Otton Steinborn
 | |
| Pełne imię i nazwisko | Otton Andrzej Steinborn |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 26 maja 1868 |
| Data i miejsce śmierci | 4 lipca 1936 |
| Burmistrz Torunia (komisaryczny) | |
| Okres | od 18 stycznia 1920 |
| Poprzednik | Arnold Hasse (nadburmistrz) |
| Następca | Bolesław Wolszlegier (komisaryczny prezydent) |
| Odznaczenia | |
  | |
.jpg)
Otton Andrzej Steinborn (ur. 26 maja 1868 w Nowym Suminie, zm. 4 lipca 1936 w Toruniu) – lekarz dermatolog, działacz społeczno-polityczny, burmistrz Torunia w 1920, senator I i II kadencji w latach 1926–1930.
Życiorys
Wywodził się z rodziny niemieckiej. Ukończył progimnazjum biskupie w Pelplinie (gdzie rozpoczął naukę w 1880), a następnie uczył się w gimnazjum chełmińskim, gdzie przystąpił do filomatów (tajnego stowarzyszenia polskiej młodzieży). Został przymusowo przeniesiony do gimnazjum w Dyminie, w którym w 1891 zdał maturę. Początkowo studiował teologię, ale po roku przeniósł się na medycynę. Studiował w Würzburgu, Berlinie, Rostocku i Lipsku, gdzie w 1899 obronił pracę doktorską. Po uzyskaniu doktoratu przybył do Torunia, gdzie rozpoczął praktykę lekarską. W 1900 ożenił się z Heleną Tomilą Kawczyńską. Działał w Towarzystwie Naukowym w Toruniu (w 1906 zasiadł w jego zarządzie). W czasie I wojny światowej był lekarzem w armii niemieckiej. Występował w obronie praw narodowych ludności polskiej, osobiście kierował przygotowaniami do powitania Wojska Polskiego w Toruniu. Po zakończeniu I wojny światowej był prezesem powstałej w listopadzie 1918 Polskiej Rady Ludowej w Toruniu. Jako reprezentant ludności polskiej powitał wojsko 18 stycznia 1920, które wkroczyło do miasta. Tegoż samego dnia objął stanowisko komisarycznego burmistrza Torunia. Pełnił tę funkcję do 9 lutego 1921. Działał potem w Narodowej Partii Robotniczej. W latach 1921–1933 był radnym Torunia. 27 marca 1926 złożył ślubowanie, obejmując mandat senatora Rzeczypospolitej I kadencji na miejsce Juliana Szychowskiego, który zrzekł się mandatu. Był również senatorem II kadencji (1928–1930) z województwa pomorskiego z listy Narodowej Partii Robotniczej[1].
Jego wnuczką jest Bożena Steinborn, historyk sztuki i była kurator wrocławskiego Muzeum Narodowego[2].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (10 listopada 1933)[3]
- Srebrny Krzyż Zasługi
Przypisy
- ↑ Tadeusz i Karol Rzepeccy, Sejm i Senat 1928–1933. Podręcznik zawierający wyniki wyborów w województwach, okręgach i powiatach, podobizny posłów sejmowych i senatorów, statystyki i mapy poglądowe, Wielkopolska Księgarnia Nakładowa Karola Rzepeckiego, Poznań 1928, s. 13, 165–166.
- ↑ Dziadek Otton i niepodległa Polska, „Nowości”, 16 stycznia 2015
- ↑ M.P. z 1933 r. nr 259, poz. 277 („za zasługi na polu pracy narodowo-społecznej”).
Bibliografia
- Nota biograficzna autorstwa Jarosława Kłaczkowa na portalu nasze.kujawsko-pomorskie.pl. nasze.kujawsko-pomorskie.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-10-25)].
- Nota biograficzna w informatorium Książnicy Kopernikańskiej
- Kto był kim w II Rzeczpospolitej, red. Jacek Majchrowski, Grzegorz Mazur, wyd. Polska Oficyna Wydawnicza BGW 1994, s. 550–551, ISBN 83-7066-569-1
Linki zewnętrzne
- Publikacje Ottona Steinborna w bibliotece Polona
| II Rzeczpospolita |
|
|---|---|
| II wojna światowa |
|
| Polska Ludowa i PRL |
|
| III Rzeczpospolita |
|
Media użyte na tej stronie
Autor: Pko, Licencja: CC BY-SA 4.0
Toruń, cmentarz św. Jerzego, grób Ottona i Heleny Steinbornów.
Otton Steinborn - lekarz i pierwszy prezydent Torunia od 1920 roku. Zdjęcie z "Światowida" 1936 nr 33