Otto van Veen

Św. Maria i Marta z Jezusem

Otto van Veen lub Vaenius (ur. ok. 1556 w Lejdzie, zm. 1629 w Brukseli) – malarz niderlandzki, nauczyciel Rubensa.

Otto van Veen uczył się w szkole łacińskiej i jednocześnie pobierał nauki malarstwa w pracowni Isaaca Claesza van Swanenburgha. W 1572 został oddany na pazia na dwór księcia-biskupa Liege Gerarda de Groesbeecka, gdzie naukę malarstwa kontynuował u Domenicusa Lampsoniusa. Około 1575 wyjechał do Włoch, do Rzymu, gdzie przebywał do 1580. W kolejnych latach przebywał na dworze Rudolfa II w Pradze oraz u Wilhelma V Bawarskiego w Monachium a następnie został malarzem nadwornym u Ernesta Bawarskiego, elektora Kolonii. W latach 1583-1584 van Veen przebywał w rodzinnej Lejdzie, a ok. 1587 objął stanowisko malarza nadwornego ks. Parmy Alessandra Francese, gubernatora południowych Niderlandów. W 1592 osiadł w Antwerpii, gdzie rok później wstąpił jako mistrz do cechu św. Łukasza; w 1602 został jego dziekanem. W Antwerpii prowadził duży warsztat, gdzie wykształcił wielu malarzy m.in. Rubensa. W pierwszych latach XVII wieku van Veen zaangażował się w pisanie i ilustrowanie książek, głównie ksiąg emblematycznych. W 1604 roku został zatrudniony jako inżynier w cytadeli antwerpskiej, a w 1612 jako przełożony mennicy w Brukseli. W 1615 przeniósł się do Brukseli. Tworzył coraz mniej dzieł malarskich, korzystał z zapomogi przyznanej przez książęca parę Alberta i Izabeli^[1].

Twórczość

Główne dzieła: Powołanie Św. Mateusza, Miłosierdzie Św. Mikołaja, Żywot NMP, Wskrzeszenie Łazarza i Maria i Marta z Jezusem.

Dzieła religijne Veena znajdują się w kościołach w Antwerpii i w muzeach europejskich.

Bibliografia

• Maciej Monkiewicz w: Robert Genaille: Encyklopedia malarstwa flamandzkiego i holenderskiego. Warszawa: Wydaw. Artystyczne i Filmowe; Wydaw. Naukowe PWN, 2011.

1. ↑ Monkiewicz 2011 ↓, s. 368.