Otto Steinbrinck

Otto Steinbrinck
Ilustracja
Otto Steinbrinck w czasie procesu norymberskiego w 1947.
Kapitänleutnant Kapitänleutnant
Data i miejsce urodzenia

19 grudnia 1888
Lippstadt, Cesarstwo Niemieckie

Data i miejsce śmierci

16 sierpnia 1949
Landsberg am Lech

Przebieg służby
Lata służby

1907–1919

Siły zbrojne

1907 – 1918 Kaiserliche Marine

Stanowiska

dowódca:
U-6, UB-10, UB-18, UC-65, UB-57

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa

Odznaczenia
Order „Pour le Mérite” Krzyż Żelazny (1813) I Klasy Krzyż Żelazny (1813) II Klasy

Otto Steinbrinck (ur. 10 grudnia 1888, zm. 16 sierpnia 1949) – niemiecki dowódca okrętów podwodnych Kaiserliche Marine[1] i zbrodniarz nazistowski, skazany w piątym procesie norymberskim (tzw. proces Flicka) na 5 lat więzienia. Czwarty na liście największych niemieckich asów broni podwodnej[2]. W czasie swojej służby jako dowódca U-Bootów zatopił 204 statki o łącznym tonażu (233 072 ton) BRT oraz dwa okręty o wyporności 11 725 ton, uszkodził dwanaście statków (68 674 ton) oraz jeden okręt[3].

Przebieg służby

Otto Steinbrinck wstąpił do szkoły kadetów Kaiserliche Marine w kwietniu 1907 roku. 21 kwietnia 1908 roku został mianowany na stopień Fähnrich zur See[3]. W 1910 roku służył na krążowniku lekkim SMS „Bremen”. Przed wybuchem I wojny światowej odbył jeszcze służbę na okrętach podwodnych U-15 i U-8.

I wojna światowa

W chwili przystąpienia Niemiec do I wojny światowej (1 sierpnia 1914) roku Otto Steinbrinck służył na okręcie podwodnym U-6. 29 września 1914 roku został mianowany jego kapitanem[4]. Okrętem dowodził do 4 listopada 1914, następnie przez miesiąc służy na łodzi torpedowej. Do służby na U-6 powrócił 6 stycznia 1915 roku. 21 stycznia został zastąpiony przez Reinholda Lepsiusa[5]. 15 marca Steinbrinck został przeniesiony do Flotylli Flandria, gdzie został mianowany dowódcą pierwszego przydzielonego do niej okrętu UB-10[6]. W okresie 10 miesięcy UB-10 pod dowództwem Steinbricka zatopił 27 statków o łącznej pojemności 13 382 BRT[7]. Największym był „Rosalie”. 10 sierpnia 1915 roku 3 mile od boi Blakeney UB-10 storpedował zbudowany rok wcześniej parowiec „Rosalie” o pojemności 4243 BRT. Statek został poważnie uszkodzony i doholowany do pozycji (52°58′N 1°08′E/52,959444 1,140278), gdzie zatonął i spoczywa do dnia dzisiejszego[8][9][10][11]. 9 stycznia 1916 roku został odznaczony orderem Hohenzollernów. 16 lutego 1916 roku został mianowany drugim dowódcą UB-18[12]. [13]. W uznaniu nadzwyczajnych zasług, jakie w wojnę podwodną wniósł Otto Steinbrinck, 29 marca 1916 roku odznaczony został Pour le Mérite. Był trzecim dowódcą okrętu podwodnego, który otrzymał ten najwyższy pruski i niemiecki order wojskowy. Pour le Mérite przed Steinbrinckiem zostali odznaczeni Otto Weddigen (24 października 1914)[14] oraz Otto Hersing (5 czerwca 1915)[15]. 12 sierpnia 30 mil na południowy zachód od Scilly UB-18 zatopił największą jednostkę nieprzyjaciela w swojej historii. Zbudowany w 1916 roku tankowiec „Antwerpen” o pojemności 7955 BRT płynął w swoim dziewiczym rejsie z ładunkiem benzyny z Nowego Jorku do Londynu. Załoga została uratowana przez załogę niszczyciela HMS „Cameleon”[16][17].

Kolejną jednostką, która była dowodzona przez Otto Steinbricka był okręt podwodny UC-65[18]. 10 listopada 1916 roku Steinbrick został mianowany pierwszym jej dowódcą. Jednostką dowodził do 31 lipca 1917 roku. Największym zatopionym przez Steinbricka statkiem był brytyjski statek pasażerski „Drina” o pojemności 11 483 BRT[19]. 7 kwietnia 1917 roku w okolicach Liverpoolu na miny postawione przez UC-65 wszedł brytyjski transatlantyk „Lapland” o pojemności 18 565 BRT[20]. 26 lipca 1917 roku łupem UC-65 padł brytyjski okręt HMS „Ariadne”. W ataku zginęło 38 członków załogi[21]. 1 sierpnia 1917 roku na stanowisku dowódcy UC-65 Steinbricka zastąpił Max Viebeg[22]. Otto Steinbrinck został mianowany pierwszym dowódcą nowego okrętu podwodnego UB-57[23]. Okrętem dowodził do 1 stycznia 1918 roku. Do końca wojny służył w dowództwie Flotylli Flandria.

Dalsze losy

Po zakończeniu I wojny światowej pełnił szereg funkcji w Verein Deutscher Eisen und Stahlindustrie. W 1935 roku otrzymał honorowy tytuł Standartenführer w SS. W 1939 roku został mianowany wiceprezesem Vereinigte Stahlwerke. W czasie II wojny światowej zajmował szereg ważnych stanowisk w administracji III Rzeszy. W sierpniu 1945 roku został internowany i w 1947 roku skazany w piątym procesie norymberskim tzw. procesie Flicka na 5 lat więzienia. W więzieniu Steinbrinck zaczął bardzo chorować i zmarł 16 sierpnia 1949 roku. Pochowany na cmentarzu w Lippstadt[3].

Przypisy

  1. ↑ SS-Brigadefuhrer Otto Steinbrinck. Axis History Forum. [dostęp 2016-12-12]. (ang.).
  2. ↑ Most Successful U-boat Commanders, Men that sank over 100,000 tons during World War One. [w:] WWI U-boat commanders [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2016-12-12]. (ang.).
  3. ↑ a b c Kapitänleutnant Otto Steinbrinck. [w:] WWI U-boat commanders [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2016-12-12]. (ang.).
  4. ↑ WWI U-boats U 98. [w:] The U-boats of World War One 1914-1918 [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2016-01-24]. (ang.).
  5. ↑ Reinhold Lepsius Oberleutnant zur See (Crew 4/05). [w:] WWI U-boat commanders [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2016-12-12]. (ang.).
  6. ↑ Helgason, Guðmundur: WWI U-boats UB 10. [w:] The U-boats of World War One 1914-1918 [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2016-12-12]. (ang.).
  7. ↑ Helgason, Guðmundur: Ships hit by UB 10. [w:] WWI U-boat Successes [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2016-12-12]. (ang.).
  8. ↑ Hold German hospital ship. [dostęp 2016-10-08]. (ang.).
  9. ↑ World War One wreck. [w:] Inside Out [on-line]. BBC Home, 2 October 2006. [dostęp 2016-09-24]. (ang.).
  10. ↑ Helgason, Guðmundur: Ships hit during WWI Rosalie. [w:] WWI U-boat Successes [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2016-09-25]. (ang.).
  11. ↑ SS Rosalie [+1915]. wrecksite.eu. [dostęp 2016-09-25]. (ang.).
  12. ↑ Helgason, Guðmundur: WWI U-boats UB 18. [w:] The U-boats of World War One 1914-1918 [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2016-11-13]. (ang.).
  13. ↑ Helgason, Guðmundur: Ships hit by UB 18. [w:] WWI U-boat Successes [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2016-11-12]. (ang.).
  14. ↑ Otto Weddigen, Kapitänleutnant (Crew 4/01). [w:] The U-boats of World War One 1914-1918 [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2016-11-17]. (ang.).
  15. ↑ Otto Hersing, Kapitänleutnant (Crew 4/03). [w:] The U-boats of World War One 1914-1918 [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2016-11-17]. (ang.).
  16. ↑ Helgason, Guðmundur: Ships hit during WWI – Antwerpen. [w:] WWI U-boat Successes [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2016-11-28]. (ang.).
  17. ↑ SS Antwerpen (+1916). www.wrecksite.eu. [dostęp 2016-11-29]. (ang.).
  18. ↑ Helgason, Guðmundur: WWI U-boats UC 65. [w:] The U-boats of World War One 1914-1918 [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2016-12-12]. (ang.).
  19. ↑ Helgason, Guðmundur: Ships hit during WWI – Drina. [w:] WWI U-boat Successes [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2016-12-12]. (ang.).
  20. ↑ Helgason, Guðmundur: Ships hit during WWI – Lapland. [w:] WWI U-boat Successes [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2016-12-12]. (ang.).
  21. ↑ Helgason, Guðmundur: Ships hit during WWI – HMS Ariadne. [w:] WWI U-boat Successes [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2016-12-12]. (ang.).
  22. ↑ Max Viebeg, Kapitänleutnant (Crew 4/06). [w:] The U-boats of World War One 1914-1918 [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2016-12-12]. (ang.).
  23. ↑ Helgason, Guðmundur: WWI U-boats UB 57. [w:] The U-boats of World War One 1914-1918 [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2016-12-12]. (ang.).

Bibliografia

Dowódcy niemieckich okrętów podwodnych
I wojna światowa
1914–1918
II wojna światowa
1939–1945

Media użyte na tej stronie

Otto Steinbrinck.jpg
Nuremberg, Germany, Otto Steinbrinck, one of five defendants in the industrialists trial
D-PRU Princely Hohenzollern Order BAR.svg
Baretka: Order Domowy Hohenzollernów.
(Hausorden von Hohenzollern)
D-PRU EK 1914 1 Klasse BAR.svg
Baretka: Krzyż Żelazny - I Klasy (1813)-1914-1918 (Prusy).
Kriegsmarine-Kapitänleutnant (s).svg
Autor: Gigillo83, Licencja: CC BY 3.0
Military rank insignia of the German Kriegsmarine until 1945, here shoulder board Lieutenant .
D-PRU Pour le Merite 1 BAR.svg
Baretka pruskiego Orderu Pour le Mérite.