Otto (król Bawarii)

Otto I Wittelsbach

— König von Bayern, Herzog von Franken, Herzog in Schwaben und Pfalzgraf bei Rhein. —
król Bawarii
Okres	od 13 czerwca 1886 do 5 listopada 1913
Poprzednik	Ludwik II Wittelsbach
Następca	Ludwik III Wittelsbach
Dane biograficzne
Dynastia	Wittelsbachowie
Data urodzenia	27 kwietnia 1848
Data śmierci	11 października 1916
Ojciec	Maksymilian II Wittelsbach
Matka	Maria Fryderyka Hohenzollern
Odznaczenia

Otto I Bawarski, Otto Wilhelm Luitpold Adalbert Waldemar Wittelsbach (ur. 27 kwietnia 1848 w Monachium, zm. 11 października 1916 w zamku Fürstenried) – król Bawarii w latach 1886–1913.

Życiorys

Był synem króla Maksymiliana II i księżniczki pruskiej Marii, młodszym bratem Ludwika II. Imię otrzymał po swoim stryju Ottonie I, królu Grecji.

Wraz z bratem wychowywał się na Zamku Hohenschwangau, położonym w niemieckiej wiosce Hohenschwangau niedaleko Füssen, w południowo-zachodniej Bawarii. W latach 1853–1863 wakacje i ferie letnie spędzał w królewskiej willi ojca, w Berchtesgaden^[1]. 27 kwietnia 1863 został promowany do stopnia porucznika, a 1 marca 1864 rozpoczął edukację wojskową w korpusie kadetów. 27 kwietnia 1866 roku awansowany do stopnia kapitana służył w królewsko-bawarskim regimencie piechoty.

Otto I Bawarski

Książę Otto reprezentował swojego brata Ludwika 18 stycznia 1871 roku na uroczystości koronacji króla Prus Wilhelma Hohenzollerna na cesarza niemieckiego, sam Ludwik odmówił wzięcia udziału w uroczystości. Otto mocno skrytykował ceremonię w liście do brata.

Otto został królem Bawarii po śmierci brata w 1886 roku, jednak nigdy naprawdę nie rządził, a nawet nie do końca był świadomy, że jest królem. Podobnie jak brat, cierpiał na porfirię odziedziczoną po matce; był także chory psychicznie. Został oficjalnie uznany za niepoczytalnego w 1875 roku. Był trzymany w odosobnieniu i pod nadzorem lekarzy aż do swojej śmierci. Krajem rządził regent, którym był stryj Ottona i Ludwika Luitpold Bawarski, a następnie jego syn Ludwik (późniejszy król Ludwik III).

4 listopada 1913 roku konstytucja Bawarii została zmieniona – dodano klauzulę mówiącą, że gdyby regencja z powodu choroby lub nieumiejętności króla trwała przez dziesięć lat i nie byłoby żadnych szans, że król kiedykolwiek będzie zdolny panować – wtedy regent może ogłosić koniec regencji i sam się koronować. Już następnego dnia Otto został pozbawiony korony przez księcia regenta Ludwika. 6 listopada parlament bawarski uchwalił zmianę króla i Ludwikowi złożył przysięgę na konstytucję. Otto dostał natomiast pozwolenie na zachowanie swojego tytułu i wszystkich honorów z nim związanym do czasu śmierci.

Odznaczenia

• Wielki Mistrz Orderu Świętego Huberta^[2]
• Wielki Mistrz Orderu Świętego Jerzego^[2]
• Wielki Mistrz Orderu Maksymiliana Józefa^[2]
• Wielki Mistrz Orderu Zasługi Korony Bawarskiej^[2]
• Wielki Mistrz Orderu Zasługi Świętego Michała^[2]
• Wielki Mistrz Orderu Maksymiliana za Naukę i Sztukę^[2]
• Wielki Mistrz Orderu Zasługi Wojskowej^[2]
• Wielki Mistrz Orderu Ludwika^[2]
• Order Złotego Runa – Austria

Genealogia

Przypisy

Najważniejsza literatura

• Cajetan von Aretin, Die Erbschaft des Königs Otto von Bayern. Höfische Politik und Wittelsbacher Vermögensrechte 1916 bis 1922. Beck, München 2006, ISBN 3-406-10745-1 (Schriftenreihe zur bayerischen Landesgeschichte 149), (Zugleich: München, Univ., Diss., 2006).
• Heinz Häfner, Ein König wird beseitigt. Ludwig II von Bayern. C. H. Beck Verlag, München 2008, ISBN 978-3-406-56888-6, s. 330ff.
• Arndt Richter: Die Geisteskrankheit der bayerischen Könige Ludwig II. und Otto. Eine interdisziplinäre Studie mittels Genealogie, Genetik und Statistik. Degener & Co., Neustadt an der Aisch, 1997, ISBN 3-7686-5111-8.
• Alfons Schweiggert, Schattenkönig. Otto, der Bruder König Ludwig II. von Bayern, ein Lebensbild. Ehrenwirth, München 1992, ISBN 3-431-03192-7.
• Jean des Cars, Ludwik II Bawarski. Król rażony szaleństwem, PIW, Warszawa 1997, ISBN 83-06-026618-7.