Pławanice

Artykuł

51°07'26"N 23°39'09"E

- błąd

39 m

WD

51°7'N, 23°39'E, 51°6'N, 23°37'E

- błąd

2312 m

Odległość

868 m

Pławanice
wieś
Ilustracja
Kościół św. Izydora w Pławanicach
Państwo

 Polska

Województwo

 lubelskie

Powiat

chełmski

Gmina

Kamień

Liczba ludności (31.03.2011)

261[1]

Strefa numeracyjna

82

Kod pocztowy

22-113[2]

Tablice rejestracyjne

LCH

SIMC

0104136

Położenie na mapie gminy Kamień
Mapa konturowa gminy Kamień, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Pławanice”
Położenie na mapie Polski
Położenie na mapie województwa lubelskiego
Mapa konturowa województwa lubelskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Pławanice”
Położenie na mapie powiatu chełmskiego
Mapa konturowa powiatu chełmskiego, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Pławanice”
Ziemia51°07′26″N 23°39′09″E/51,123889 23,652500

Pławanicewieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie chełmskim, w gminie Kamień.

Integralne części wsi Pławanice[3][4]
SIMCNazwaRodzaj
1025670Cegielniaczęść wsi

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa chełmskiego. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 261 mieszkańców[1] i była piątą co do wielkości miejscowością gminy Kamień.

We wsi znajduje się zabytkowy kościół św. Izydora, wzniesiony w 1828 jako cerkiew unicka. Świątynia ta po likwidacji unickiej diecezji chełmskiej zamieniona została na cerkiew prawosławną, katolikom obiekt przekazano po II wojnie światowej[5].

Ludzie związani z Pławanicami

  • Stanisław Koguciuk (ur. 1933, zm. 2021) - polski malarz prymitywista[6].

Zobacz też

Przypisy

  1. a b GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
  2. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 931 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  3. Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części. „Dziennik Ustaw”. Nr 29, poz. 200, s. 1867, 2013–02–15. Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji. [dostęp 2014-03-09]. 
  4. TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2015-11-18].
  5. P. Cynalewska-Kuczma: Architektura cerkiewna Królestwa Polskiego narzędziem integracji z Imperium Rosyjskim. Poznań: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Adama Mickiewicza, 2004, s. 145. ISBN 83-232-1463-8.
  6. Katarzyna Kraczoń, Stanisław Koguciuk (1933-2021) – artysta, który talent otrzymał od Boga, zgstl.pl, 14 listopada 2021 [dostęp 2022-02-10].

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie