Ostrygojad kanaryjski

Ostrygojad kanaryjski
Haematopus ostralegus meadewaldoi[1]
Bannerman, 1913
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

siewkowe

Podrząd

siewkowce

Parvordo

Charadriida

Nadrodzina

Haematopodoidea

Rodzina

ostrygojady

Podrodzina

ostrygojady

Rodzaj

Haematopus

Gatunek

ostrygojad zwyczajny

Podgatunek

ostrygojad kanaryjski

Synonimy
  • Haematopus niger meade-waldoi
  • Haematopus moquini meadewaldoi
  • Haematopus ostralegus meadewaldoi
  • Haematopus meadewaldoi Bannerman, 1913
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]
Status iucn3.1 EX pl.svg

Ostrygojad kanaryjski[3] (Haematopus ostralegus meadewaldoi) – podgatunek ostrygojada zwyczajnego – średniej wielkości ptaka z rodziny ostrygojadów (Haematopodidae). Takson o niepewnej pozycji systematycznej; przez wielu autorów uznawany za osobny gatunek. Występował endemicznie na Wyspach Kanaryjskich. Ostatnia pewna obserwacja miała miejsce w 1913 roku, prawdopodobnie do lat 40. XX wieku wymarł.

Taksonomia

Po raz pierwszy takson ten został opisany przez Bannermana w 1913 roku na łamach „Bulletin of the British Ornithologists’ Club”. Holotyp pochodził z wyspy Fuerteventura; była to dorosła samica. Autor zbadał 3 osobniki: dwie samice (w tym holotyp) z Fuerteventury i Graciosy oraz dorosłego samca z Graciosy. Nadał nowemu taksonowi nazwę Haematopus niger meade-waldoi[4], uznając go za podgatunek ostrygojada afrykańskiego (H. moquini; syn. H. niger)[5]. Obecnie (2020) autorzy Kompletnej listy ptaków świata uznają ostrygojada kanaryjskiego za podgatunek ostrygojada zwyczajnego[3], natomiast Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny oraz autorzy Handbook of the Birds of the World Alive uznają go za odrębny, monotypowy gatunek[6][7].

Ze względu na niewielką dostępność materiału klasyfikacja nie jest jasna. Ostrygojad kanaryjski bywał uznawany za podgatunek ostrygojada afrykańskiego (H. moquini) lub zwyczajnego (H. ostralegus)[3][6][8]. Nie licząc białej plamy na skrzydle, ostrygojady kanaryjskie przypominają ostrygojady afrykańskie. Wysnuto trzy przypuszczenia[5]:

  • ostrygojady kanaryjskie to melanistyczna forma ostrygojadów zwyczajnych[9]
  • jest to osobny podgatunek ostrygojada afrykańskiego[10]
  • są to zabłąkane ostrygojady afrykańskie[11]

Według P.A.R. Hockeya ostrygojad kanaryjski zasługuje jednak na miano odrębnego gatunku[5].

Morfologia

Długość ciała wynosi około 40[12]–43[6] cm. Wymiary według Bannermana: długość skrzydła 259 mm u samca, 250 i 257 mm u dwóch samic. Długość dzioba od 77 do 81 mm (dla 3 osobników). Krótszy dziób u samca, co jest typowe dla ostrygojadów[4]. Upierzenie było w całości ciemne, wyróżniały się: czerwona tęczówka, pomarańczowoczerwone obrączka oczna i dziób oraz jasne, różowawoczerwone nogi[6]. Bliższa nasadzie pióra połowa chorągiewek wewnętrznych lotek I rzędu biała. Tę białą plamę częściowo zakrywały pokrywy podskrzydłowe[4].

Zasięg występowania, ekologia i zachowanie

Ostrygojad kanaryjski występował na Fuerteventurze, Lanzarote i przybrzeżnych, pomniejszych wyspach[13], jak Montaña Clara i Roque del Este. Brak informacji o pożywieniu. Środowiskiem życia tych ptaków były skaliste i piaszczyste wybrzeża[6]. Już w pierwszym opisie pojawiła się wzmianka o jaju w jajowodzie jednej z samic, którą odłowiono 7 kwietnia 1888[4]. W roku 2006 ukazał się artykuł wspominający o jedynym wówczas znanym zachowanym jaju, które w swej kolekcji miał mieć niemiecki ornitolog i zoolog Wolfgang Makatsch. Miało ono wymiary 54,5 na 38,8 mm i masę 3,67 g. Makatsch nie był jego pierwszym właścicielem. Jajo został zebrane na wyspie Fuerteventura[14].

Wymarcie

IUCN uznaje ostrygojada kanaryjskiego za gatunek wymarły. Ostatnia pewna obserwacja miała miejsce w 1913. Według lokalnych doniesień ostrygojady te musiały wymrzeć do lat 40. XX wieku. W latach 80. XX wieku odbyły się wyprawy mające na celu znalezienie ostrygojadów kanaryjskich, lecz nie udało się to mimo przekonujących doniesień z lat 1968–1981 (2 z Teneryfy i 2 z Senegalu). Wymarcie tego gatunku było prawdopodobnie wynikiem nadmiernego odłowu bezkręgowców w strefie pływów (stanowiły one jego pożywienie) oraz niepokojenia przez ludzi, chociaż sugerowano również drapieżnictwo szczurów i kotów[13].

Przypisy

  1. Haematopus meadewaldoi, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] [dostęp 2020-09-25] (ang.).
  2. BirdLife International, Haematopus meadewaldoi, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [online] [dostęp 2019-11-07] (ang.).
  3. a b c Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Haematopodinae Bonaparte, 1838 - ostrygojady (wersja: 2019-10-11). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-09-25].
  4. a b c d D. A. Bannerman. Haematopus niger meade-waldoi, subsp. nov.. „Bulletin of the British Ornithologists' Club”. 31, s. 33, 34, 1913. 
  5. a b c P. A. R. Hockey. The taxonomic status of the Canary Islands Oystercatcher Haematopus meadewaldoi. „Bulletin of The British Ornithologists' Club”. 102, s. 77–83, 1982. 
  6. a b c d e Hockey, P.: Canarian Oystercatcher (Haematopus meadewaldoi). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (eds.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. 2020. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-05-11)].
  7. F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Buttonquail, plovers, painted-snipes, jacanas, plains-wanderer, seedsnipes. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-09-25]. (ang.).
  8. T. Senfeld, T.J. Shannon, H. van Grouw, D.M. Paijmans, E.S. Tavares, A.J. Baker, A.C. Lees & J.M. Collinson. Taxonomic status of the extinct Canary Islands Oystercatcher Haematopus meadewaldoi. „Ibis”. 162 (3), s. 1068–1074, 2020. DOI: 10.1111/ibi.12778. (ang.). 
  9. E. Stresemann. Die Schwarzen Austernfischer (Haematopus). „Ornithologische Monatsberichte”. 35, s. 71–77, 1927. 
  10. C. L. Bonaparte: Additions et corrections aux Tableaux paralléliques de la deuxième sous-classe des Oiseaux, PRECOCES ou AUTOPHAGES. T. 43. Comptes rendus hebdomadaires des séances de l'Académie des sciences, 1856, s. 1017–1026.
  11. F. Hüe & R. D. Etchécopar: Les Oiseaux du Nord de l'Afrique de la Mer Rouge aux Canaries. Paryż: N. Boubée et Cie Gentilly, 1964.
  12. Manuel Alamo Tavio: Aves y plantas de Fuerteventura en peligro de extinción. 1975, s. 11–12.
  13. a b Canarian Oystercatcher Haematopus meadewaldoi. BirdLife International. [dostęp 2016-06-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (4 listopada 2013)].
  14. Walters, Michael; Russell, Douglas G. D.; Steinheimer, Frank D & Quaisser, Christiane. The eggs of the Canarian (or Meade-Waldo's) Black Oystercatcher Haematopus meadewaldoi. „Bulletin of The British Ornithologists' Club”. 127, s. 226, 227, 2007. 

Media użyte na tej stronie

Wikispecies-logo.svg
Autor: (of code) -xfi-, Licencja: CC BY-SA 3.0
The Wikispecies logo created by Zephram Stark based on a concept design by Jeremykemp.
Status iucn3.1 EX pl.svg
Autor: unknown, Licencja: CC BY 2.5
Canarian Oystercatcher.jpg

From An Ornithological Expedition to the Eastern Canary Islands - Part I THE IBIS, QUARTERLY JOURNAL OF ORNITHOLOGY.

VOL. II. Tenth Series 1914.