Otałęż
| Artykuł | 50°21′4″N 21°13′50″E |
|---|---|
| - błąd | 39 m |
| WD | 50°21'N, 21°14'E |
| - błąd | 2323 m |
| Odległość | 246 m |
| wieś | |
 Żaglówki na jeziorze w Otałęży | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2020) | 725[1] |
| Strefa numeracyjna | 17 |
| Kod pocztowy | 39-306[2] |
| Tablice rejestracyjne | RMI |
| SIMC | 0647925[3] |
Położenie na mapie gminy Czermin _location_map.png "Mapa lokalizacyjna gminy Czermin") | |
Położenie na mapie Polski  (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de | |
Położenie na mapie województwa podkarpackiego  | |
Położenie na mapie powiatu mieleckiego  | |
 50°21′04″N 21°13′50″E/50,351111 21,230556 | |
Otałęż – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie mieleckim, w gminie Czermin[3]. Wieś Otałęż leży na prawym brzegu Wisły przy ujściu rzeki Breń Nowy.
W 1565 roku wieś w powiecie sandomierskim województwa sandomierskiego kupił od Olbrachta Łaskiego kasztelan rawski Stanisław Wolski[4]. W 1629 roku właścicielem wsi w powiecie sandomierskim województwa sandomierskiego był Jan Magnus Tęczyński[5].Wieś wchodziła w 1662 roku w skład majętności łubnickiej Łukasza Opalińskiego[6]. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa rzeszowskiego.
Części wsi
| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| 0647931 | Czołnów | część wsi |
| 0647948 | Miasto | część wsi |
| 0647954 | Nowa Wieś | część wsi |
| 0647960 | Orle | część wsi |
| 0647990 | Pod Wałem | część wsi |
| 0647977 | Podlesie | część wsi |
| 0647983 | Podszkole | część wsi |
| 0648008 | Wągroda | część wsi |
| 0648014 | Zabrnie | część wsi |
| 0648020 | Żabiniec | część wsi |
Historia
 | Ta sekcja od 2010-11 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
Podczas badań archeologicznych natrafiono tu na ślady kultur z okresu neolitu (ok. 4500-1800 lat p.n.e.) oraz pozostałości kultury celtyckiej (ok. 500 lat p.n.e.), przeworskiej (II w.) i ślady osadnictwa z wczesnego średniowiecza (do IX w.). W Otałęży wykopano fragment naczynia toczonego na kole garncarskim. Odkryto też osadę, w której znaleziono jamy mieszkalne i kilkanaście tysięcy ułamków ceramiki użytkowej, a także ozdoby, narzędzia, grudy żużla oraz srebrne denary rzymskie z okresu republikańskiego. Jest wiele teorii mówiących o powstaniu nazwy tej wsi. Najbardziej znanymi są Łęgi - podmokłe tereny w dolinach rzeki Wisły oraz Łęż - od rzeki Łęży. Pierwsza wzmianka pisemna o wiosce pochodzi z 1386 r., gdy właścicielem był Marek, dziedzic z Niekrasowa i Turska. W 1906 r. istniała tu szkoła jednoklasowa, której murowany budynek postawiono w 1912 r. W 1898 r. utworzono Straż Chłopską - zalążek późniejszej Ochotniczej Straży Pożarnej. We wrześniu 1939 r. przez wioskę przeszła fala uchodźców cywilnych i wojskowych - w tym miejscu odbywała się zaimprowizowana przeprawa przez Wisłę. Podczas II wojny światowej znajdowały tu schronienie liczne oddziały partyzanckie. W 1944 r. wioskę zajęli Rosjanie i wysiedlili ludność za Wisłokę. Podczas ofensywy styczniowej 1945 r. wieś została niemal doszczętnie zniszczona. Wieś całkowicie zalana podczas powodzi w lipcu 1997 r.
Przypisy
- ↑ Raport o stanie gminy za rok 2020. Stan ludności 31.12.2020 str. 7 [dostęp 2022-01-17]
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 894 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b c GUS. Rejestr TERYT
- ↑ Województwo sandomierskie w drugiej połowie XVI wieku. ; Cz. 2, Komentarz, indeksy, Warszawa 1993, s. 109-110.
- ↑ Własność ziemska w powiecie sandomierskim w roku 1629, w:Przegląd Nauk Historycznych 2012, r. XI, Nr 2, s. 51.
- ↑ Jacek Pielas, Podział latyfundium Łukasza Opalińskiego, marszałka nadwornego koronnego z lat 1668-1670, w: Inter maiestatem ac libertatem. Studia z dziejów nowożytnych dedykowane Profesorowi Kazimierzowi Przybosiowi, red. J. Stolicki, M. Ferenc, J. Dąbrowski, Kraków 2010, s. 159.
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ [ Portal polskawliczbach.pl]
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.. [dostęp 2018-03-27].
Linki zewnętrzne
- Otałęż, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VII: Netrebka – Perepiat, Warszawa 1886, s. 756.
| Wsie | |
|---|---|
| Osada | |
| Integralne części wsi |
|
Media użyte na tej stronie
(c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de
Location map of Poland
Autor: SANtosito, Licencja: CC BY-SA 4.0
Location map of Podkarpackie Voivodeship. Geographic limits of the map:
- N: 50.9 N
- S: 48.95 N
- W: 21.03 E
- E: 23.66 E
Flaga województwa podkarpackiego
Autor: Michał Krawiec, Licencja: CC BY-SA 4.0
Żaglówki na jeziorze w Otałęży podczas zakończenie sezonu żeglarskiego w Klubie Żeglarskim "Orkan", 4 października 2014
Autor: Smat, Licencja: CC BY-SA 2.0
Location map