Otto Carius
| ||
Otto Carius | ||
![]() | ||
Data i miejsce urodzenia | 27 maja 1922 Zweibrücken | |
Data i miejsce śmierci | 24 stycznia 2015 Herschweiler-Pettersheim | |
Przebieg służby | ||
Lata służby | 1940-1945 | |
Główne wojny i bitwy | II wojna światowa | |
Odznaczenia | ||
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
Otto Carius (ur. 27 maja 1922 w Zweibrücken w Niemczech, zm. 24 stycznia 2015 w Herschweiler-Pettersheim) − niemiecki oficer w stopniu porucznika, uczestnik II wojny światowej, wsławiony zniszczeniem 150 czołgów. Odznaczony Krzyżem Rycerskim Krzyża Żelaznego z Liśćmi Dębu.
II wojna światowa
Wczesne lata wojny
Otto próbował dostać się do wojska, jednak jego obie wcześniejsze próby zakończyły się stwierdzeniem „Niezdolny do służby w chwili obecnej, niedowaga!”. Jednak w maju 1940, Otto ostatecznie trafił do 104 zapasowego batalionu piechoty w Poznaniu. Po przejściu szkolenia z walk pancernych, na ochotnika przeszedł do Korpusu Pancernego. Trafił do 7. Batalionu Rezerwowego Czołgów.
Jego jednostka została włączona do nowo powstałego 21 Pułku Pancernego w 20 Dywizji Pancernej i w czerwcu 1941, wysłana do Prus Wschodnich. To właśnie od Prus Wschodnich rozpoczął swoją drogę wojenną. Pierwszą bitwę pancerną stoczył w czołgu PzKpfw 38(t) w końcu czerwca 1941, podczas operacji Barbarossa. W trakcie trwania jednej z bitew, Carius został ranny od pocisków, które przestrzeliły pancerz jego czołgu.
Końcowe lata wojny
W 1943 roku Carius został przeniesiony do Panzer-Abteilung 502 (502 Batalion Czołgów Ciężkich). Ta jednostka walczyła pod Leningradem, a następnie w obszarze Narwy w Estonii (Bitwa o Narwę). Latem 1944 roku Carius został poważnie ranny. Po wyleczeniu ran, na początku 1945 roku, mianowano go dowódcą Jagdtigera w 512 Batalionie Ciężkich Dział Pancernych operującym na Zachodzie.
8 marca 1945, bez przeszkolenia, razem z drugą kompanią został skierowany na linię frontu w pobliżu Siegburga. Po czym wziął udział w obronie rzeki Ren, ostatecznie razem ze swoją jednostką poddał się Armii Amerykańskiej 15 kwietnia 1945.
Otto Carius w czasie II wojny światowej zniszczył ponad 150 czołgów. Wraz z Johannesem Bölterem, Ernstem Barkmannem, Kurtem Knispelem i Michaelem Wittmannem jest uważany za jednego z największych czołgistów w historii.
Po zakończeniu wojny
Po wojnie założył aptekę o nazwie „Tygrysia Apteka” w Herschweiler-Pettersheim, Nadrenia-Palatynat. Napisał także książkę o własnych doświadczeniach w czasie wojny, zatytułowaną Tygrysy w błocie.
Zmarł 24 stycznia 2015 roku w wieku 92 lat.
Nagrody i osiągnięcia
- Czarna Odznaka za Rany (8 lipca 1941)
- Medal za walkę na froncie wschodnim (20 sierpnia 1941)
- Krzyż Żelazny
- II klasy (15 września 1942)
- I klasy (23 listopada 1943)
- Srebrna Odznaka za Rany (15 grudnia 1943)
- Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego z Liśćmi Dębu
- Srebrna Odznaka za Walki Pancerne (1 września 1944)
- Złota Odznaka za Rany (11 września 1944)
Literatura
- Hart, Stephen A (2007). Sherman Firefly vs Tiger: Normandy 1944. Osprey Publishing. ISBN 1-84603-150-8.
- Tygrysy w błocie (2010). ISBN 978-83-621-2940-9.
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
Baretka: Krzyż Żelazny I Klasy 1935-1945 (III Rzesza).
Baretka: Krzyż Żelazny II Klasy 1935-1945 (III Rzesza).
Autor: Skjoldbro, Licencja: CC BY-SA 4.0
Rang insignia of the German Wehrmacht until 1945; here: shoulder board Heer (Army).
- Corps colour: – white (used by the generic infantry and motorised infantry)
- Rank: – Oberleutnant (en: First lieutenant), today comparable to OF-1a.
Autor: Mboro, Licencja: CC BY 3.0
Umowna baretka: Odznaka za Rany (Verwundetenabzeichen) – Złota (1939; typ 2.) – III Rzesza.
Autor: Mboro, Licencja: CC BY 3.0
Umowna baretka: Odznaka za Rany (Verwundetenabzeichen) – Srebrna (1939; typ 2.) – III Rzesza.
Baretka: Medal za Kampanię Zimową na Wschodzie 1941/42 – III Rzesza.
Autor: Mboro, Licencja: CC BY 3.0
Umowna baretka: Odznaka za Rany (Verwundetenabzeichen) – Czarna (1939; typ 2.) – III Rzesza.
Baretka: Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego z Liśćmi Dębu (III Rzesza).
(c) Bundesarchiv, Bild 146-1979-064-06 / CC-BY-SA
Informacje dodane przez użytkownika Wikimediów. |