Ozorowice

Ozorowice

wieś
Kościół św. Jana Chrzciciela
Państwo	Polska
Województwo	dolnośląskie
Powiat	trzebnicki
Gmina	Wisznia Mała
Liczba ludności (III 2011)	397[1]
Strefa numeracyjna	71
Kod pocztowy	55-114
Tablice rejestracyjne	DTR
SIMC	0883057
Położenie na mapie gminy Wisznia Mała Ozorowice
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Ozorowice
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego Ozorowice
Położenie na mapie powiatu trzebnickiego Ozorowice
51°14′21″N 16°58′42″E/51,239167 16,978333

Ozorowice (niem. Sponsberg) – wieś w Polsce w województwie dolnośląskim, w powiecie trzebnickim, w gminie Wisznia Mała.

Historia

Pierwsza wzmianka o wsi Ozorowice pochodzi z roku 1203 z dokumentu księcia Wrocławskiego Henryka I potwierdzającego dobra klasztoru w Trzebnicy. Osada była nieduża, w roku 1300 liczyła zaledwie 36 mieszkańców. W następnych wiekach wieś zmieniała wielokrotnie właściciela. W roku 1316 Henryk VI potwierdził sprzedaż wsi Sponsbrücke Hermanowi von Borsnits. Nadanie to potwierdzono w 1416 r. W 1476 r. wieś nabył pochodzący z Legnicy wrocławski kupiec i przedsiębiorca Thomas von Prockendorff.^[2].

W roku 1945 wieś włączono do Polski. Jej dotychczasowi mieszkańcy zostali wysiedleni do Niemiec.

Podział administracyjny

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa wrocławskiego.

Historyczne nazwy wsi

Ozorouichi (1203 r.), Ozorovici (lata: 1216, 1235), Sponsbrücke (od XIV w.), Sponsberg (od XVII w. do 1945 r.), Sponsów (w 1945 r.), Ozorowice (po 1945 r.).

Zabytki

Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są^[3]:

• kościół pw. św. Jana Chrzciciela, gotycki i murowany z XV w.^[4] W 1353 roku potwierdzone zostało istnienie kościoła w Ozorowicach. Natomiast w dokumencie kardynała Johanna z 14 stycznia 1376 r. wymieniony jest już kościół parafialny. Według inskrypcji zachowanej na dzwonie z 1548 r. świątynia przeszła wówczas odnowienie i powiększenie. Fundatorem był Augustinus Kromeier, nowy właściciel Ozorowic. Ozorowice pozostały w rękach Kromayerów do połowy XVII w. Przebudowany w 1722 r. W roku 1802 proboszczem w Szewcach był Johann Magner, który obsługiwał również kościół w Ozorowicach. Podczas II wojny światowej kościół nie ucierpiał, a po jej zakończeniu został przejęty przez osadzonych tu polskich katolików.
• zespół dworski-pałacowy:
  • dwór – pałac w ruinie; murowany, piętrowy klasycystyczny, dwa boczne skrzydła wysunięte do przodu, w centralnej części portyk z czterema kolumnami jońskimi potrzymującymi trójkątny fronton. Pałac kryty dachem mansardowym czterospadowym z lukarnami. Obiekt pochodzący ze schyłku XVIII w., następnie przebudowanego w pierwszej połowie XX w. znajduje się centrum wsi. Pałac został wpisany do rejestru zabytków pod nr 1206 decyzją z dnia 15 grudnia 1964 r. Zaniedbany po nacjonalizacji w 1945 r., pałac został doprowadzony do ruiny po pożarze w 1987 r.
• park, z przełomu XIX/XX w. obok ruiny

inne zabytki:

• obora z 1890 r.

Przypisy

Bibliografia

• Czesław Cetwiński, Zabytki architektury w województwie wrocławskim, Wyd. Urzędu Wojewódzkiego we Wrocławiu, 1987.