Owal BA
.jpg)
.jpg)
Owal BA (potoczne nazwy: Czerwona Plama Junior, Czerwony Junior, Mała Czerwona Plama) – antycyklon na Jowiszu o połowę mniejszy od Wielkiej Czerwonej Plamy.
Powstanie układu
Potężny układ burzowy uformował się w latach 1998 – 2000. Powstał w wyniku połączenia trzech innych mniejszych układów burzowych, które obserwowano od lat 30. XX wieku. Dwa z nich połączyły się w 1998, a w 2 lata później został wchłonięty trzeci. Jednak dopiero 27 lutego 2006 r. astronom amator Christopher Go odkrył, że kolor nowo powstałej burzy zmienił się z białego na czerwony. Owal BA jest o połowę mniejszy od Wielkiej Czerwonej Plamy, ale prędkość wiatrów w nim jest tak samo duża i przekracza 600 km/h. Prędkość ta jest większa niż prędkości wiatrów w każdym z osobnych układów atmosferycznych przed połączeniem.
Kolor antycyklonu
Czerwona barwa burzy nie jest do końca wyjaśniona. Astronom Toby Owen z Uniwersytetu Hawajskiego zgadza się z hipotezą wysuniętą przez astronomkę Ritę Beebe, która twierdzi, że burza nabrała gwałtowności po połączeniu trzech mniejszych burz. To z kolei spowodowało, że wiatry wyniosły czerwony materiał z głębin atmosfery Jowisza, który stał się widoczny w centrum Plamy. Materiał pozostawał utrzymywany w centrum dzięki silnym prądom występującym na obrzeżach burzy. „Niestety, nie znamy składu czerwonego materiału” – stwierdza Owen. „Wydaje się też, że zdolność wynoszenia materiału zależy od wielkości tych owalnych huraganów.”
Według innej popularnej hipotezy, wiatry wynoszą materiał z głębin atmosfery Jowisza wysoko ponad chmury, a tam pod wpływem ultrafioletowego promieniowania słonecznego niektóre związki zaczynają świecić na czerwono.
Bibliografia
- Zbliżenie czerwonych plam na Jowiszu. AstroNEWS, 2006-08-06. [dostęp 2013-07-17]. (pol.).
| Księżyce galileuszowe | |
|---|---|
| Charakterystyka | |
| Badania Jowisza | |
| Inne |
|
Media użyte na tej stronie
Original Caption Released with Image: This processed color image of Jupiter was produced in 1990 by the U.S. Geological Survey from a Voyager image captured in 1979. The colors have been enhanced to bring out detail. Zones of light-colored, ascending clouds alternate with bands of dark, descending clouds. The clouds travel around the planet in alternating eastward and westward belts at speeds of up to 540 kilometers per hour. Tremendous storms as big as Earthly continents surge around the planet. The Great Red Spot (oval shape toward the lower-left) is an enormous anticyclonic storm that drifts along its belt, eventually circling the entire planet.
Deprojected map image of the Red Spot region of Jupiter from ACS/HRC at 00:41 UTC on April 25, 2006. Each pixel spans 0°.05 in latitude and longitude, with the top of the image lying just along the equator. Three filters are shown here in red (F658N), green (F502N), and blue (F435W).
Autor: Kevin Gill from Los Angeles, CA, United States, Licencja: CC BY 2.0
JNCE_2018355_17C00036_V01
Map projected.
NASA/JPL-Caltech/SwRI/MSSS/Kevin M. GillThese four images of clouds in a portion of Jupiter's southern hemisphere show steps in the consolidation of three "white oval" storms into one over a three-year span of time. They were obtained on four dates, from Sept. 18, 1997, to Sept. 2, 2000, by NASA's Hubble Space Telescope. The widths of the white ovals range from about 8,000 kilometers to 12,000 kilometers (about 5,000 miles to 7,500 miles). North is up and east is to the right.