Pál Maléter

Ten artykuł od 2019-09 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła, najlepiej w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Pál Maléter

Data i miejsce urodzenia	4 września 1917 Preszów
Data i miejsce śmierci	16 czerwca 1958 Budapeszt
Zawód, zajęcie	wojskowy, polityk

Pál Maléter (ur. 4 września 1917 w Preszowie, zm. 16 czerwca 1958 w Budapeszcie) – węgierski wojskowy, minister obrony Węgier i dowódca oddziałów powstańczych w czasie powstania węgierskiego w 1956.

Życiorys

Syn profesora prawa. Oficer przedwojennej armii węgierskiej, ukończył studia na akademii wojskowej w Budapeszcie. Wzięty do niewoli na froncie wschodnim w 1944, zadeklarował chęć walki z Niemcami. Ukończył szkołę partyzancką NKWD i został przerzucony na drugą stronę frontu, gdzie wstąpił do komunistycznej partyzantki działającej w Siedmiogrodzie. W 1945 wstąpił do Komunistycznej Partii Węgier. Po wojnie był oficerem zawodowym w stopniu pułkownika.

Dowódca wojskowy w powstaniu 1956, do którego przyłączył się 24 października, jako pierwszy wyższy rangą oficer armii węgierskiej. Zorganizował centralne dowodzenie sił powstańczych w stolicy. Mianowany generałem i ministrem obrony w rządzie Imre Nagy’a. 3 listopada 1956 roku stanął na czele węgierskiej delegacji – prowadził negocjacje z wojskowymi radzieckimi na temat wycofania oddziałów radzieckich z Węgier. 4 listopada tegoż roku został aresztowany przez Rosjan i uwięziony. Aresztowania dokonał generał Iwan Sierow, szef KGB. Po stłumieniu powstania został skazany na karę śmierci i powieszony razem z Imre Nagy’em w więzieniu w Budapeszcie.