Otto Nadolski
 | |
| Data i miejsce urodzenia | 18 listopada 1880 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 4 grudnia 1941 |
| Narodowość | |
| Tytuł naukowy | doktor inżynier |
| Odznaczenia | |
  | |
Otto Nadolski (ur. 18 listopada 1880 w Gliniku, zm. 4 grudnia 1941 we Lwowie) – polski doktor inżynier hydrotechnik, prezydent Lwowa (1928–1930) jako komisarz rządowy.
Życiorys
Absolwent Politechniki Lwowskiej, od 1919 profesor zwyczajny budownictwa wodnego na tej uczelni, trzykrotny rektor Politechniki Lwowskiej (w latach akademickich 1926/27, 1933/34 i 1935/36). Był komisarzem rządowym miasta Lwowa (jego zastępcą był Tadeusz Obmiński[1]), doprowadził do utworzenia Wielkiego Lwowa. Według stanu z 1914 był sekretarzem sekcji balneotechnicznej Krajowego Związku Zdrojowisk i Uzdrowisk we Lwowie[2].
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości wstąpił do Wojska Polskiego. Został awansowany do stopnia porucznika pospolitego ruszenia w Korpusie Oficerów Artylerii ze starszeństwem z 1 czerwca 1919. 25 marca 1936 został wybrany prezesem Polskiego Towarzystwa Politechnicznego[3].
Zaprojektował instalacje wodociągowe dla Ciechocinka, Drohobycza i Sanoka (1934)[4]. Był autorem modernizacji w kurortach w Krynicy, Busku, Iwoniczu, Istebnej, Żegiestowie i Truskawcu.
W wyborach samorządowych z maja 1939 ubiegał się o mandat radnego Rady Miasta Lwowa startując z Listy Chrześcijańsko-Narodowej i został zastępcą radnego J. Krausa[5].
Został pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie[6].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (11 listopada 1937)[7][8]
- Złoty Krzyż Zasługi (1 września 1930)[9]
Przypisy
- ↑ Ś. p. prof. dr. Tadeusz Obmiński. „Gazeta Lwowska”, s. 3, nr 163 z 20 lipca 1932.
- ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1914. Lwów: 1914, s. 1048.
- ↑ Nowe władze Pol. Tow. Politechnicznego. „Gazeta Lwowska”, s. 2, nr 73 z 28 marca 1936.
- ↑ Stefan Stefański, Kartki z przeszłości Sanoka, Sanok 2005, s. 29.
- ↑ Wykaz mandatów w wyborach do Rady miejskiej we Lwowie. „Gazeta Lwowska”, s. 2, nr 123 z 3 czerwca 1939.
- ↑ Stanisław Nicieja: Cmentarz Łyczakowski we Lwowie w latach 1786–1986. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1988, s. 354. ISBN 83-04-02817-4.
- ↑ M.P. z 1937 r. nr 260, poz. 410 „za zasługi na polu pracy naukowej”.
- ↑ Odznaczenia w dniu Święta Niepodległości. „Gazeta Lwowska”, s. 3, nr 258 z 13 listopada 1937.
- ↑ M.P. z 1930 r. nr 206, poz. 291 „za zasługi na polu organizacji i rozwoju Targów Wschodnich we Lwowie”.
Bibliografia
- Otto Nadolski w: Österreichisches Biographisches Lexikon 1815–1950 (niem.)
- Stanisław M. Brzozowski: Lista oficerów Wojska Polskiego z lat 1914–1939.. ipsb.tymczasowylink.pl. [dostęp 2014-11-20].
- Lista oficerów Wojska Polskiego z lat 1914–1939. Otto Nadolski. officersdatabase.appspot.com. [dostęp 2014-11-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (29 listopada 2014)].
- Przedstawiciele nauki miasta Lwowa. „Nasze Drogi”, s. 17, nr 5 (51) / 2009. Federacja Organizacji Polskich na Ukrainie.
Linki zewnętrzne
- Dzieła Otto Nadolskiego w bibliotece Polona
- Otto Nadolski, Internetowy Polski Słownik Biograficzny [dostęp 2022-01-14].
Media użyte na tej stronie
Prezydent Lwowa, inżynier
Współczesny herb wielki Lwowa
Herb Lwowa używany pod zaborem Austriackim — zatwierdzony przez cesarza Józefa II Habsburga 6 listopada 1789