Ostajnica trójpalczasta

Ostajnica trójpalczasta

Chalcides chalcides
(Linneusz, 1758)
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	gady
Rząd	łuskonośne
Rodzina	scynkowate
Rodzaj	Chalcides
Gatunek	ostajnica trójpalczasta
Synonimy
Chalcides lineatus Boulenger 1889 Chalcides tridactylus Laurenti 1768 Lacerta chalcides Linnaeus 1758 Seps chalcides Boettger 1882 Seps chalcides Duméril 1839 Seps tridactylus Daudin 1838 Seps vittatus Leuckart 1828
podgatunki
Chalcides chalcides chalcides (Linneusz 1758) Chalcides chalcides mertensi (Klausewitz 1954) Chalcides chalcides striatus (Cuvier 1829)
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[1]
najmniejszej troski
Zasięg występowania
(c) rbrausse, CC BY-SA 3.0

Ostajnica trójpalczasta, czołg trójpalcowy^[2] (Chalcides chalcides) – gatunek jaszczurki zaliczanych do rodziny scynkowatych, z rodzaju Chalcides.

Występowanie

Występuje we Włoszech, Algierii, Tunezji i Libii^[3].

Przebywa na nasłonecznionych, porośniętych niską gęstą roślinnością terenach równinnych, pagórkowatych i górskich. Zasiedla wyłącznie zbiorowiska murawowe i łąkowe oraz zdziczałe tereny uprawowe, unika terenów o roślinności wyższej niż 40 cm.

Opis

Osiąga do 48 cm długości całkowitej. Ciało bardzo długie, wężowate o malutkich do 1 cm długości trójpalczastych nogach. Głowa mała, nie oddzielona od tułowia. Oczy małe, dobrze widoczne otwory uszne. Ogon długi zakończony szpicem.

Ubarwienie grzbietu oliwkowoszare, szare, brązowe lub piaskowe. Przeważnie pokryte 9–13 podłużnymi smugami ciemniejszymi od barwy podstawowej, czasami jednak pozbawione tego deseniu. Brzuch jaśniejszy od grzbietu.

Tryb życia

W okresie wiosennym aktywna przez cały dzień, natomiast latem tylko w godzinach przedpołudniowych. Porusza się ruchem wężowatym, uwstecznione nogi nie odgrywają w ruchu żadnej roli.

Odżywianie

Odżywia się motylami, szarańczą, skorkami, pająkami, stonogami i mrówkami.

Rozród

Żyworodna, kopulacja odbywa się zwykle w kwietniu, ale dopiero w sierpniu przychodzi na świat od 3–13 młodych mających od 9,5 do 11 cm długości. Są one zdolne do samodzielnego życia.

Przypisy

Bibliografia

• Günter Diesener, Josef Reichholf: Płazy i gady. Leksykon przyrodniczy. Henryk Garbarczyk i Eligiusz Nowakowski. Warszawa: Świat Książki, 1997, s. 186-187. ISBN 83-7129-440-9.
• Kurt Lampart, B. Dyskowski: Atlas świata zwierzęcego cz. III Gady, płazy, ryby i zwierzęta bezkręgowe. Warszawa: Wydawnictwo M. Arcta, 1926, s. 8, tabl. IV.