Ostatnia bitwa

Ten artykuł od 2022-05 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła, najlepiej w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Ostatnia bitwa

The Last Battle

Autor	Clive Staples Lewis
Tematyka	fantastyka
Wydanie oryginalne
Miejsce wydania	Wielka Brytania
Język	angielski
Data wydania	1956
Pierwsze wydanie polskie
Data wydania polskiego	1989
Wydawca	Instytut Wydawniczy PAX
Przekład	Andrzej Polkowski
poprzednia Siostrzeniec czarodzieja następna brak

Ostatnia bitwa (ang. The Last Battle) – ostatnia z siedmiu części „Opowieści z Narnii” Clive’a Staplesa Lewisa wydana w 1956.

Fabuła

Julia i Eustachy zostają wezwani do Narnii by pomóc zaprowadzić pokój królowi Tirianowi, ponieważ zaczęła tam rządzić się podstępna małpa zwana Krętaczem. Ubiera osła Łamigłówka w skórę lwa i każe mu udawać Aslana. Dla własnego zysku sprowadza Kalormeńczyków, pozwalając na wyręb mówiących drzew i sprzedawanie mieszkańców Narnii jako niewolników. Do tego stopnia mąci wszystkim Narnijczykom w głowach, iż mówi im, że Tasz (bóstwo Kalormeńczyków) i Aslan (władca Narnii) są jedną osobą.

Julia i Eustachy pomagają Tirianowi w walce z Krętaczem i Kalormeńczykami. Jednakże wpadają w pułapkę i podczas krwawej bitwy zostają wrzuceni do stajni, która miała zostać podpalona, jako ofiara dla Tasza. Spotykają w niej wszystkich swoich nieżywych przyjaciół włącznie z Piotrem, Łucją, Edmundem, profesorem Digorym i ciocią Polą. Oglądają koniec Narnii. Aslan zwołuje wszystkie stworzenia. Wszyscy muszą spojrzeć w oczy Aslanowi. W przypadku niektórych z nich „wyraz twarzy zmienił się nagle okropnie: pojawiły się nienawiść i przerażenie. Trwało to ułamek sekundy i nagle przestały być MÓWIĄCYMI zwierzętami – stały się ZWYKŁYMI zwierzętami. I wszystkie stworzenia, które spojrzały na Aslana w ten sposób, zboczyły w prawo – czyli na lewo od niego – i znikły w jego wielkim, czarnym cieniu.” Inne stworzenia „spojrzały w twarz Aslana z miłością, choć niektóre z lękiem”, znajdując schronienie w stajni, która okazuje się wejściem do krainy Aslana.

W czasie wędrówki zdają sobie sprawę, że kraina, w której się znajdują, to Narnia, lecz inna, bardziej prawdziwa, której tamta pierwsza była tylko cieniem. Klejnot podsumowuje to w słowach: „! To jest moja prawdziwa ojczyzna! To dlatego kochaliśmy starą Narnię, że czasami przypominała tę.” Dzieci spotykają Aslana, który mówi im, że ich przeniesienie do Narnii powiązane było z wypadkiem kolejowym i ich śmiercią. Są w raju, który jest rajem nie tylko dla Narnijczyków, ale i dla mieszkańców naszego świata. Spotykają tu swoich rodziców, tak, jak i wszystkich bohaterów Narnii.

Postacie

• Piotr Pevensie
• Edmund Pevensie
• Łucja Pevensie
• Aslan
• Król Tirian
• Digory Kirke (znany jako profesor Kirke)
• Pola Plummer (dawna przyjaciółka Digory’ego Kirke)
• Eustachy Scrubb (kuzyn rodzeństwa Pevensie)
• Julia Pole (koleżanka Eustachego)
• Łamigłówek (osioł wykorzystany do czynienia przeciw Narnii)
• Krętacz
• Rodzice rodzeństwa Pevensie
• Wszystkie postacie, jakie pojawiły się w poprzednich częściach „Opowieści z Narnii”, prócz Jadis, Pani w Zielonej Szacie, Zuzanny Pevensie, Rabadasza, Tarkaanów z poprzednich części, łowców niewolników, Miraza i innych Telmarów, a także wuja Andrzeja.