Ostrewka (stojak)

Układanie siana wokół ostrewki, w tle ostrewki oparte o drzewo

Ostrewka – sękata tyka ułatwiająca ustawianie kop lub kopek siana i jego suszenie[1].

Do uzyskania ostrewki naturalnej służy najczęściej młody, uschnięty świerk tzw. susyca, z którego obcinany jest wierzchołek a gałęzie skracane są do długości ok. 40 cm. Zdejmowana jest także kora i usuwane są cieńsze gałązki oraz igliwie. W przypadku braku w pobliżu odpowiedniego surowca naturalnego, ostrewkę można zrobić przez wywiercenie otworów w gładkim okrąglaku i wciśnięcie w nie oddzielnie wystruganych wałków.

Ostrewki były i są charakterystycznym elementem pejzażu górskich i podgórskich polan. Po sezonie sianokosów ustawiane są na skraju polany pod rozłożystym drzewem lub zwożone do zagrody i składowane w miejscu zabezpieczonym przed opadami atmosferycznymi.

Ostrewkami nazywali też pierwsi grotołazi drewniane drabinki, ułatwiające pokonywanie uskoków i sztolni w jaskiniach.

Zobacz też

Przypisy

  1. ostrewka – Wielki słownik W. Doroszewskiego PWN, sjp.pwn.pl [dostęp 2020-07-09] (pol.).

Media użyte na tej stronie

Ostrewka2.jpg
Autor: Wojciech Pysz, Original uploader was Wp at pl.wikipedia, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Ostrewka - konstrukcja do suszenia siana. Beskid Sądecki, 1975 r.