Oswin z Deiry

Oswin z Deiry
—król Deiry—
ilustracja
król
Okres

od 644
do 651

Poprzednik

Oswiu

Następca

Oswiu

Dane biograficzne
Data urodzenia

VII wiek

Data śmierci

20 sierpnia 651

Miejsce spoczynku

Opactwo w Tynemouth

Ojciec

Osric

Oswin z Deiry, Osuini, Osuinus (ur. VII wiek, zm. 20 sierpnia 651) – władca anglosaskiego królestwa Deiry w latach 644-651, święty Kościoła katolickiego.

Życiorys

Po śmierci króla Oswalda, uważanego za założyciela Nortumbrii, na tronie tworzących ją Bernicji i Deiry w 641 roku zasiadł jego brat, Oswiu[1]. Nie został jednak zaakceptowany jako władca przez mieszkańców Deiry, mimo iż poślubił deirską księżniczkę Enfledę, córkę króla Edwina[1]. Zmuszony został do oddania władzy w ręce przedstawiciela deirskiej dynastii, Oswina - syna króla Osrica[1], który powrócił z Wessex, gdzie schronił się, gdy Cadwallon z Gwyneddu zabił jego ojca[2].

Przez jakiś czas Oswin rządził spokojnie, ciesząc się posłuszeństwem swego ludu[2][3] i wspierając misje ewangelizacyjną biskupa Aidana[3]. Jednak Oswiu zapragnął zagarnąć Deirę dla siebie. Gdy nie udało mu się usunąć Oswina w sposób legalny, zlecił jego zabójstwo[3]. W końcu wyzwał go do otwartej wojny[2]. Oswin początkowo zebrał zbrojnych, jednak ostatecznie odmówił wzięcia udziału w bitwie i wycofał się do Gilling, gdzie chciał się schronić u przyjaciela[4]. Ten jednak zdradził go i 20 sierpnia 651 wydał żołnierzom Oswiu, którzy go zabili[2].

Zabójstwo Oswina nie tylko nie dało Oswiu akceptacji wśród Deirczyków, ale na dodatek postawiło w niezręcznej sytuacji jego żonę, Enfledę, która była najbliższą krewną zamordowanego i to na niej ciążył obowiązek pomszczenia jego śmierci[5]. Musiałaby jednak zaatakować swojego męża[5]. Wyjściem okazało się przyjęcie od Oswiu w ramach zadośćuczynienia majątku Gilling, gdzie zginął Oswin i ufundowanie tam klasztoru, którego pierwszym opatem został biskup Trumhere, również będący krewnym zamordowanego[5][2]. Dzięki temu zapanował pokój między Oswiu a przedstawicielami deirskiej dynastii, którzy wstępując do tego klasztoru uzyskiwali wysokie miejsce w nortumbryjskiej hierarchii[5].

Oswiu zmuszony został do oddania tronu Deiry w ręce swego bratanka, Etelwalda[3].

Kult

Oswin został pochowany w Tynemouth, lecz miejsce jego spoczynku zostało zapomniane aż do 1065 roku, kiedy to mnich Edmund miał wizję, w której je ujrzał[2]. 11 marca 1100 roku przeniesiono relikwie na honorowe miejsce w miejscowym opactwie, dokonując tym samym translacji[2]. Oswin został otoczony kultem, a jego śmierć uznano za męczeńską.

Jego wspomnienie liturgiczne obchodzone jest w dzienną pamiątkę śmierci (niegdyś 11 marca)[6].

Przypisy

  1. ↑ a b c Barbara Yorke: Królowie i królestwa Anglii w czasach Anglosasów. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2009, s. 113. ISBN 978-83-01-16169-9.
  2. ↑ a b c d e f g Catholic Encyclopedia: St Oswin (ang.). New Advent. [dostęp 2012-01-20].
  3. ↑ a b c d Barbara Yorke: Królowie i królestwa Anglii w czasach Anglosasów. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2009, s. 114. ISBN 978-83-01-16169-9.
  4. ↑ Beda Czcigodny Historia ecclesiastica gentis Anglorum księga 3, rozdział 14 dostępna w bibliotece cyfrowej
  5. ↑ a b c d Barbara Yorke: Królowie i królestwa Anglii w czasach Anglosasów. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2009, s. 115. ISBN 978-83-01-16169-9.
  6. ↑ Oswin, król Deira w Nortumbrii. DEON.pl z inicjatywy SJ i Wydawnictwa WAM. [dostęp 2012-02-20].
Poprzednik
Oswiu z Nortumbrii		król Deiry
644 - 651		Następca
Oswiu z Nortumbrii

Media użyte na tej stronie