Półwysep Sambijski

Półwysep Sambijski

Sambia

Brzeg Sambii koło Swietłogorska
Państwo	Rosja
Powierzchnia	900 km²
Miejscowości	Jantarnyj, Pionierskij, Swietłyj
Rodzaj obiektu	półwysep
Położenie na mapie obwodu kaliningradzkiego Półwysep Sambijski
Położenie na mapie Rosji Półwysep Sambijski
54°50′N 20°17′E/54,833333 20,283333
Półwysep Sambijski na współczesnej mapie

Półwysep Sambijski, Sambia^[1][2] (ros. Калининградский полуостров, Kaliningradskij połuostrow; Земландский полуостров, Ziemłandskij połuostrow) – półwysep na terenie Rosji rozdzielający Zalew Wiślany (na południu) od Zalewu Kurońskiego (na północy). Mierzeja Kurońska jest jego półwyspem podrzędnym. Na zachodzie półwysep graniczy z Bałtykiem, a na wschodzie przechodzi w Nizinę Staropruską.

Powierzchnia półwyspu to około 900 km², wysokość maksymalna 89 m n.p.m.^[1] W zachodniej części półwyspu znajdują się największe na świecie przemysłowe złoża bursztynu (okolice osiedla Jantarnyj, którego nazwa pochodzi od rosyjskiej nazwy tej kopaliny – янта́рь, czyt. jantar)^[3].

Historia

Pierwotnie półwysep zamieszkiwali Sambowie. W latach 1244–1255 obszar został podbity przez Krzyżaków. Po podboju Sambia była częścią Prus Dolnych. W 1258 roku w Królewcu założono biskupstwo. W 1525 roku miało miejsce powstanie sambijskie. Od 1525 roku Sambia stanowiła część Prus Książęcych^[4]. Do XVII wieku przetrwała tu ludność staropruska. Od czasów rzymskich na półwyspie wydobywany jest bursztyn, a pierwsze kopalnie powstały w czasach krzyżackich^[1].

Przypisy