Pål Trulsen

Pål Trulsen

Pål Trulsen na ZIO 2010
Data i miejsce urodzenia	19 kwietnia 1962 Drøbak
Obywatelstwo	Norwegia
Wzrost	187[1] cm
Dorobek medalowy
Zimowe igrzyska olimpijskie Srebro Albertville 1992 Złoto Salt Lake City 2002 Mistrzostwa świata Brąz Lozanna 2001 Srebro Bismarck 2002 Brąz Winnipeg 2003 Mistrzostwa świata juniorów Srebro Medicine Hat 1983 Mistrzostwa Europy Brąz Sofia 2004 Złoto Garmisch-Partenkirchen 2005

Pål Trulsen (ur. 19 kwietnia 1962 w Drøbak^[2]) – norweski curler, mistrz olimpijski z Salt Lake City 2002, dyrektor sportowy Norweskiego Związku Curlingu^[3].

Trulsen wystąpił w Mistrzostwach Świata Juniorów 1980 i 1981. Jego drużyna zajęła 9. i 6. miejsca. W latach 1981 i 1982 uczestniczył w mistrzostwach Europy, także bez większych sukcesów. Po roku powrócił na MŚJ 1983, zdobył tam srebrny medal przegrywając w finale z Kanadą (John Base) 2:7.

Na arenę międzynarodową powrócił jako rezerwowy w zespole Tormoda Andreassena. Norwegowie dotarli do finału Zimowych Igrzysk Olimpijskich, gdzie ulegli 6:7 Szwajcarom (Urs Dick). Curling był wówczas dyscypliną pokazową. Z tą samą drużyną wystąpił na MŚ 1993, jednak nie zagrał w żadnym z meczów w obydwu turniejach.

Pål Trulsen jako skip przebrnął przez rywalizację krajową w 1997, jednak do 2000 nie udało mu się zakwalifikować do fazy zasadniczej w żadnej z najważniejszych imprez. Zespół z Oslo dotarł do małego finału MŚ 2001, w którym pokonał 10:9 Kanadyjczyków (Randy Ferbey).

W kolejnym sezonie drużyna Trulsena zajęła 4. miejsce ME 2001, w swoim ostatnim meczu przegrała z Finami (Markku Uusipaavalniemi) 4:6. W lutym Trulsen wystąpił na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2002, curling był uznany za dyscyplinę olimpijską. Norwegowie awansowali do półfinałów, pokonali tam Szwajcarów (Andreas Schwaller) 7:6. W finale zmierzyli się z Kanadyjczykami, w 9. endzie Europejczycy doprowadzili do remisu 5:5. Ostatni kamień Kevin Martin wypuścił minimalnie za mocno i wąsko. Kamień kanadyjski otarł się o norweski i Larsowi Vågbergowi udało się go wyszczotkować^[4]. W rezultacie Norwegia przejęła ostatni end za jeden punkt i wynikiem 6:5 zdobyła olimpijskie złoto. Po triumfie w Salt Lake City Trulsen zdobył srebrny medal MŚ 2002, w finale Norwegów pokonała Randy Ferbey z Kanady.

Rok później, zespół z Oslo w meczu o 3. miejsce MŚ 2003 pokonał Finów. Wcześniej zaś Norwegowie ponownie ulegli Kanadzie (Ferbey), powtórzyło się to także w małym finale MŚ 2004. Tam zespół Marka Daceya pokonał Trulsena. Norwegia natrafiła na zespół Klonowego Liścia pod wodzą Ferbeya w dolnym meczu play-off MŚ 2005, wynikiem 6:7 zakończyła swój występ na 4. miejscu.

W latach 2004 i 2005 drużyna Trulsena zdobywała medale mistrzostw Europy. W Sofii 2004 wywalczyła brązowy medal po pokonaniu Szkotów (David Murdoch) 8:2. Rok później Norwegowie pokonali Murdocha w półfinale a w finale zmierzyli się ze Szwecją (Peja Lindholm). W skandynawskim rozstrzygnięciu zawodów wygrywając 9:4 górą byli Norwegowie.

Przed rozpoczęciem Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2006 Trulsen zapowiedział zakończenie kariery^[5]. W Turynie obrońca złotych medali z bilansem 5-4 uplasował się na 5. miejscu, wszystkie porażki odniósł z drużynami, które przeszły do półfinałów. Ostatnią ważną imprezą, w której Trulsen wziął udział był BDO Classic Canadian Open of Curling 2007, od tamtej pory uczestniczy tylko w Radisson SAS Oslo Cup^[6].

Wielki Szlem

Drużyna

Bibliografia

• Profil na stronach Światowej Federacji Curlingu

Przypisy