Ottavio De Liva
| ||
| Data i miejsce urodzenia | 10 czerwca 1911 Udine | |
|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 23 sierpnia 1965 Dżakarta | |
| Internuncjusz apostolski w Indonezji | ||
| Okres sprawowania | 1962–1965 | |
| Wyznanie | katolicyzm | |
| Kościół | rzymskokatolicki | |
| Prezbiterat | 8 lipca 1934 | |
| Nominacja biskupia | 18 kwietnia 1962 | |
| Sakra biskupia | 27 maja 1962 | |
| |||||
| Data konsekracji | 27 maja 1962 | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | Udine | ||||
| Konsekrator | kard. Franz König | ||||
| Współkonsekratorzy | Giuseppe Zaffonato, Lino Zanini | ||||
| |||||
Ottavio De Liva (ur. 10 czerwca 1911 w Udine, zm. 23 sierpnia 1965 w Dżakarcie) – włoski duchowny rzymskokatolicki, arcybiskup, dyplomata papieski.
Biografia
8 lipca 1934 otrzymał święcenia prezbiteriatu z rąk arcybiskupa Udine Giuseppe Nogary i został kapłanem archidiecezji Udine. Później pracował w dyplomacji papieskiej, m.in. w Nuncjaturze Apostolskiej w Czechosłowacji, gdzie badał głośną sprawę domniemanego cudu w Číhošť. Wraz z zamknięciem przez komunistyczny rząd nuncjatury, został wydalony z Czechosłowacji[1].
18 kwietnia 1962 papież Jan XXIII mianował go internuncjuszem apostolskim w Indonezji oraz arcybiskupem tytularnym heliopolitańskim. 27 maja 1962 w Udine przyjął sakrę biskupią z rąk arcybiskupa wiedeńskiego kard. Franza Königa. Współkonsekratorami byli arcybiskup Udine Giuseppe Zaffonato oraz urzędnik Sekretariatu Stanu abp Lino Zanini.
Jako ojciec soborowy wziął udział w drugiej i w trzeciej sesji soboru watykańskiego II. Urząd internuncjusza apostolskiego w Indonezji pełnił do śmierci 23 sierpnia 1965.
Przypisy
- ↑ Cud w Czihoszti (pol.). Gość Niedzielny. [dostęp 2019-06-01].
Bibliografia
- Ottavio De Liva w bazie catholic-hierarchy.org (ang.)
- Archbishop Ottavio De Liva (ang.). GCatholic. [dostęp 2019-06-01].