Ossuarium
Gotyckie ossuarium w miejscowości Bystrze
Ossuarium (także ossarium, z łac. od ossuarius – kostny, ossua – kości, kościec, l. mn. od os, ossis – kość) – naczynie lub inny pojemnik służący do przechowywania kości, albo prochów zmarłego, którego poddano kremacji[1].
Nazwa ta obejmuje również wolno stojące budowle wznoszone w obrębie cmentarzy[2]. W przypadku, gdy w miejscu starego zakładano nowy cmentarz, umieszczano w nich ekshumowane szczątki zmarłych.
Ossuaria tworzono też w miejscach wielkich bitew[3], po epidemiach lub klęskach głodu.
Zobacz też
- Ossuarium we wsi Bystrze
- karner
- mauzoleum
- kolumbarium
- wieża milczenia
- żalnik
Przypisy
- ↑ W. Kopaliński, Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych z almanachem, Świat Książki, Warszawa 2000, s. 366.
- ↑ B. Czyżewski, Nagrobki przy kościele Wniebowzięcia NMP i św. Jakuba Apostoła w Szadku, „Biuletyn Szadkowski“, 16, 2016, s. 37.
- ↑ J. Schubert, Pochówki żołnierskie w tradycji historycznej do czasów I wojny światowej. Powstanie cmentarzy wojskowych, „Architektura. Czasopismo Techniczne“, 108, 2011, z. 16, s. 178, 180.
Bibliografia
- W. Kopaliński, Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych z almanachem, Świat Książki, Warszawa 2000, s. 366.
Media użyte na tej stronie
Bystrze-ossuarium.jpg
Bystrze - gotycka kaplica cmentarna z pierwszej połowy XIV w. zbudowana w celu złożenia kości poległych w wojnie trzynastoletniej. Kaplica murowana z czerwonej cegły na zaprawie wapiennej, zwieńczona półkolistą kopułą z czterema ceglanymi żebrami oraz kulą.
Bystrze - gotycka kaplica cmentarna z pierwszej połowy XIV w. zbudowana w celu złożenia kości poległych w wojnie trzynastoletniej. Kaplica murowana z czerwonej cegły na zaprawie wapiennej, zwieńczona półkolistą kopułą z czterema ceglanymi żebrami oraz kulą.