Otto Schenking

Otto Schenking
Ilustracja
Przybycie Ottona Schenkinga do Sulejowa
Herb duchownego
Data i miejsce urodzenia1554
Inflanty
Data i miejsce śmierci20 czerwca 1637
Sulejów
Biskup wendeński
Okres sprawowania1593-1637
Opat komendatoryjny
sulejowski i witowski
Okres sprawowania1613-1637
Wyznaniekatolicyzm
Kościółrzymskokatolicki
Sakra biskupia1589[1]

Otto Schenking herbu Trąby tertio[2][3] (ur. 1554 w Inflantach[4], zm. 20 czerwca[5] 1637 w Sulejowie) – duchowny katolicki, biskup inflancki konsekrowany w Wilnie w 1593 roku. Z nadania króla Zygmunta III Wazy komendantariusz opactwa cystersów w Sulejowie oraz klasztoru norbertanów w Witowie (od 1613 roku).

Życiorys

Studiował w Krakowie i w Niemczech. Po porzuceniu protestantyzmu został proboszczem w Wenden.

W 1589 roku był sygnatariuszem ratyfikacji traktatu bytomsko-będzińskiego na sejmie pacyfikacyjnym[6].

Za jego rządów jego diecezja została włączona do metropolii gnieźnieńskiej[7]. W 1614 ufunfował kolegium jezuitów w Wenden (działało do 1625)[8]. Wygnany przez Szwedów z Inflant w 1625 roku w czasie wojny polsko-szwedzkiej, wyjechał do Rzymu[9]. Osiadł w opactwie sulejowskim. Za czasów jego zarządu oba klasztory zostały znacznie rozbudowane.

Kasper Niesiecki w swoim Herbarzu tak o nim napisał: to pewna, że był pasterz osobliwszego w obyczajach ułożenia i życia przykładnego, w r. 1597. ponieważ senat Rygski zakazał był, żeby nikt studentom naszym, gospód nie najmował, Otto dom dostatni skupił, dla ich rezydencyi, gdzie pięciu ich swoim kosztem chował. Annuae Societ. tęż dobroczynność i w Derpcie naszym OO. świadczył, mąż w naukach się kochający [10].

Biskup Otto Schenking był bratem Jerzego, kasztelana wendeńskiego[1].

Przypisy

  1. a b ADB:Schenking, Otto
  2. Herbarz polski Kaspra Niesieckiego S.J. powiększony dodatkami z późniejszych autorów, rękopismów, dowodów urzędowych i wydany przez Jana Nep. Bobrowicza, t. I-X, Lipsk 1839–1846, tom I, str. 84.
  3. Witrażyk z r. 1606 z herbem biskupa Ottona Schenkinga ukazuje trzy trąby (rogi myśliwskie) w skos: K. Buczkowski, W. Skórczewski. Dawne polskie szkła malowane. „Arkady”. 4, s. 221, 1936. 
  4. Encyklopedyja powszechna, t. XXIII, Warszawa 1866, s. 83.
  5. Nitecki podaje lipiec 1637 roku
  6. Codex diplomaticus Regni Poloniae et Magni Ducatus Lituaniae, wydał Maciej Dogiel, t. I, Wilno 1758, s. 237.
  7. Piotr Nitecki, Biskupi Kościoła w Polsce w latach 965-1999. Słownik biograficzny, Warszawa 2000, s. 396.
  8. Stanisław Załęski, Jezuici w Polsce. t. IV. Dzieje 153 kolegiów i domów jezuitów w Polsce, Kraków 1905, s. 281-282.
  9. Historya Kościoła polskiego: Przez x. Melchiora Bulińskiego - Melchior Buliński - Google Książki, books.google.pl [dostęp 2019-06-13].
  10. Herbarz polski Kaspra Niesieckiego S.J. powiększony dodatkami z późniejszych autorów, rękopismów, dowodów urzędowych i wydany przez Jana Nep. Bobrowicza, t. I-X, Lipsk 1839–1846, tom VIII, str. 291.

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

POL COA Trąby.svg
Autor: Ta ^specifik^ z W3C grafika wektorowa została stworzona za pomocą Inkscape ., Licencja: CC BY-SA 3.0
Herb szlachecki Trąby
Otto schenking sulejow.jpg
Obraz olejny przedstawiający przybycie biskupa wendeńskiego i opata cysterskiego Ottona Schenkinga do opactwa cystersów w Sulejowie