Ot1
.jpg) | |
| Producent |
|
|---|---|
| Lata budowy | 1936-1941 |
| Układ osi | 1'D1' h2 |
| Wymiary | |
| Masa pustego parowozu | 122,4 t |
| Masa służbowa | 176,1 t |
| Długość | 15 100 mm |
| Długość z tendrem | 23 905 mm |
| Szerokość | 3500 mm |
| Wysokość | 4550 mm |
| Rozstaw osi skrajnych | 20 050 mm |
| Średnica kół napędnych | 1600 mm |
| Średnica kół tocznych | 1000 mm |
| Napęd | |
| Trakcja | parowa |
| Typ tendra | 34D44 |
| Ciśnienie w kotle | 16 at[3] |
| Powierzchnia ogrzewalna kotła | 203,15 m²[3] |
| Powierzchnia przegrzewacza | 72,22 m²[3] |
| Powierzchnia rusztu | 3,89 m²[3] |
| Średnica cylindra | 520 mm |
| Skok tłoka | 720 mm |
| Parametry eksploatacyjne | |
| Moc znamionowa | 1900 KM[3] |
| Prędkość konstrukcyjna | 90 km/h[3] |
Portal  Transport szynowy | |
Ot1 - polskie oznaczenie niemieckiego parowozu towarowego serii BR41, produkowanego w latach 1936-1941 dla kolei niemieckich.
Historia
Parowozy towarowe Baureihe 41 zaprojektowano do prowadzenia szybkich pociągów towarowych[4]. Wyprodukowanych zostało 366 parowozów na zamówienie kolei niemieckich[5]. Kursowały z pociągami towarowymi w górskich regionach[4]. Po drugiej wojnie światowej 19 lokomotyw było eksploatowanych przez Polskie Koleje Państwowe do prowadzenia pociągów pasażerskich na liniach podgórskich. Ostatni parowóz skreślono z inwentarza parowozowni Lublin w marcu 1973 roku[1]. W krajach niemieckich dokonano wymiany kotłów parowych. Na kolejach zachodnioniemieckich zamontowane zostały spawane kotły z komorą spalania. Niektóre parowozy przebudowano na opalanie olejowe[6]. Na kolejach wschodnioniemieckich zamontowane zostały kotły z komorą spalania i mieszalnikowym podgrzewaczem wody zasilającej[4]. Kursowały na niemieckich szlakach do października 1977 roku. Kilka niemieckich parowozów zachowano jako eksponaty zabytkowe[2].
Konstrukcja
Do parowozu produkowano stalowy kocioł parowy z przegrzewaczem. Zastosowano zawory bezpieczeństwa systemu Ackermanna oraz pompę tłokową z podgrzewaczem powierzchniowym umieszczonym przed kominem. Parowóz posiadał wiatrownice Wagnera oraz centralne smarowanie prasą smarną systemu Boscha. Do hamowania lokomotywy został zainstalowany hamulec ciśnieniowy Knorra. W parowozie dodatkowo została zamontowana piasecznica ze sprężonym powietrzem oraz oświetlenie elektryczne[1]. Na kolejach zachodnioniemieckich w parowozach zamontowano wiatrownice Wittego[4].
Przypisy
- ↑ a b c Paweł Terczyński. Parowóz serii Ot1. „Świat Kolei”. 2/2001, s. 12-19. EMI-PRESS. ISSN 1234-5962. (pol.).
- ↑ a b Martin Knaden. Die Baureihe 042 der Deutschen Bundesbahn. „Modelleisenbahn”. 12/1987, s. 30-32. Nürnberg: MIBA-Verlag. ISSN 1430-886X.
- ↑ a b c d e f g h Horst Obermayer, Taschenbuch deutsche Dampflokomotiven, „Regelspur”, 1991, Stuttgart: Franckh-Kosmos, s. 96, ISBN 3-440-06341-0.
- ↑ a b c d Horst Obermayer. Die Baureihe 41. „Eisenbahn-Journal”. 04/1998, s. 40-44. Fürstenfeldbruck: Verlagsgruppe Bahn. ISSN 0171-3671.
- ↑ Paweł Terczyński: Atlas parowozów. Poznań: Poznański Klub Modelarzy Kolejowych, 2003, s. 53. ISBN 83-901902-8-1.
- ↑ Udo Geum. Die Baureihe 042 der Deutschen Bundesbahn. „Eisenbahn-Journal”. 12/1987, s. 4-14. Fürstenfeldbruck: Verlagsgruppe Bahn. ISSN 0171-3671.
Media użyte na tej stronie
.svg)
Autor: Hugh Llewelyn , Licencja: CC BY-SA 2.0
DB Class "042". Steam locomotive 042 097 (rebuilt from DRG Class 41 steam locomotive 41 097 with all welded boiler, oil-fired) with 2'2'T34 tender. At Emden Depot. Scanned photograph taken with an Exacta camera.