Otto I (biskup Münsteru)

Otto I (zm. 6 marca 1218 w Cezarei) – biskup Münsteru od 1204 z rodu Oldenburgów, uczestnik V wyprawy krzyżowej.

Życiorys

Otto był synem Henryka, hrabiego Oldenburga-Wildeshausen^[1][2], zmarłego w 1167, oraz Salomei z rodu hrabiów Geldrii. W chwili śmierci ojca był małoletni i dostał się pod opiekę swego stryja Ottona, prepozyta kapituły katedralnej w Bremie. Otto swoją karierę kościelną zaczął od stanowiska kanonika w Bonn, w 1194 był kanonikiem w Bremie^[1], a w 1201 został prepozytem kapituły katedralnej w Bremie^[1][2].

W 1203 został wybrany na biskupa Münsteru głosami większości tamtejszej kapituły katedralnej, podczas gdy mniejszość wsparta przez możnych z księstwa biskupiego opowiedziała się za Fryderykiem z Clarholz^[1][2]. W 1204 wyznaczeni przez papieża Innocentego III duchowni rozstrzygnęli spór o biskupstwo na korzyść Ottona^[2]. W tym okresie w Rzeszy toczył się konflikt o władzę między Ottonem IV z rodu Welfów a Filipem Szwabskim z rodu Hohenstaufów. Otto pochodził z niechętnego Welfom rodu Oldenburgów, jednak Otto IV nie interweniował przeciwko jego wyborowi, być może nie chcąc powodować zadrażnień w swych stosunkach z papieżem. Otto, jako nowy biskup złożył przysięgę Ottonowi IV^[1].

Jednak już w 1205 Otto wraz ze swym bratem, biskupem Osnabrücku Gerardem przeszedł na stronę Filipa Szwabskiego^[1][2], który w tym okresie zyskiwał przewagę nad konkurentem^[1]. Po śmierci Filipa obaj bracia przyłączyli się do stronnictwa Ottona IV, jednak po 1211, gdy ten został ekskomunikowany, ponownie od niego odstąpili^[2]. Starali się uzyskać dla Gerharda stanowisko arcybiskupa Hamburga-Bremy, o które ten konkurował z księciem duńskim Waldemarem^[1][2].

W 1214 Otto otwarcie opowiedział się po stronie następcy Filipa, Fryderyka II Hohenstaufa^[1]. Wystąpili przeciwko niemu wówczas mieszkańcy Münsteru, a sam Otto w drodze na spotkanie z Fryderykiem został pojmany w Kolonii i uwięziony przez Ottona IV w Kaiserswerth. Dopiero w kolejnym roku został uwolniony po zajęciu zamku przez hrabiego Bergu Adolfa III. Udał się wówczas do Akwizgranu do Fryderyka Hohenstaufa^[1][2].

Latem 1217 Otto wyruszył na V wyprawę krzyżową. Podróżował przez Europę drogą lądową, wraz z królem Węgier Andrzejem II i księciem Austrii Leopoldem VI. Pod koniec października był w Akce^[1][2]. Wziął udział w rozbudowie twierdzy w Cezarei^[1], gdzie zachorował i 6 marca 1218 zmarł^[2].

Przypisy