Ostatni Mohikanin (film 1992)
Gatunek | melodramat, historyczno-przygodowy |
---|---|
Data premiery | 25 września 1992 10 września 1993 (Polska) |
Kraj produkcji | USA |
Język | angielski, francuski irokeskie (huroński, mohawk) |
Czas trwania | 107 min |
Reżyseria | Michael Mann |
Scenariusz | Philip Dunne Christopher Crowe Michael Mann |
Główne role | Daniel Day-Lewis Madeleine Stowe Wes Studi Steven Waddington |
Muzyka | Trevor Jones Randy Edelman |
Zdjęcia | Douglas Milsome Dante Spinotti |
Scenografia | Robert Guerra Richard Holland Jim Erickson James V. Kent Wolf Kroeger |
Kostiumy | Elsa Zamparelli |
Montaż | Dov Hoenig Arthur Schmidt |
Produkcja | Michael Mann James G. Robinson Hunt Lowry |
Wytwórnia | Morgan Creek Productions |
Dystrybucja | 20th Century Fox |
Nagrody | |
Oskar w roku 1993, BAFTA najlepsze zdjęcia oraz charakteryzacje w roku 1993 |
Ostatni Mohikanin (ang. The Last of the Mohicans) – melodramat historyczno-przygodowy produkcji USA z 1992 roku w reżyserii Michaela Manna.
Powstał według scenariusza Philipa Dunne, Christophera Crowe oraz Michaela Manna zainspirowanych powieścią Jamesa Fenimore’a Coopera o tym samym tytule.
Statuetkę Oscara za najlepszy dźwięk w 1993 r. otrzymali Chris Jenkins, Doug Hemphill, Mark Smith i Simon Kaye.
Treść
Akcja filmu toczy się latem 1757 roku, podczas tzw. wojny francusko-indiańskiej będącej pozaeuropejską częścią działań wojny siedmioletniej, w trakcie walk Anglików z Francuzami w puszczach Ameryki Północnej. Główni bohaterowie to Sokole Oko – biały wychowany wśród Indian, Indianin ze szczepu Mohikanów – Chingachgook oraz jego syn Unkas. Miłość do Kory, córki angielskiego pułkownika, odmienia życie „białego Indianina” – Sokolego Oka, który podczas wędrówki przez amerykańskie puszcze wraz z przyjaciółmi chroni ją i ratuje przed okrutnymi Huronami.
Autentycznym zdarzeniem wykorzystanym w powieści przez J.F. Coopera i w fabule scenariusza jest oblężenie Fortu William Henry oraz następująca potem masakra, będące punktem zwrotnym akcji filmu[1].
Obsada aktorska
- Daniel Day-Lewis – Sokole Oko (Nataniel Poe)
- Madeleine Stowe – Kora Munro
- Russell Means – Chingachgook (Wielki Wąż)
- Eric Schweig – Unkas
- Jodhi May – Alicja Munro
- Steven Waddington – major Duncan Heyward
- Wes Studi – Magua (Przebiegły Lis)
- Maurice Roëves – pułkownik Munro
- Patrice Chéreau – markiz de Montcalm
- Mac Andrews – generał Webb
- Dylan Baker – francuski kapitan
- Mike Philips – naczelny wódz plemienia (sachem)
Ścieżka dźwiękowa
Niektóre różnice względem powieści
- W filmie głównym bohaterem kreowany jest Sokole Oko, podczas gdy tytułowy „ostatni Mohikanin” występuje jako postać drugoplanowa.
- W filmie major Heyward ginie – w powieści uchodzi z życiem.
- W filmie Magua ginie z ręki Chingachgooka od ciosów maczugą – w powieści spada w przepaść.
- W powieści Sokole Oko jest starszy od Heywarda – w filmie jako rywale są rówieśnikami.
- W powieści jedynym powodem porwania przez Indian Alicji i Kory jest konieczność zmuszenia ich ojca do kapitulacji.
- W filmie Sokole Oko darzy miłością Korę – w powieści uwielbieniem darzy ją Unkas, gdy ona sama skrycie kocha Heywarda, z wzajemnością zakochanego w Alicji.
- W powieści ginie Kora, zaś Alicja uchodzi z życiem – w filmie odwrócono te role.
- Film pomija scenę pogrzebu Unkasa i Alicji.
Linki zewnętrzne
- Ostatni Mohikanin w bazie Filmweb
- Ostatni Mohikanin w bazie IMDb (ang.)
Przypisy
- ↑ W masakrze 9 sierpnia 1757, którą w rzeczywistości przerwali zbrojnie interweniujący żołnierze francuscy, zginęło ok. 200 ludzi, zaś drugie tyle porwano do niewoli (Jarosław Wojtczak: Quebec 1759. Warszawa: Bellona, 2000, s. 114-115).
Media użyte na tej stronie
Autor: Gage Skidmore, Licencja: CC BY-SA 2.0
Michael Mann speaking at the 2014 San Diego Comic Con International, for "Black Hat", at the San Diego Convention Center in San Diego, California. Please attribute to Gage Skidmore if used elsewhere.