], kościoła jego imienia w Hamburgu oraz kaplicy Bractwa Kapłańskiego Św. Piusa X w Letter.

Dzień obchodów

W Danii ku czci świętego obchodzone jest 3 lutego święto narodowe, zwane na jego cześć „Ansgar”.
Pozostała część Kościoła Zachodu również wspomina świętego w dzienną rocznicę śmierci. W Bremie przeniesienie relikwii wspominane jest 9 września.

Wyznawcy prawosławia wspominają świętego biskupa 3/16 lutego[c], tj. 16 lutego według kalendarza gregoriańskiego.

Zobacz też

Uwagi

  1. ↑ Liturgia katolicka, ewangelicka i anglikańska.
  2. ↑ Prawosławna liturgia według kalendarza gregoriańskiego.
  3. ↑ Podwójne datowanie.

Przypisy

  1. ↑ Henryk Fros SJ, Franciszek Sowa: Księga imion i świętych. T. 4: M-P. Kraków: WAM, Księża Jezuici, 2000, s. 461-462. ISBN 83-7097-671-9.
  2. ↑ Św. Oskar, biskup na brewiarz.katolik.pl.
  3. ↑ Rimbert, Life of Anskar, the Apostle of the North, 801-865 rozdział XXIV
  4. ↑ Rimbert, Life of Anskar, the Apostle of the North, 801-865, rozdział XXVI
  5. ↑ Ansgar (Anscharius, Anskarius, Ansger) – Ökumenisches Heiligenlexikon (niem.).
  6. ↑ Święty Ansgar – Polska Misja Katolicka Hamburg.

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Ansgarius predikar Christna läran i Sverige by Hugo Hamilton.jpg
Captioned as "Ansgarius predikar Christna läran i Sverige", according to the source page. Etching by Hugo Hamilton, depticting the Archbishop of Hamburg-Bremen Ansgar the preaching Christianity to the heathen Swedes. Original image size approximately 17 x 22 cm.
Ansgar2.jpg
Witraż ze św. Ansgarem w kościele parafialnym Św. Anny w Schwerin.