Ouyi Zhixu

Ouyi Zhixu

Jiming Zhong

Mistrz chan Ouyi Zhixu
Data urodzenia	1599
Data śmierci	1655
Szkoła	chan
Linia przekazu Dharmy zen	Hanshan Deqing
Nauczyciel	Hueling
Następca	Mengcan
Zakon	Mahajana

Ouyi Zhixu (chiń. 蕅益智旭, pinyin Ǒuyì Zhìxù ; ur. 1599, zm. 1655) – chiński mistrz chan okresu odrodzenia buddyzmu w XVII w. i 13 patriarcha Szkoły Czystej Krainy.

Życiorys

Pochodził z Suzhou w prowincji Jiangsu.

W swojej młodości, od dwunastego roku życia, studiował konfucjanizm i całkowicie lekceważył buddyzm. Napisał nawet kilkadziesiąt esejów antybuddyjskich. Jednak w wieku 17 lat, po przeczytaniu pism Yunqiego Zhuhonga zmienił całkowicie swoje nastawienie i spalił swoje poprzednie eseje^[1].

Według jego autobiografii przeżył swoje pierwsze „wielkie przebudzenie” w wieku 19 lat, gdy w czasie studiowania Dialogów konfucjańskich (chiń. Lunyu) natrafił na fragment, że „cały świat podda się życzliwości”, gdy ludzie powściągną się i powrócą do rytuałów^[1].

W tym samym roku zmarł jego ojciec i Zhixu całkowicie poświęcił się buddyzmowi. Studiował sutry oraz praktykował intonowanie imienia buddy (nianfo).

W wieku 24 lat udał się do klasztoru, w którym został zaordynowany. Jego nauczycielem został mistrz chan Xueling, uczeń Hanshana Deqinga. W tym okresie całkowicie poświęcił się studiowaniu nauk jogaczary (chiń. faxiang) i doświadczył kolejnego „wielkiego przebudzenia” podczas medytacji chan^[1].

Gdy miał 27 lat zmarła jego matka i Zhixu całkowicie oddał się medytacji chan. Jednak w czasie ciężkiej choroby zaczął praktykować nauki Czystej Krainy^[1].

Po minięciu trzydziestki poświęcił się studiowaniu tekstów szkoły tiantai, której nauki pragnął zespolić z innymi doktrynami buddyjskimi. Zaczął pisać komentarze i eseje związane z sutrami buddyjskimi, jak i klasyczną konfucjańską Księgą zmian Zhouyiego^[1].

Pod koniec XVI w. jezuiccy misjonarze Michele Ruggieri (1543-1607) i Matteo Ricci (1552-1610) przybyli do Chin z zamiarem „dopełnienia konfucjanizmu i zastąpienia buddyzmu” przez chrześcijaństwo. Zhixu dołączył do innych mistrzów buddyjskich atakujących tę religię i napisał tekst Pixie ji (Zebrane eseje obalające inną wiarę). Zaatakował chrześcijaństwo zwłaszcza za teodyceę; jak to jest możliwe, że miłosierny i wszechmogący bóg dopuszcza do pojawienia się zła w świecie. Zhixu bronił stanowiska, że zło i dobro pochodzą od istot ludzkich i są albo rozwijane, albo przezwyciężane dzięki odpowiedniej osobistej praktyce^[1].

W wieku 56 lat przeszedł kolejną poważną chorobę, po której prawie całkowicie poświęcił się praktykom Czystej Krainy. W przeciwieństwie do japońskich nauczycieli związanych z Czystą Krainą, takich jak Hōnen czy Shinran, którzy całkowicie poddawali się „cudzej sile” (chiń. tali) buddy Amitabhy, jak większość chińskich nauczycieli buddyjskich bronił symbiotycznego połączenia „cudzej siły” Amitabhy z „własną siłą” (chiń. jili) chanu. Takie jego stanowisko jest widoczne w jednakowym traktowaniu przez niego trzech praktyk: medytacji (chan), doktryny (jiao) i wskazań (lü).

Spuścizna

Pozostawił po sobie sześćdziesiąt dwie prace w 230 zwojach. Były to traktaty i komentarze na temat nauk i tekstów chan, tiantai, jogaczary, Czystej Krainy i innych.

• Emituojing yaojie (Zasadnicze wyjaśnienia do Amitābha-sūtry)
• Jingtu shiyao (Dziesięć istotnych [rzeczy] o Czystej Krainie)
• Pìxiè jí (闢邪集; Zebrane eseje obalające inną wiarę)
• Zhouyi chanjie (Chanisty objaśnienie „Księgi zmian”)
• Babu daoren zhuan (八不道人傳; Biografia człowieka Drogi imieniem „Osiem nie”)
• Xuan fopu (Wykres do wybrania Stanu Buddy)
• Fojiao chuban she (佛教出版社; dzieła zebrane) znane także pod tytułem

• Yiming Ouyi dashi jingxun luelu (一名蕅益大師警訓畧錄)

Linia przekazu Dharmy zen

• Hanshan Deqing (1545-1623)

• Hueling (bd)

• Ouyi Zhixu (1599-1655)

• Mengcan (bd)

Przypisy

Bibliografia

• Strona internetowa