Ostre zapalenie gardła

Ostre zapalenie gardła
pharyngitis acuta
ICD-10	J02
J02.0	Paciorkowcowe zapalenie gardła
J02.8	Ostre zapalenie gardła spowodowane innymi określonymi drobnoustrojami
J02.9	Nieokreślone ostre zapalenie gardła

Ostre zapalenie gardła – stan zapalny gardła o etiologii wirusowej, bakteryjnej lub grzybiczej. Zazwyczaj obejmuje on głównie błonę śluzową, oszczędzając pierścień tkanki chłonnej gardła (migdałki podniebienne, migdałek gardłowy, migdałki trąbkowe i migdałek językowy). Ostre zapalenie gardła towarzyszy zazwyczaj chorobom zakaźnym takim jak grypa, odra, różyczka, ospa wietrzna. Poprzedza je zwykle ostry nieżyt nosa i przeziębienie.

70–85% przypadków choroby ma etiologię wirusową, a 15–30% bakteryjną (angina). 65% przypadków wywodzących się z choroby przeziębieniowej to efekt zakażenia ryno- i koronawirusami^[1].

Objawy

Głównymi objawami ostrego zapalenia gardła są obrzęk i zaczerwienienie błony śluzowej, którym towarzyszy silny ból gardła. Przybiera on najczęściej postać uczucia kłucia, drapania, pieczenia; występują także trudności podczas przełykania płynów i pokarmów. W przebiegu infekcji na tle wirusowym temperatura ciała chorego jest nieznacznie podniesiona. Czasami obserwuje się objawy nieżytu spojówek, a u dzieci przy cięższym przebiegu – obrzmienie szyjnych węzłów chłonnych.

W zapaleniu gardła spowodowanym nadkażeniem bakteryjnym objawy są silniejsze. Pojawia się wysoka gorączka, dreszcze oraz spływająca po tylnej ścianie gardła treść ropna, która może przenosić zakażenie do oskrzeli.

Leczenie

Leczenie ostrego zapalenia gardła uzależnione jest od czynnika etiologicznego. W przypadku infekcji wirusowej leczenie zazwyczaj sprowadza się do łagodzenia objawów. W tym celu stosuje się leki przeciwgorączkowe i przeciwzapalne (zawierające paracetamol, kwas acetylosalicylowy lub niesteroidowe leki przeciwzapalne, w tym ibuprofen) oraz leki łagodzące ból gardła (syropy, tabletki do ssania, mieszanki ziołowe do płukania, aerozole). Stosuje się również leki zawierające witaminę C, laktoferynę oraz wspomagająco – preparat wapnia. Istotne jest regularne nawilżanie gardła i nawadnianie organizmu, dlatego choremu podaje się duże ilości płynów. W zapaleniach bakteryjnych poza leczeniem objawowym niezbędne jest zastosowanie antybiotykoterapii (głównie z udziałem penicylin i cefalosporyny II generacji).

Zobacz też

• przewlekłe zapalenie gardła

Przypisy

Bibliografia

• Jan Bożydar Latkowski, Jerzy Olszewski: Ucho, nos, gardło i krtań. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2007. ISBN 978-83-200-3650-3.