Otton Metzger

Otton Metzger
komandor komandor
Data urodzenia

2 marca 1872

Data i miejsce śmierci

22 stycznia 1925
Gdańsk

Przebieg służby
Lata służby

do 1925

Siły zbrojne

Naval Ensign of Austria-Hungary (1894–1915).svg Kaiserliche und Königliche Kriegsmarine
Naval Ensign of Poland2.svg Marynarka Wojenna (II RP)
Naval Ensign of river fleet IIRP v2.svg Flotylla Rzeczna Marynarki Wojennej

Jednostki

Flotylla Wiślana
Kierownictwo Marynarki Wojennej

Stanowiska

dowódca flotylli
inspektor flotylli rzecznych

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa

Odznaczenia
Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Sił Zbrojnych i Żandarmerii 1898 (Austro-Węgry) NavigazioneAustria1892-1893.png Medal Wojenny (Turcja)

Otton Metzger[1] (ur. 2 marca 1872, zm. 22 stycznia 1925 w Gdańsku) – komandor Marynarki Wojennej II RP.

Życiorys

Otton Metzger urodził się 2 marca 1872[2]. Został oficerem c. k. marynarki wojennej. Był absolwentem Akademii Marynarki Wojennej w Rijece[3]. W latach 1892-1893 na pokładzie krążownika „Cesarzowa Elżbieta” odbył podróż morską do Indii, Oceanii, Australii, Chin i Japonii. Na kapitana marynarki 2 klasy (niem. Linienschiffsleutnants 2. Klasse) awansował ze starszeństwem z 1 listopada 1900 roku. W 1905 roku był komendantem placu w Splicie, w Chorwacji[4].

Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę w 1919 został przyjęty do Wojska Polskiego. Akceptacja jego przyjęcia nastąpiła za wstawiennictwem szefa Departamentu dla Spraw Morskich po tym, jak pierwotnie jego wniosek został odrzucony (Metzger, mimo zamieszkiwania na ziemiach polskich, nie mówił biegle w języku polskim)[5][6]. 30 stycznia 1921 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu pułkownika marynarki, w Korpusie Morskim[7]. 30 marca 1921 roku został szefem Sekcji Organizacyjnej w Departamencie Spraw Morskich[8]. 27 maja 1921 roku Naczelny Wódz mianował go dowódcą Flotylli Wiślanej[9]. Od 1 kwietnia 1922 roku pełnił służbę na stanowisku inspektora flotylli rzecznych w Kierownictwie Marynarki Wojennej[10]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu komandora ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku i 3. lokatą w korpusie oficerów Marynarki Wojennej, Korpus Morski[11]. 1 marca 1924 roku został wyznaczony na stanowisko szefa Wydziału Wojskowego w Komisariacie Generalnym RP w Wolnym Mieście Gdańsku[12]. Zmarł 22 stycznia 1925 w Gdańsku[13].

Otton Metzger był jednym z twórców polskiej Marynarki Wojennej. W 2010 roku jego nazwisko zostało umieszczone na tablicy pamiątkowej w siedzibie Dowództwa Marynarki Wojennej[14].

Odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ W ewidencji cesarskiej i królewskiej Marynarki Wojennej figurował jako Otton Edler von Metzger. Edler zob. Tytuły szlacheckie.
  2. ↑ Oficerowie. Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie. [dostęp 2015-11-12].
  3. ↑ Jan K. Sawicki, Kadry morskie ..., s. 56, 74.
  4. ↑ Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1905, Wiedeń grudzień 1904, s. 150, 1228.
  5. ↑ Jan K. Sawicki, Kadry morskie ..., s. 61.
  6. ↑ Zbigniew Wojciechowski. Personel Polskiej Marynarki Wojennej w okresie transformacji lat 1917–1922. „Zeszyty Naukowe Akademii Marynarki Wojennej”. 4 (159), s. 160, 2004. 
  7. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 7 z 19 lutego 1921 roku, poz. 188.
  8. ↑ Jan K. Sawicki, Kadry morskie ..., s. 184 podał, że obowiązki na stanowisku szefa Sekcji Organizacyjnej pełnił do grudnia 1921 roku.
  9. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 32 z 13 sierpnia 1921 roku, poz. 1332. Jan K. Sawicki, Kadry morskie ..., s. 224 podał, że Otton Metzger dowodził flotyllą od 1 stycznia 1922 roku do 19 listopada 1924 roku.
  10. ↑ Jan K. Sawicki, Kadry morskie ..., s. 188, 201. Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923, s. 32, 1443.
  11. ↑ Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Załącznik do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 8 czerwca 1922 roku, Zakłady Graficzne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1922, s. 411.
  12. ↑ Jan K. Sawicki, Kadry morskie ..., s. 187. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 41 z 26 kwietnia 1924 roku, s. 236. Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924, s. 1311, 1361.
  13. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 102 z 8 października 1925 roku, s. 553. Jan K. Sawicki, Kadry morskie ..., s. 481.
  14. ↑ Patryk Franiel: Stopnie oficerskie w marynarce austro-węgierskiej. nowastrategia.org.pl, 2015-05-24. [dostęp 2015-11-12].

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Naval Ensign of Poland2.svg
Naval Ensign of Poland
AUT Franz Joseph 50 years of reign - Military Medal.svg
Autor: Mimich, Licencja: CC BY-SA 3.0
Military Medal for 50 years of reign of Emperor Franz Joseph (=Signum Memoriae)
Naval Ensign of Austria-Hungary (1894–1915).svg
Autor: Ta ^specifik^ z W3C grafika wektorowa została stworzona za pomocą Inkscape ., Licencja: CC BY-SA 3.0
Naval Ensign of Austria-Hungary, used from 1894 to 1915.
TUR Harp Madalyasi BAR.svg
Baretka: Medal Wojenny (1915) = Gwiazda Gallipoli = Żelazny Półksiężyc – Imperium Osmańskie.
POL PMW pagon1 komandor infobox.png
Naramiennik stopnia wojskowego komandora.
Naval Ensign of river fleet IIRP v2.svg
Bandera wojenna wojskowych statków żeglugi śródlądowej Rzeczypospolitej Polskiej z lat 1938-1939. Oparta na Image:State Flag of Poland.svg i Image:Anchor pictogram.svg.
NavigazioneAustria1892-1893.png
Autor: Louis14, Licencja: CC BY-SA 3.0
Nastro della medaglia della navigazione austriaca 1892-1893