Otto Moll

Otto Moll

Cyklop

SS-Hauptscharführer
Data i miejsce urodzenia	4 marca 1915 Hohen Schönberg
Data i miejsce śmierci	28 maja 1946 więzienie Landsberg
Przebieg służby
Lata służby	1938–1945
Formacja	Schutzstaffel
Stanowiska	członek załogi Sachsenhausen, Auschwitz-Birkenau
Odznaczenia

Otto Moll (ur. 4 marca 1915 w Hohen Schönberg koło Kalkhorst w Meklemburgii, zm. 28 maja 1946 w Landsberg am Lech) – SS-Hauptscharführer, szef krematoriów w obozie Auschwitz-Birkenau, zbrodniarz nazistowski. Nazywany przez więźniów „Cyklopem”, gdyż posiadał sztuczne oko.

Życiorys

Po ukończeniu zawodowej szkoły ogrodniczej wstąpił w 1933 roku do ochotniczej organizacji Arbeitsdienst w Velten. W maju 1935 roku był SS-Anwärter (kandydatem do SS) przy SS-Totenkopfstandarte „Brandenburg” w Oranienburgu na północ od Berlina i 16 listopada 1936 roku został ostatecznie przyjęty do SS. Od 1938 do 1941 roku Moll był zatrudniony w KL Sachsenhausen jako szef komanda ogrodniczego.

20 kwietnia 1943 roku został odznaczony Krzyżem Zasługi Wojennej I Klasy z mieczami^[1].

2 maja 1941 roku został przeniesiony do KZ Auschwitz-Birkenau. Początkowo był nadzorcą w komandach rolniczych, następnie stał na czele kompanii karnej. Gdy uruchomiono komory gazowe w Birkenau (tzw. Bunkry nr. 1 i 2) został dowódcą Sonderkommanda, które zajmowało się kremacją ciał ofiar w specjalnych dołach, położonych niedaleko komór gazowych. Wszędzie wyróżniał się szczególnym sadyzmem wobec więźniów. Za swoją zbrodniczą działalność otrzymał wysokie odznaczenia od władz III Rzeszy. Od września 1943 do maja 1944 roku Moll był kierownikiem podobozów Auschwitz, kolejno: Fürstengrube i Gleiwitz I.

W maju 1944 roku powrócił do głównego obozu Birkenau, gdzie został mianowany przez Rudolfa Hössa kierownikiem wszystkich krematoriów. W okresie tym miała miejsce zagłada Żydów węgierskich. Zadaniem Molla był nadzór nad wprowadzaniem ofiar do komór gazowych, a następnie kremacja zwłok zarówno w krematoriach, jak i w specjalnie przygotowanych dołach. Gdy ofiar było zbyt mało by uruchomić krematoria, Moll i inni esesmani (zwłaszcza Erich Muhsfeldt) strzelali Żydom w plecy i następnie wrzucali ich (często jeszcze żywych) do płonących dołów. Moll kierował też pracą żydowskiego Sonderkommanda, zmuszonego do pracy w krematoriach. Był autorem planu przewidującego zbombardowanie krematoriów Brzezinki z powietrza i zrzucenia za to winy na aliantów. Dzięki działalności polskiego Podziemia plan ten nie doszedł do skutku.

Po zakończeniu akcji eksterminacji węgierskich Żydów, Moll powrócił na stanowisko kierownika podobozu Gleiwitz I. W styczniu 1945 roku nadzorował ewakuację (marszu śmierci) więźniów tego obozu na zachód. Przez wielu byłych więźniów Auschwitz-Birkenau Moll opisywany był jako najgorszy z esesmanów w całym obozie. Często wrzucał żywcem do płonących dołów nagie kobiety i dzieci. Gdy znalazł przy jednym z członków żydowskiego Sonderkommanda biżuterię, oblał go benzyną i podpalił. Moll był bardzo często pijany, wówczas zabijał więźniów bez powodu. Był znany jako świetny strzelec i, gdy uważał, że więźniowie z Sonderkommanda nie pracują należycie, przestrzeliwał im dłonie ze znacznych odległości. Gdy doszło do ucieczki z podobozu Fürstengrube, Moll zwołał apel, wybrał kilku więźniów i osobiście ich zastrzelił bez żadnego śledztwa.

W lutym 1945 roku Molla przydzielono jeszcze do służby w Kaufering I, podobozie KL Dachau. I tu okrutnie znęcał się nad podległymi mu więźniami. W maju 1945 roku został schwytany i osądzony przez amerykański Trybunał Wojskowy w pierwszym procesie załogi Dachau. 13 grudnia 1945 roku został skazany na karę śmierci. Wyrok wykonano przez powieszenie pod koniec maja 1946 roku w War Criminal Prison No. 1 w Landsbergu.

Przypisy

Bibliografia

• Strona internetowa, na której znajdują się dokumenty z procesów załogi Dachau (w tym uzasadnienie wyroku wydanego na Otto Molla) (ang.)
• Protokół zeznania członka Sonderkommando w Birkenau Henryka Taubera.
• Opis funkcjonowania Bunkrów nr 1 i 2 – komór gazowych w Birkenau (ang.). [dostęp 2015-11-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-19)].