Owczary (powiat gorlicki)

Owczary
	wieś
	; Zabytkowa cerkiew
Państwo	Polska
Województwo	małopolskie
Powiat	gorlicki
Gmina	Sękowa
Sołectwo	Owczary
Liczba ludności (2022)	242
Strefa numeracyjna	18
Kod pocztowy	38-307
Tablice rejestracyjne	KGR
SIMC	0464946
	Położenie na mapie gminy Sękowa Owczary
	Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Owczary
	Położenie na mapie województwa małopolskiego Owczary
	Położenie na mapie powiatu gorlickiego Owczary
	49°35′48″N 21°10′10″E/49,596667 21,169444

Artykuł	49°35'48"N 21°10'10"E
- błąd	39 m
WD	49°35'N, 21°11'E
- błąd	2334 m
Odległość	1890 m

Owczary (do 10 lipca 1948 Rychwałd^[3]) – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie gorlickim, w gminie Sękowa.

Integralne części miejscowości: Dół, Góra, Kozylów^[4].
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa nowosądeckiego.

Toponimia

Nazwa wsi pochodzi od niemieckiego słowa Reichwald bogaty las; wielki szmat lasów. Pierwotnie była to wieś niemiecka (zob. Głuchoniemcy). W średniowieczu nie do końca ustalono postać nazwy miejscowości, była oddawana w formie jako Reichwald 1404, Richwald (1404), de Richwald (1426), Richwald (1581). Po drugiej wojnie światowej na skutek działań KUNM została zmieniona urzędowo na Owczary^[5].

Historia

Wieś została ponownie lokowana na prawie wołoskim w 1417^[6]^[7].

Zabytki

Obiekty wpisane do rejestru zabytków nieruchomych województwa małopolskiego^[8]:

cerkiew Opieki Matki Bożej, współużytkowana przez greckokatolicką parafię Opieki Matki Bożej oraz rzymskokatolicką parafię w Sękowej;
- cmentarz cerkiewny;
- ogrodzenie z bramką;
cmentarz wojenny nr 70 z I wojny światowej.

Wnętrze cerkwi
Cmentarz
Cmentarz wojenny nr 70

Cerkiew greckokatolicka pw. Opieki Bogarodzicy

Cerkiew greckokatolicka pw. Opieki Bogarodzicy (Opieki Matki Bożej) – wybudowana w 1653 r. Jest to cerkiew trójdzielna, konstrukcji zrębowej, nad nawą i prezbiterium oddzielne dachy, potrójnie łamane uskokowo, kolejno przechodzące w smukłe wieżyczki. Prezbiterium i nawę nakrywają kopuły namiotowe. Obecne prezbiterium wzniesione zostało w 1710 roku, a wieża w 1783. Wewnątrz cenne wyposażenie cerkiewne z XVII, XVIII i XIX wieku. Ściany ozdobione polichromią z 1938 roku. Znajduje się tam również barokowy ikonostas oraz barokowe ołtarze boczne^[9]. W 1994 roku obiekt otrzymał prestiżową nagrodę Prix Europa Nostra za wzorowo prowadzone prace konserwatorskie. Cerkiew ozdobiona jest polichromią figuralno-ornamentalną z 1938 roku. Ikony z ikonostasu pochodzą z 1712 i 1756 roku. Dwa barokowe ołtarze boczne: lewy ikona Matki Boskiej z Dzieciątkiem, prawy z podobizną św. Mikołaja. W prezbiterium mały ołtarzyk z ikoną Chrystusa Nauczającego^[10]

Cerkiew znajduje się na szlaku architektury drewnianej województwa małopolskiego. W 2013 została wpisana na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO wraz z innymi drewnianymi cerkwiami w Polsce i na Ukrainie.

Szlaki turystyczne

od cerkwi do cmentarza nr 70 (szlak cmentarny)

Przypisy

↑ NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych, Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-04] .
↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 914 [zarchiwizowane 2022-10-26] .
↑ Rzeszowski Dziennik Wojewódzki. R.5, nr 5 (10 lipca 1948) = nr 24 + dod., poz. 46
↑ GUS. Rejestr TERYT
↑ Kazimierz Rymut. Nazwy miejscowe dawnego powiatu Bieckiego s. 42
↑ Roman Reinfuss, Śladami Łemków, Wydawnictwo PTTK Kraj, Warszawa 1990, s. 10, ISBN 83-7005-238-X
↑ Marek Okoń, Beskidy część wschodnia, Wydawnictwo PTTK Kraj, Kraków 1987, s. 47, ISBN 83-7005-099-9
↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo małopolskie, Narodowy Instytut Dziedzictwa, 24 listopada 2022 .
↑ G. i Z. Malinowscy, E. i P. Marciniszyn, Ikony i cerkwie. Tajemnice łemkowskich świątyń, Carta Blanca, Warszawa 2009, ISBN 978-83-61444-15-2, ss.122-124
↑ Paweł Kutaś „Szlak Architektury Drewnianej w Małopolsce”, Zakrzów 2013, ISBN 978-83-60941-50-8, ss. 92-93

Linki zewnętrzne

Rychwałd, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. X: Rukszenice – Sochaczew, Warszawa 1889, s. 76 .

[1] NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych, Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-04] .

[2] Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 914 [zarchiwizowane 2022-10-26] .

[3] Rzeszowski Dziennik Wojewódzki. R.5, nr 5 (10 lipca 1948) = nr 24 + dod., poz. 46

[4] GUS. Rejestr TERYT

[5] Kazimierz Rymut. Nazwy miejscowe dawnego powiatu Bieckiego s. 42

[Reinfuss-6] Roman Reinfuss, Śladami Łemków, Wydawnictwo PTTK Kraj, Warszawa 1990, s. 10, ISBN 83-7005-238-X

[Okoń-7] Marek Okoń, Beskidy część wschodnia, Wydawnictwo PTTK Kraj, Kraków 1987, s. 47, ISBN 83-7005-099-9

[8] Rejestr zabytków nieruchomych – województwo małopolskie, Narodowy Instytut Dziedzictwa, 24 listopada 2022 .

[9] G. i Z. Malinowscy, E. i P. Marciniszyn, Ikony i cerkwie. Tajemnice łemkowskich świątyń, Carta Blanca, Warszawa 2009, ISBN 978-83-61444-15-2, ss.122-124

[10] Paweł Kutaś „Szlak Architektury Drewnianej w Małopolsce”, Zakrzów 2013, ISBN 978-83-60941-50-8, ss. 92-93

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

Wsie	Bartne Bodaki Czarne Krzywa Małastów Męcina Mała Męcina Wielka Nieznajowa Owczary Radocyna Ropica Górna Sękowa Siary Wapienne Wołowiec
Integralne części wsi	Banica Bednarszczówka Chłopski Las Ćwiercie (Sękowa) Ćwiercie (Siary) Długie Dół Dragaszów Duszówka Dziadówka Góra Górki Jasionka Kawiory Kozkówka Kozłówka Kozylów Kraczeniówka Koźlenice Kraczonka (Męcina Mała) Kraczonka (Ropica Górna) Męcianki Na Szlabancie Nalepówka Niżny Koniec Pętna Pietrówka Podlesie Podole Postronie Przegonina Przybytniówka Pstrążne Puste Pole (Sękowa) Puste Pole (Siary) Rzemieszka Siary Górne Siary Środkowe Wyżny Koniec Za Kościołem Zawodzie
Nieistn. wieś	Lipna

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne