Otto Wagner (burmistrz)

Otto Wagner
Data i miejsce urodzenia

4 października 1877
Reichenhausen, Turyngia, Niemcy

Data i miejsce śmierci

1 grudnia 1962
Jena, NRD

zastępca burmistrza Jeny
Okres

od 1905
do 1908

nadburmistrz Wrocławia
Okres

od 7 stycznia 1919,
do 30 września 1933

Przynależność polityczna

Postępowa Partia Ludowa, Niemiecka Partia Demokratyczna, Liberalno-Demokratyczna Partia Niemiec

Poprzednik

Paul Matting

Następca

Helmut Rebitzky

Otto Wagner (właśc. Otto Heinrich Ludwig Wagner, ur. 4 października 1877 w Reichenhausen, powiat Bad Salzungen, zm. 1 grudnia 1962 w Jenie) – niemiecki polityk, nadburmistrz Wrocławia w okresie Republiki Weimarskiej w latach 1919-1933.

Życiorys

Otto Wagner, urodzony w rodzinie tkaczy, skończył prawo na Uniwersytecie w Jenie, uzyskując doktorat. W latach 1905–1908 Wagner był w Jenie zastępcą burmistrza, a w latach 1908–1919 był zatrudniony w magistracie wrocławskim jako radca prawny. Był działaczem Postępowej Partii Ludowej (niem. Fortschrittliche Volkspartei), przekształconej po rewolucji listopadowej 1918 w Niemiecką Partię Demokratyczną (Deutsche Demokratische Partei).

Wszedł w skład Centralnej Rady Ludowej, która w 1918 r. opanowała ratusz. W przemówieniu do tłumów zgromadzonych przed siedzibą władz miejskich zapowiadał wtedy zmiany w systemie wyborczym. W 1919 roku wprowadzono w życie powszechne prawo wyborcze do rady miejskiej; pierwsze wybory według nowych reguł przeprowadzono 2 marca 1919. Otto Wagner objął urząd nadburmistrza 7 stycznia 1919, w trudnym dla miasta okresie napięć rewolucyjnych.

Miasto wymagało generalnej reformy. Stąd pomysł na ogłoszenie w dniu 1 marca 1921 r. konkursu na generalny plan rozwoju Wrocławia. W pierwszych latach po wojnie samorząd wrocławski zmagał się z problemem bezrobocia i brakiem lokali mieszkalnych. Już od 1918, z udziałem kapitału miejskiego, powstawały spółdzielnie i zrzeszenia, które wznosiły nowe osiedla mieszkaniowe.

Jednocześnie, władze miejskie na czele z Wagnerem starały się przeciwdziałać oddziaływaniu komunistów (którzy zdobyli wpływy po I wojnie światowej). W 1933 Otto Wagner został usunięty z urzędu nadburmistrza Wrocławia przez głoszących hasła populistyczno-narodowe hitlerowców. Później, jako przeciwnik nazistów był wielokrotnie więziony. Następnie Wagner przeniósł się do Jeny, gdzie w latach 1934–1945 pełnił funkcję kierownika fundacji miejscowej kasy oszczędności.

Po II wojnie światowej Otto Wagner, jako działacz Partii Liberalno-Demokratycznej (niem. Liberal-Demokratische Partei), został 11 maja 1945 mianowany przez amerykańskie władze wojskowe komisarycznym burmistrzem miasta[1]. 1 lipca 1945 r. miasto zajęły wojska Armii Czerwonej, Jena znalazła się w radzieckiej strefie okupacyjnej. Wagner ustąpił z przyczyn zdrowotnych i po znalezieniu następcy, 14 lipca 1945 przekazał stanowisko Heinrichowi Troegerowi[2].

Następnie pracował jako kierownik archiwum miejskiego i radca prawny[3]. W dniu swoich 80. urodzin w październiku 1957 został honorowym obywatelem Jeny[4]. W 2008 roku w Jenie odsłonięto poświęconą mu tablicę pamiątkową[5].

Przypisy

  1. ↑ Roland B. Müller: Otto Wagner (1877–1962) im Spannungsfeld von Demokratie und Diktatur, Dresden 2012 ISBN 978-3-86583-680-9 (niem.)
  2. ↑ Rok 1945, Strona miejska Jeny (niem.)
  3. ↑ 11. Mai 1945, Dr. Otto Wagner wird neuer kommissarischer Oberbürgermeister von Jena, Strona miejska Jeny (niem.)
  4. ↑ Strona miejska Jeny (niem.)
  5. ↑ Einweihung der Gedenktafel für Dr. Otto Wagner Strona miejska Jeny (niem.)

Bibliografia

Zarządcy Wrocławia
Nadburmistrzowie
(1809–1945)
Prezydenci (1945–1950)
Przewodniczący Prezydium MRN (1950–1956)
  • Józef Barczyk (VI 1950 – XI 1952)
  • Marian Dryll (XI 1952 – IV 1956)
Przewodniczący Prezydium Rady Narodowej
miasta Wrocławia
(1956–1973)
Prezydenci (1973–1975)
Wojewodowie (1975–1984)
Prezydenci (od 1984)

Herb Wrocławia

Media użyte na tej stronie