Owcza Przełęcz

Owcza Przełęcz
Ilustracja
Żabia Czuba, Żabi Szczyt Niżni, Marusarzowa Przełączka, Marusarzowa Turnia i Owcza Przełęcz widziane znad południowego brzegu Morskiego Oka (dokładniejszy opis)
Państwo Polska
 Słowacja
Wysokość2038 m n.p.m.
PasmoTatry, Karpaty
Sąsiednie szczytyOwcze Turniczki, Marusarzowa Turnia
Położenie na mapie Tatr
Mapa konturowa Tatr, blisko centrum po prawej na dole znajduje się punkt z opisem „Owcza Przełęcz”
Ziemia49°11′40,5″N 20°05′04,7″E/49,194583 20,084639

Owcza Przełęcz (niem. Schäferscharte, słow. Ovčie sedlo, węg. Juhász-csorba[1]), 2038 m – szeroka, trawiasta przełęcz w Żabiej Grani (Žabí hrebeň), pomiędzy Marusarzową Turnią (Ondrejova veža, 2075 m) a Owczymi Turniczkami (Ovčie vežičky, ok. 2040 m)[2]. Przełęcz znajduje się na granicy polsko-słowackiej i nie prowadzi na nią żaden znakowany szlak turystyczny[3].

Owcza Przełęcz to szerokie i trawiaste siodło. Do Kotła Morskiego Oka opada z niej Owczy Żleb (Ovčí žľab). Wschodnie stoki spod przełęczy łagodnie opadają do Doliny Żabich Stawów Białczańskich. Są trawiaste, z nielicznymi skałkami[4].

Nazwa przełęczy wiąże się z wypasem owiec po zachodniej stronie przełęczy. Łatwo dostępne siodło było wygodnym połączeniem Doliny Rybiego Potoku z Doliną Żabich Stawów Białczańskich. Przejście znane było od dawna juhasom i koźlarzom[5].

Taternictwo

Pierwsze odnotowane przejścia turystyczne:

Wschodnie (słowackie) stoki Owczej Przełęczy znajdują się w zamkniętym dla turystów i taterników obszarze ochrony ścisłej Tatrzańskiego Parku Narodowego[3], zachodnie (polskie) poza rejonami dopuszczonymi do uprawiania taternictwa (można je uprawić na południe od Białczańskiej Przełęczy)[6].

Przypisy

  1. ↑ Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych [dostęp 2020-04-13] [zarchiwizowane z adresu 2006-09-24].
  2. ↑ Witold Henryk Paryski, Zofia Radwańska-Paryska, Wielka encyklopedia tatrzańska, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004, ​ISBN 83-7104-009-1​
  3. ↑ a b Turystyczna mapa Słowacji [dostęp 2020-02-11].
  4. ↑ Władysław Cywiński, Grań Żabiego. Przewodnik szczegółowy, tom 7, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 1999, ​ISBN 83-7104-024-5​
  5. ↑ a b Witold Henryk Paryski, Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część VII. Żabia Przełęcz Wyżnia – Żabia Czuba, Warszawa: Sport i Turystyka, 1954
  6. ↑ Dozwolone rejony wspinaczkowe w TPN [dostęp 2020-05-10].
Żabia Grań – odcinek od Wyżniej Spadowej Przełączki do Siedmiu Granatów

Media użyte na tej stronie