Otto Puchstein

Otto Puchstein

Otto Puchstein
Data i miejsce urodzenia	6 lipca 1856 Łobez
Data i miejsce śmierci	9 marca 1911 Szczecin
Zawód, zajęcie	archeolog historyk sztuki

Friedrich August Otto Puchstein (ur. 6 lipca 1856 w Łobzie, zm. 9 marca 1911 w Berlinie)^[1] – pruski archeolog klasyczny, wykładowca i historyk architektury.

Rodzina

Był synem łobeskiego mistrza piekarskiego Friedricha Puchsteina, który mieszkał przy ulicy Schilfstraße (ob. Murarska), gdzie miał sklep, piekarnię i mieszkanie, oraz dodatkowo prowadził niewielkie gospodarstwo rolne. Frydrich Puchstein był też radnym miejskim, a później Starszym Cechu Piekarzy^[2]. Otto ukończył szkołę podstawową w Łobzie, gimnazjum w Drawsku Pomorskim, gdzie zdał w roku 1875 maturę.

Praca naukowa

Studiował (1875/79) na Uniwersytecie w Strasburgu, gdzie w roku 1880 obronił pracę doktorską. Jeszcze podczas studiów, przed zdaniem państwowego egzaminu i uzyskaniem tytułu doktora w zakresie językowo-filologicznym, interesuje się archeologią klasyczną, filologią i kulturą Wschodu. Dlatego też, między innymi, został zaangażowany jako asystent w Muzeum Cesarskim w Berlinie. W dysertacji pracy doktorskiej wykazał swoje późniejsze zainteresowania, gdzie motywem przewodnim tematycznym, była filologiczna analiza napisów na nagrobkach, pomnikach i przedmiotach sztuki z czasów antyku, znalezionych w Egipcie, tzw. Epigramów. Jego pierwszą samodzielną pracą, po rozprawie doktorskiej, była analiza treściowa napisów na nadstawkach i przykryciach waz kyreńskich.

W latach 1881/83 otrzymał stypendium z Niemieckiego Instytutu Archeologicznego na badania. W latach 1882-1883 wraz z Carlem Hummanem badał tumulusy i hierotheseion (hierotezjon) Antiocha na górze Nemrut, leżącej na obszarze dawnego królestwa Kommagene. W 1896 roku został profesorem i wykładowcą Archeologii Klasycznej we Freiburgu (1905/11), a następnie sekretarzem generalnym Niemieckiego Instytutu Archeologicznego w Berlinie. Puchstein wspólnie z Robertem Koldeweyem prowadził wykopaliska na południu Włoch i na Sycylii, gdzie pracował w Baalbek, Palmyra, w Nemrut Dagi i w Hattusa, a towarzyszył mu jako fotograf w 1905 r. jego bratanek Erich Puchstein. Był współzałożycielem Muzeum Pergamońskiego w Berlinie i Ołtarza Pergamońskiego.

Wybrane publikacje

Wybrane publikacje autora^[3]:

• Epigrammata Graeca in Aegypto reperta. Truebner, Strassburg, 1880 (= Dissertation).
• Reisen in Kleinasien und Nordsyrien. Reimer, Berlin 1890 (online).
• Die griechischen Tempel in Unteritalien und Sicilien. 1. Band Text, 2. Band Tafeln. Asher, Berlin 1899.
• Beschreibung der Skulpturen aus Pergamon, 1 Gigantomachie. 2. Auflage. Reimer, Berlin 1902.
• Führer durch die Ruinen von Baalbek. Reimer, Berlin 1905.

Upamiętnienie

(c) Janiwan, CC-BY-SA-3.0

Kamień pamięci

Wieczorem 8 marca doznał krwawego wylewu do mózgu, a rano 9 marca o godz. 3 zmarł mając zaledwie 55 lat^[4]. 11 marca 1911 r. w Berlinie z udziałem przedstawicieli Dworu Cesarskiego, Senatów Uniwersyteckich i członków Instytutów Naukowych, odbyła się uroczystość żałobna. Potem zgodnie z życzeniem Ottona Puchsteina, ciało jego zostało przewiezione do Łobza, gdzie znajdował się grobowiec rodowy i duży narzutowy głaz z metalową czcionką głoszącą, iż jest to grobowiec, osiadłej i zakorzenionej w Łobzie od XII w. rodziny Puchsteinów. Nad grobem, Otto Puchsteina pożegnał Rektor Uniwersytetu Fryburskiego profesor Fabrycius.

W roku 2002 w Łobzie ustawiono na cmentarzu pamiątkowy kamień pamięci dla Otto Puchsteina. W ceremonii brał udział bratanek profesora o tym samym imieniu Otto (ur. 1934 r. syn Fritza i Eryki Puchstein)^[5], który w odziedziczonej szafie odkrył 500 fotografii i negatywów z roku 1905 (autorstwa Ericha Puchsteina) z terenu wykopalisk w Pergamonie i Baalbeku (leżących na terenie dzisiejszej Turcji i Libanu) i dzięki pomocy Dietera Fröbla, (nauczyciela z Naumburga, urodzonego w Łobzie) zgodził się uczestniczyć w ceremonii odsłonięcia^[6][7][8]. Imiennik Otto Puchsteina i prawnuk jego brata, mieszkający w RFN, Hilzingen założył w Weiterdingen archiwum dokumentujące dzieje rodziny Puchstein na przestrzeni dwustu lat, ciągle je rozbudowując i uzupełniając^[9].

Przypisy