Pętla Barnarda
| ||
 Pętla Barnarda widoczna na zdjęciu jako rozmyty czerwony półokrąg | ||
| Odkrywca | Edward Barnard[1] | |
|---|---|---|
| Data odkrycia | 1895 | |
| Dane obserwacyjne (J2000) | ||
| Gwiazdozbiór | Orion | |
| Typ | emisyjna | |
| Rektascensja | 05h 31m[1] | |
| Deklinacja | -04° 54′[1] | |
| Odległość | 1600 ly[1] (490 pc) | |
| Jasność pozorna mgławicy | 5m | |
| Charakterystyka fizyczna | ||
| Wymiary | 300 ly[1][2] | |
| Szacowany wiek | 2 mln lat | |
| Alternatywne oznaczenia | ||
| Sh 2-276 | ||
Pętla Barnarda (oznaczenie katalogowe SH 2-276) – mgławica emisyjna w gwiazdozbiorze Oriona. Jest to część obłoku molekularnego, który zawiera również mgławice: Koński Łeb i Wielka Mgławica w Orionie. Pętla ma formę dużego łuku, którego środek leży w pobliżu Wielkiej Mgławicy w Orionie. Gwiazdy w Mgławicy Oriona uważa się za odpowiedzialne za jonizację gazu w Pętli.
Obserwowana z Ziemi Pętla rozciąga się na około 600 minut kątowych (około 10°), obejmując znaczną część gwiazdozbioru Oriona. Jest dobrze widoczna na fotografiach o długiej ekspozycji[2].
Szacuje się, że znajduje się w odległości około 1600 lat świetlnych od Ziemi, co oznacza, że rzeczywiste rozmiary wynoszą około 300 lat świetlnych. Uważa się, że jest pozostałością po wybuchu supernowej, który miał miejsce około 2 milionów lat temu, czego wynikiem może być również szybki ruch kilku znanych gwiazd uciekających, w tym AE Aurigae, Mi Columbae i 53 Arietis, co do których sądzi się, że mogły być składnikami układu wielokrotnego gwiazd, w którym jeden składnik wybuchł jako supernowa[1].
Chociaż możliwe jest, że William Herschel jako pierwszy zobaczył ją w 1786 roku, jej odkrycie zazwyczaj przypisywane jest Edwardowi Barnardowi (on sam początkowo nazwał ją „Pętlą Oriona”), który wykonał jej zdjęcie w 1895 roku[1].
Galeria zdjęć
Powyższe czarno-białe zdjęcie Pętli Barnard (w odwróconych kolorach), wykonane w świetle czerwonym, pozwala lepiej dostrzec kształt mgławicy
Pętla Barnarda zobrazowana za pomocą kombinacji światła białego i linii wodoru alfa, pozwala obejrzeć barwy i szczegóły tej ogromnej konstrukcji. Wyraźnie widoczne są również mgławice M42 i Koński Łeb.
Zobacz też
Przypisy
Linki zewnętrzne
- Catching the Light. Astrophotography by Jerry Lodriguss: Photograph identifying several nebulae in Orion (ang.). astropix.com. [dostęp 2010-12-12].
- The Internet Encyclopaedia of Science: Barnard's Loop (Sh 2-276) (ang.). daviddarling.info. [dostęp 2010-12-12].
- Pętla Barnarda wokół Mgławicy Koński Łeb w serwisie APOD: Astronomiczne zdjęcie dnia
- Orion: od stóp do głów w serwisie APOD: Astronomiczne zdjęcie dnia
Media użyte na tej stronie
Autor: Philipp Salzgeber, Licencja: CC BY-SA 2.0 at
Above photo of Barnard's Loop nebula in inverted black and white of the red channel; the loop can be seen now better
Autor: Hewholooks, Licencja: CC BY-SA 3.0
Barnard's Loop Taken with Canon 350D and 70-200L Lens. RGB and Hydrogen alpha light.
Autor: Philipp Salzgeber, Licencja: CC BY-SA 2.0 at
Langbelichtete Aufnahme des Orion mit rot leuchtenden Wolken von ionisiertem Wasserstoff (H-alpha). Der große Bogen links ist Barnard's Loop.