Ostry Szczyt

Ostry Szczyt

Ostrý štít

Ostry Szczyt od strony Doliny Staroleśnej
Państwo	Słowacja
Położenie	powiat Poprad
Pasmo	Tatry, Karpaty
Wysokość	2360 m n.p.m.
Pierwsze wejście	1902 K. Englisch, A. Englisch, J. Hunsdorfer, J. Strompf
Położenie na mapie Tatr Ostry Szczyt
Położenie na mapie Karpat Ostry Szczyt
49°11′20″N 20°10′32″E/49,188889 20,175556

Ostry Szczyt (słow. Ostrý štít, dawniej Končitá veža, Končistá veža, niem. Spitzer Turm, węg. Hegyes-torony, 2360 m n.p.m.) – spiczasty wierzchołek w głównej grani Tatr, w ich słowackiej części.

Topografia

Ostry Szczyt (na lewo) widziany spod Lodowej Przełęczy

Od zachodu Ostry Szczyt graniczy z Jaworowym Szczytem (Javorový štít), rozdziela je Jaworowa Przełęcz (Javorové sedlo). Pierwszy wierzchołek od strony tej przełęczy zwany jest Małym Ostrym Szczytem (Malý Ostrý štít), a od najwyższego punktu masywu oddziela go Przełęcz w Ostrym (Prielom v Ostrom). W grani szczytowej, na zachód od wierzchołka położony jest mało wyraźny Ostry Kopiniak, odgraniczony Siodełkiem Chmielowskiego. Na wschodzie Ostry Szczyt graniczy z Małym Lodowym Szczytem (Široká veža). Grań opada trzema uskokami na przełęcz Biała Ławka (Biela lávka), za nią położone są jeszcze Zbójnickie Turnie (Zbojnícke veže) i Zbójnicka Ławka (Zbojnícke sedlo). Środkowy z uskoków nazywany jest Zębem Jurzycy (Jurzycov zub); jego wschodnia zerwa pozostaje niepokonana^[1]) i od górnego oddzielony jest Jurzycowym Siodełkiem (Jurzycovo sedielko). Dolny uskok to Ząb Englischa, oddzielony od Zęba Jurzycy Siodełkiem Englischa. W dolnym odcinku grani znajdują się Czarne Chłopki – małe obiekty oddzielone Siodełkiem Hunsdorferów.

Ostry Szczyt góruje nad dolinami: Jaworową (Javorová dolina) i Staroleśną (Veľká Studená dolina). Na południe od podnóża szczytu prowadzi wał łączący je ze Strzelecką Turnią. Jego najniższym punktem jest siodło Strzeleckiego Przechodu^[2].

Na południowej ścianie (od strony Doliny Staroleśnej) znajduje się najwyżej położone w Tatrach stanowisko jałowca pospolitego i wrzosu.

Jaworowy Szczyt i Ostry Szczyt ze szlaku z Czerwonej Ławki

Historia zdobycia

W pierwszych latach rozwoju taternictwa długo uchodził za niedostępny. Po wielokrotnych próbach taterników został w końcu zdobyty. Pierwszego pewnego wejścia dokonali Karol Englisch z matką Antoniną i przewodnikami Johannem Hunsdorferem i Johannem Strompfem 25 sierpnia 1902 r. Odbyło się drogą północną ścianą^[2]. Nazwy obiektów w masywie Ostrego Szczytu upamiętniają pierwszych zdobywców.

15 września 1905 r. Simon Häberlein z Katherine i Maximilianem Bröske weszli na szczyt ścianą południową^[2] i wejście to przez kilka lat było uważane za najtrudniejsze w Tatrach. Na tej drodze wspinaczkowej zginęło kilku polskich taterników; w 1928 r. Jadwiga Honowska i Zofia Krókowska, w 1930 r. Kazimierz Kupczyk.

Zimą na Ostry Szczyt pierwsi weszli Gyula Komarnicki i Alfréd Grósz 23 kwietnia 1911 r.^[2]

Przypisy

Bibliografia

• Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wyd. Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.
• Józef Nyka: Tatry polskie. Przewodnik. Wyd. XIII. Latchorzew: Wyd. Trawers, 2003. ISBN 83-915859-1-3.
• Grzegorz Barczyk, Ryszard Jakubowski (red.), Adam Piechowski, Grażyna Żurawska: Bedeker tatrzański. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000. ISBN 83-01-13184-5.
• Tatry Wysokie słowackie i polskie. Mapa turystyczna 1:25 000. Warszawa: Wyd. Kartograficzne Polkart Anna Siwicka, 2005/06. ISBN 83-87873-26-8.

Linki zewnętrzne

• Wysokogórski Klub Ekspedycyjny. Opis dróg wspinaczkowych na Ostrym Szczycie. wke.gory.com.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-09-15)].
• Archiwalne zdjęcia szczytu w bibliotece Polona