Oskar Minkowski

Oskar Minkowski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

13 stycznia 1858
Aleksota, gubernia suwalska Królestwa Polskiego

Data i miejsce śmierci

18 czerwca 1931
Fürstenburg an der Havel

Oskar Minkowski (ur. 13 stycznia 1858 w Aleksocie[1], zm. 18 czerwca 1931 w Fürstenburg an der Havel[1]) – niemiecki lekarz, mający korzenie żydowskie[1], odkrywca roli trzustki w powstawaniu cukrzycy, brat matematyka Hermanna Minkowskiego i ojciec astrofizyka Rudolfa Minkowskiego.

Życiorys

Urodzony 13 stycznia 1858 r. w Aleksocie w guberni suwalskiej Królestwa Polskiego (obecnie dzielnica Kowna, na Litwie) w rodzinie przedsiębiorcy Lewina Minkowskiego i Racheli z domu Taubmann[1]. W 1872 r. kampania antysemicka w Imperium Rosyjskim zmusiła rodzinę Minkowskich do emigracji do Królewca, gdzie ukończył rozpoczętą w Kownie naukę gimnazjalną[1]. Następnie kształcił się na Uniwersytecie w Królewcu[2] (1876–1881). W 1881 został doktorem medycyny[1] na podstawie rozprawy Ueber die Aenderungen der elektrischen Erregbarkeiten des Gehirns nach Verschluss der Kopfarterien.

Następnie w 1888 r. podążył za swoim nauczycielem i mentorem Bernhardem Naunynem do Strasburga, gdzie pracował do 1904 roku, w tym ostatnie lata jako profesor interny[1]. W następnym roku pracował w szpitalu w Kolonii, a po kolejnym przeniósł się do Greifswaldu[1], gdzie objął profesurę interny. W 1909 r. został profesorem Uniwersytetu Wrocławskiego i pozostał w tym mieście do 1926 roku[2][1]. Pod koniec życia przeniósł się do Wiesbaden[1]. Przeszedł na emeryturę w 1926 roku[1].

Jego młodszym bratem był matematyk Hermann Minkowski[1], jeden z nauczycieli Alberta Einsteina. W 1894 Oskar ożenił się z Marie Johanną Siegel[2]. Mieli córkę Laurę i dwóch synów. Jednym z nich był astrofizyk Rudolph Minkowski[2][1]. Do 1938 jego dzieci – a żona w 1940 – wyemigrowały do Stanów Zjednoczonych i Argentyny przed prześladowaniami antysemickimi w Niemczech[2].

Dorobek naukowy

Minkowski z Josephem von Meringiem prowadzili badania nad cukrzycą na Uniwersytecie w Strasburgu. W 1889 dowiedli, że usunięcie trzustki wywołuje cukrzycę u psów[3][4]. Wykazali przez to, że to trzustka zawiera regulator poziomu glukozy we krwi[3][4]. Pierwszą pracę wydał na ten temat jeszcze w 1889, następną w 1893[4]. Ich badania spowodowały zogniskowanie wysiłków innych naukowców w tym kierunku, co zaowocowało wyodrębnieniem insuliny przez Fredericka Bantinga, Charlesa Besta oraz Jamesa Collipa[5] i zastosowaniu jej w leczeniu cukrzycy[4].

Po wyizolowaniu insuliny Minkowski zaangażował się we wdrożenie jej lecznictwie[1]. W jego klinice podjęto w 1913 roku próby doustnego podawania wczesnego leku insulinowego Synthalin[4]. Założył w 1923 komitet insulinowy w Niemczech[1]. Kilkukrotnie wybierany był na przewodniczącego Niemieckiego Towarzystwa Chorób Wewnętrznych[1].

W 1900 opisał sferocytozę wrodzoną, zespół wrodzonej niedokrwistości hemolitycznej występujący w Europie Północnej[6]. Zajmował się także żółtaczką hemolityczną[4]. Wykrył, że przyczyną akromegalii jest przerost przysadki[4]. Uczył francuskiego neurochirurga, Clovisa Vincenta[3].

W latach 1902–1932 był 12 razy nominowany do nagrody Nobla w dziedzinie fizjologii lub medycyny[7].

Wybrane publikacje

  • „Einfluss der Leberexstirpation auf den Stoffwechsel”, 1885
  • „Vorkommen von Oxybuttersäure im Harn bei Diabetes mellitus”, 1884
  • „Untersuchungen über den Diabetes mellitus nach Exstirpation des Pankreas”, Lipsk 1893
  • „Untersuchungen zur Physiologie und Pathologie der Harnsäure”, Lipsk 1898[8].

Upamiętnienie

Dla uczczenia pamięci o Oskarze Minkowskim European Association for the Study of Diabetes (EASD) ustanowiła w 1966 r. doroczną nagrodę dla naukowców zajmujących się badaniami w dziedzinie diabetologii[9][1]. Od nazwisk odkrywców sferocytoza wrodzona określana jest jako choroba Minkowskiego-Chauffarda[6]. We Wrocławiu znajduje się ulica jego imienia[10], zaś w Kownie na Aleksocie ulica braci Minkowskich[11].

Przypisy

  1. a b c d e f g h i j k l m n o p q Ewa Kobel: Lista obecności czyli 700 postaci związanych z dawnym i współczesnym Wrocławiem. Wrocław: Ewa Kobel, 2017, s. 664. ISBN 978-83-927040-1-0.
  2. a b c d e Viktor Jörgens, Oskar Minkowski (1858–1931) [dostęp 2017-12-27] [zarchiwizowane z adresu 2013-12-29] (ang.).
  3. a b c Oskar Minkowski w bazie Who Named It (ang.)
  4. a b c d e f g Wanda Wojtkiewicz-Rok: Gazeta uczelniana. Wrocławska Akademia Medyczna, 2006-04-11. [dostęp 2022-07-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-11-02)].
  5. Michał Bulc, Insulina – fascynująca historia jej odkrycia.., www.wet.uwm.edu.pl [dostęp 2021-06-01] [zarchiwizowane z adresu 2021-06-02].
  6. a b Minkowski O: Über eine hereditäre, unter dem Bilde eines chronischen Icterus mit Urobilinurie, Splenomegalie und Nierensiderosis verlaufende Affection. Verhandlungen des Kongresses für innere Medizin 18, ss. 316-321 (1900)
  7. Oskar Minkowski, [w:] Nomination Archive [online], Nobelprize.org [dostęp 2020-09-17].
  8. Pagel JL: Biographisches Lexikon hervorragender Ärzte des neunzehnten Jahrhunderts. Berlin-Wien: 1901, s. 1144.
  9. Minkowski Prize. European Association for the Study of Diabetes e.V. (EASD). [dostęp 2022-07-13].
  10. Wrocław, Minkowskiego w OpenStreetMap
  11. H. ir O. Minkovskių g. w OpenStreetMap

Bibliografia

  • Andrzej Skrobacki: Polacy na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu w Królewcu. Olsztyn: Wydawnictwo „Pojezierze”, 1969, s. 91.

Media użyte na tej stronie

Oskar Minkowski 2012 Lithuanian stamp.jpg
Oskar Minkowski - Founder of the Experimental Diabetology
Grab Hermann und Oskar Minkowski.jpg
Autor: Axel Mauruszat, Licencja: CC BY 2.0 de
Ehrengrab von Hermann Minkowski und Oskar Minkowski auf dem Friedhof Heerstraße, Abt. 3 A Nr. 30. Trakehner Allee 1, Berlin-Westend.