Ostróg forteczny
Ostróg forteczny – element obronny zwykle w postaci schronu bojowego, stosowany w fortyfikacji od początku XX w.[2].
Ostróg forteczny to zwykle betonowy schron bojowy będący jednocześnie stanowiskiem i częścią składową fortyfikacji systemu fortowego rozproszonego. Przystosowany do prowadzenia ognia półokrężnego lub okrężnego[3]. Ostróg potocznie i nieściśle nazywany bywa bunkrem lub blokhauzem.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Architektura obronna w krajobrazie Polski 1996 ↓, s. 178.
- ↑ Architektura obronna w krajobrazie Polski 1996 ↓, s. 538.
- ↑ Mała encyklopedia wojskowa 1970 ↓, s. 547, t.2.
Bibliografia
- Janusz Bogdanowski: Architektura obronna w krajobrazie Polski od Biskupina do Westerplatte. Warszawa-Kraków: PWN, 1996.
- Praca zbiorowa: Mała encyklopedia wojskowa. Warszawa: MON, 1970.
Media użyte na tej stronie
Autor: Pesell, Licencja: CC BY-SA 4.0
Ostróg forteczny w Sączowie.