Półbajt

Półbajt, tetrada (ang. nibble, nybble, nyble, half-byte, tetrade) – połowa bajtu[1]. W polskiej literaturze nazwy angielskie są równie często używane jak polskie.

Przy najczęściej spotykanym bajcie ośmiobitowym (oktecie) półbajt ma długość 4 bitów[1], czyli może przybierać jedną z 16 różnych wartości. Pozwala to na zapisanie pojedynczej cyfry z szesnastkowego systemu liczbowego, co przedstawia poniższa tabela.

0hex=0dec=0oct0000
1hex=1dec=1oct0001
2hex=2dec=2oct0010
3hex=3dec=3oct0011
4hex=4dec=4oct0100
5hex=5dec=5oct0101
6hex=6dec=6oct0110
7hex=7dec=7oct0111
8hex=8dec=10oct1000
9hex=9dec=11oct1001
Ahex=10dec=12oct1010
Bhex=11dec=13oct1011
Chex=12dec=14oct1100
Dhex=13dec=15oct1101
Ehex=14dec=16oct1110
Fhex=15dec=17oct1111

Z tej własności wynika również, że półbajt umożliwia przechowywanie jednej cyfry dziesiętnej, co jest wykorzystywane w systemie kodowania liczb BCD, stosowanym szeroko w księgowości i bankowości.

W każdym bajcie można wyróżnić dwa półbajty, które nazywane są starszym (bity 4 – 7) i młodszym (bity 0 – 3). W języku C wydzielenie obu półbajtów można wykonać następująco:

starszy = bajt>>4 & 0x0F;
mlodszy = bajt & 0x0F;

Przypisy

Bibliografia