Osuszacz adsorpcyjny
Osuszacz adsorpcyjny – urządzenie służące do osuszania powietrza z zawartej w nim wilgoci z wykorzystaniem adsorpcji wody przez środki suszące (zwane też desykantami), takie jak np. aktywowany tlenek glinu, żel krzemionkowy, chlorek litu, sita molekularne. Zależnie od zastosowanej technologii i desykantu możliwe jest osuszenie powietrza w bardzo wysokim stopniu (punkt rosy do −70 °C w przypadku osuszaczy sprężonego powietrza).
Osuszacze adsorpcyjne powietrza atmosferycznego
Osuszacze adsorpcyjne powietrza atmosferycznego znajdują zastosowanie wszędzie tam, gdzie niezbędne jest osuszanie powietrza w różnych procesach technologicznych, a także w pomieszczeniach magazynowych z wymaganiami niskiego poziomu wilgotności (przy przechowywaniu produktów lub materiałów narażonych na wilgoć). Suche powietrze o niskiej wilgotności względnej znajduje zastosowanie w przemyśle farmaceutycznym, spożywczym, energetyce, chłodnictwie itp. Obniżona wilgotność powietrza w wielu wypadkach decyduje o jakości wyrobów, pewności, niezawodności, wydajności procesów produkcji i pakowania[1].
Osuszacze adsorpcyjne sprężonego powietrza.
Osuszacz adsorpcyjny sprężonego powietrza usuwa wilgoć z powietrza pod ciśnieniem. Jest to bardzo często stosowany element układu uzdatniania powietrza wytwarzanego przez sprężarkę. Jest stosowany w przemysłowych lub warsztatowych aplikacjach, które wymagają odpowiednio osuszonego sprężonego powietrza.
Konstrukcja
Osuszacze adsorpcyjne powietrza atmosferycznego najczęściej wykonane są w technologii rotora (bębna) osuszającego. Rotor składa się ze falistej struktury z włókna szklanego, która zawiera materiał osuszający (desykant). Dwa strumienie powietrza równocześnie przechodzą przez dwa sektory obracającego się powoli rotora. Jeden strumień wilgotnego, sprężonego powietrza jest osuszany, aby dostarczyć powietrze o odpowiednim punkcie rosy. Drugi strumień regeneruje (osusza) wirnik, aby mógł on znowu pochłaniać wilgoć[2].
Osuszacze adsorpcyjne sprężonego powietrza najczęściej składają się z dwóch zbiorników wypełnionych środkiem suszącym. Gdy jeden ze zbiorników osusza przepływające przez niego sprężone powietrze, drugi jest regenerowany. Zdolność desykantu do pochłaniania wilgoci maleje wraz ze stopniem jego nasycenia. Po pełnym nasyceniu wilgocią musi on zostać zregenerowany. Aby to się stało, w zbiorniku zawierającym nasycony wilgocią desykant zostaje obniżone ciśnienie do poziomu ciśnienia atmosferycznego, a nagromadzona wilgoć zostaje wyrzucona do otoczenia[3]. Sposób usuwania wilgoci zależy od rodzaju osuszacza. Najczęściej w przemyśle stosowane są trzy rodzaje osuszaczy adsorpcyjnych:
- Osuszacze regenerowane na zimno - używają do regeneracji niewielkiej ilości osuszonego sprężonego powietrza,
- Osuszacze regenerowane na gorąco - używają do regeneracji niewielkiej ilości osuszonego i podgrzanego sprężonego powietrza,
- Osuszacze regenerowane na gorąco z przedmuchem - używają do regeneracji podgrzanego powietrza z otoczenia.
- Osuszacze regenerowane ciepłem kompresji - używają do regeneracji gorącego powietrza pobieranego ze współpracującej sprężarki[4].
Najnowocześniejsze i najbardziej energooszczędne są osuszacze regenerowane ciepłem kompresji, które występują również jako urządzenia wykorzystujące wspomnianą w przypadku osuszaczy adsorpcyjnych powietrza atmosferycznego technologię rotora.
Przypisy
Media użyte na tej stronie
Osuszacz adsorpcyjny regenerowany na gorąco
Osuszacz adsorpcyjny powietrza atmosferycznego
Osuszacz adsorpcyjny regenerowany ciepłem kompresji
Zasada działania rotora