Płochnicki

Płochnicki

Płochnicki (Plechnitze, Plochanz, Plochnitz, Plochnitzki)kaszubski herb szlachecki.

Opis herbu

Opis z wykorzystaniem zasad blazonowania, zaproponowanych przez Alfreda Znamierowskiego[1]:

Na tarczy dzielonej w pas w polu górnym, czerwonym, gwiazda złota, w polu dolnym, błękitnym, półksiężyc z twarzą (okiem w prawo) srebrny. Klejnot: nad hełmem bez korony półksiężyc z gwiazdą jak w godle. Labry z prawej czerwone, podbite złotem, z lewej błękitne, podbite srebrem.

Najwcześniejsze wzmianki

Najwcześniej herb pojawił się na mapie Pomorza Lubinusa, następnie zaś u Nowego Siebmachera. Podobny herb, ale z półksiężycem w lewo i bez klejnotu, przytoczył pod nazwą Plochentz Seweryn Uruski (Rodzina. Herbarz szlachty polskiej).

Rodzina Płochnickich

Drobnoszlachecka rodzina o nazwisku od nieistniejącej już wsi Płocheniec lub Płochnica. Najwcześniejsza wzmianka z 1566 (Plochentz), kolejne z 1575, 1601 (Plocnhnitz), 1605, 1608, 1618, 1621, 1658 (Claus i Paul die Plochwitzen w Krępkowicach), 1688 (Plochentcen w Lęborku), 1722 (Catharina Plochentzy), 1736 (Christian Plochantz), 1756 (Christian von Plochanz z synami Christianem i Johannem w Krępkowicach i Unieszynku). Więcej wzmianek na temat tej rodziny nie zachowało się, toteż uważana jest za wygasłą.

Herbowni

Płochnicki (Blochentz, Plechnitz, Plochans, Plochantz, Plochanz, Plochents, Plochentz, Plochentzy, Plochnicz, Plochnitz, Plochnitzki, Plochwitz, Płocheć, Płochocki, Płochwicz).

Linki zewnętrzne

Bibliografia

  • Przemysław Pragert: Herbarz rodzin kaszubskich. T. 2. BiT, 2007, s. 153-154, 281. ISBN 978-83-924425-9-2.

Przypisy

  1. Alfred Znamierowski, Paweł Dudziński: Wielka księga heraldyki. Warszawa: Świat Książki, 2008, s. 104–108. ISBN 978-83-247-0100-1.

Media użyte na tej stronie