Ostatnie kuszenie Chrystusa (film)
Gatunek | |
---|---|
Rok produkcji | |
Data premiery | 12 sierpnia 1988 |
Kraj produkcji | |
Język | |
Czas trwania | 2 godz. 44 min |
Reżyseria | |
Scenariusz | Paul Schrader na podstawie powieści Nikosa Kazandzakisa |
Główne role | Willem Dafoe |
Muzyka | |
Zdjęcia | |
Scenografia | John Beard |
Kostiumy | Jean-Pierre Delifer |
Montaż | |
Produkcja | Barbara De Fina |
Wytwórnia | Universal Pictures |
Dystrybucja | |
Nagrody | |
nominacja do Oscara nominacje do Złotych Globów |
Ostatnie kuszenie Chrystusa (oryg. The Last Temptation of Christ) – dramat filmowy w reżyserii Martina Scorsese z 1988 roku. Jest to adaptacja kontrowersyjnej powieści Nikosa Kazandzakisa wydanej pod tym samym tytułem w 1951 roku. W rolach głównych wystąpili Willem Dafoe, Harvey Keitel, Barbara Hershey, David Bowie i Harry Dean Stanton.
Informacje o filmie
Film został w całości nakręcony w Maroku.
Film, podobnie jak powieść, opisuje życie Jezusa i skupia się na tym, iż mimo że był wolny od grzechu, to jednocześnie musiał walczyć z pokusami, strachem, depresją, zwątpieniem, niechęcią i pożądaniem. W filmie Jezus ukazany jest jako osoba mająca marzenia erotyczne, co spowodowało oburzenie wśród niektórych chrześcijan. Film zawiera disclaimer wyjaśniający różnicę w biblijnym wizerunku Jezusa oraz jego życia, a także, że film nie jest dokładnym odtworzeniem wydarzeń opisanych w Ewangeliach.
„Ostatnie kuszenie Chrystusa” znalazło się w pierwszej dziesiątce „Najbardziej antykatolickich filmów wszech czasów” (na pozycji 8.), według rankingu opublikowanego przez amerykańskie pismo katolickie „Faith & Family”. W uzasadnieniu podano, że film ten obraża wszystko co święte w religii chrześcijańskiej: od postaci Jezusa ukazanego jako schizofrenika i odmawiającego złożenia ofiary na krzyżu, po Piotra, który w porównaniu z heroicznym Judaszem wydaje się zwyczajnym tchórzem[1]. Film ten znalazł się również w rankingu 25 najbardziej kontrowersyjnych i szokujących obrazów wszech czasów, opublikowanym przez amerykańskie pismo branży filmowej „Entertainment Weekly”[2].
Film otrzymał jedną nominację do Oscara (Najlepsza reżyseria) i dwie nominacje do Złotych Globów (Najlepsza aktorka drugoplanowa i Najlepsza muzyka filmowa)[3].
W niektórych krajach film nie został dopuszczony do emisji. W Polsce był wyświetlany sporadycznie i bez reklamy w kinach studyjnych. Został również wydany na DVD. W 2015 roku TVP Kultura wyemitowała go w Wielki Czwartek.
Obsada
- Willem Dafoe – Jezus Chrystus
- Harvey Keitel – Judasz Iskariota
- Steve Shill – centurion
- Verna Bloom – Maria, matka Jezusa
- Barbara Hershey – Maria Magdalena
- Roberts Blossom – stary mistrz
- Barry Miller – Jeroboam
- Gary Basaraba – Andrzej Apostoł
- Irvin Kershner – Zebedeusz
- Victor Argo – Piotr Apostoł
- Michael Been – Jan Apostoł
- Paul Herman – Filip Apostoł
- John Lurie – Jakub Większy Apostoł
- Leo Burmester – Bartłomiej Apostoł
- Andre Gregory – Jan Chrzciciel
- Alan Rosenberg – Tomasz Apostoł
- Nehemiah Persoff – Rabin
- Harry Dean Stanton – Paweł z Tarsu
- Peter Berling – żebrak
- David Bowie – Poncjusz Piłat
- Leo Marks – Szatan (głos)
Soundtrack
Muzyka do filmu została skomponowana przez Petera Gabriela. Wydanie płytowe – Passion: Music for The Last Temptation of Christ z 5 czerwca 1989 (wydawnictwa Geffen i Virgin).
Polska wersja
W polskiej wersji lektorem filmu był Stanisław Olejniczak[4].
Przypisy
- ↑ Najbardziej antykatolickie filmy wszech czasów. Onet Kultura, 20 października 2004. [dostęp 2019-05-22].
- ↑ Najbardziej kontrowersyjne filmy wszech czasów. Onet Kultura, 10 czerwca 2006. [dostęp 2019-05-22].
- ↑ Ostatnie kuszenie Chrystusa (1988) – Nagrody i nominacje. Internetowa baza filmowa – FDB. [dostęp 2020-05-21].
- ↑ Olejniczak Stanisław. PolscyLektorzy.pl, 2009-07-07. [dostęp 2020-10-22].
Linki zewnętrzne
- Plakat filmu
- Ostatnie kuszenie Chrystusa w bazie IMDb (ang.)
- Ostatnie kuszenie Chrystusa w bazie Filmweb
Media użyte na tej stronie
Autor: David Shankbone , Licencja: CC-BY-SA-3.0
Martin Scorsese at the 2007 Tribeca Film Festival in New York City.
The photographer dedicates this portrait to Wikimedian EVula, whose work throughout Wikimedia has profoundly improved the projects, as profoundly as Scorsese's work has improved film.